Dolfijnentoer/Brownsberg/Boa constrictors en tapir

Na donderdagavond op de partybus te zijn geweest en daarna gefeest te hebben in Havana Lounge, zijn we met de 3 jongens die mee gaan op de trip naar Brownsberg inkopen gaan doen op de groentenmarkt om 5u in de morgen… vervolgens lagen we dus pas om half8 in bed. En ik zou met een van die jongens nog verdere inkopen gaan doen die morgen dus om half11 stond hij alweer bij om op de stoep. We hebben de laatste dingetjes gehaald en zijn daarna meteen door gegaan naar STINASU(Stichting Natuurbehoud Suriname) om de betaling voor de overnachting op Brownsberg te doen. En daarna moesten we ons haasten om optijd bij de waterkant te zijn voor de Dolfijnentoer.
Eenmaal daar aangekomen waren en nog niet zoveel mensen omdat het erg druk was op de weg maar ik had die morgen al 8 afmeldingen gehad van de 21 mensen die zeker zouden komen… dus het leek erop dat het toch 1 boot zou worden in plaats van 2. Na 20 minuten wachten besloot ik met de 13 mensen die ik had op pad te gaan. Eerst zijn we gestopt in een kreek waar een kolonie zilverreigers zit, maar daarbij zitten ook nog blauwe reigers en schuitbekreigers en leguanen zaten. Helaas hebbe we geen grote kaaimannen daar meer gezien. Daarna zijn we doorgevaren naar de plantage Rust en Werk. Maar helaas zagen we boven het water een regenbui hangen waar we doorheen moesten. En halverwege de bui zag ik ineens een grote roofvogel voor ons uitvliegen en toen we uit de regenbui waren kon ik een redelijke foto maken. Het bleek een visarend te zijn met een vis in zijn klauw! En op datzelfde moment spotte een van de meiden een dolfijn! Dus deze hebben we een tijdje gevolgd. En toen ze best dichtbij waren ben ik erin gedoken en 2 meiden volgde. We gingen een eindje zwemmen en op 1 moment kwamen er zelfs 3 recht op ons afzwemmen! Tot op 15 meter voor ons! Spannend maar wel genieten.
Toen we ze kwijt waren zijn we verder gevaren naar de plantage. Waar we in het begin bij een man zijn tuin kwamen waar we meestal een kaaiman mogen vasthouden. En waar ik tot nu toe de enige ben die de grote kaaiman zelf heeft gevangen. Maar deze man was er helaas niet… wel zag ik een Teju in het kippenhok zitten en toen het eruit kwam ben ik het gevolgd. Het kroop onder een schuurtje en ik kon het nog net bij zijn staart pakken maar naast dat schuurtje lagen allemaal golfplaten en toen het dier nog iets verder het hol in kroop toen ik het bij de staart had kwam mijn duim langs de rand van een van die golfplaten en liet ik los want ik had een lekkere snee in mijn duim gekregen… weer ontsnapte er weer eentje…
We besloten een eindje te gaan wandelen totdat die man terugkwam, onderweg kwamen we hem nog tegen en heeft hij ons een rondleiding gegeven en zijn we daarna naar zijn kaaimannen gegaan. Weer mocht ik de grote vangen. Hierna zijn we teruggegaan naar de stad want het was al veel later dan gepland… we zouden eigenlijk 6u terug zijn maar toen we terug waren was het al half8… onderweg hebben we wel een prachtige zonsondergang kunnen zien!
’s Avonds was er weer aan partybus maar deze leek me slim om maar even over te slaan want ik had maar kort geslapen en de volgende morgen zou de chauffeur al om 8u voor mijn huis staan.
Brownsberg
Om 7uur moest ik al de spullen klaar gaan zetten, want om kwart voor 8 was de chauffeur er al en hebben we alles ingeladen. We hebben tot half9 gewacht tot iedereen er was en zijn toen nog eventjes snel broodjes gaan kopen en ijs voor de koelbox. Ook hebben we stiekem nog wat ballonnen gekocht want een van de meiden die mee was, was jarig. Dus we hebben de hele bus vol ballonnen gestopt!
Na een tijd rijden kwamen we in Brownsweg aan en vanaf daar zijn we begonnen aan de 13km lange klim de berg op het had veel geregend maar de weg was nog okee. We zijn natuurlijk wel een aantal keren uitgegleden en hebben wat stenen langs de onderkant horen schrapen maar dat hoort erbij. Onderweg zag ik een kikker over het pad springen en ik vertelde de chauffeur te stoppen, ik stapte uit en ving de eerste pijlgifkikker van de trip (Epipedobates trivittatus) en het was niet zomaar een pijgifkikkertje, deze had de kikkervisjes nog op zijn rug! Nadat de eitjes zijn uitgekomen brengt de moeder de kikkervisjes naar verschillende poeltjes. Even later reden we verder naar boven. Daar heb ik ons aangemeld en nadat we de bus uitgeladen hadden heb ik een recept geprobeerd te maken wat ik Rasta (een van de houthakkers) had zien maken. Maar dat mislukte zo erg dat we toch maar wat eitjes hebben gemaakt voor op het brood. Daarna zijn we gaan wandelen naar de Leoval, onderweg hebben we nog wel wat apen geroken en wat kleine hagedisjes gezien maar verder niets bijzonders. Toen we met de laatste afdaling bezig waren naar de val zelf zag ik links van het pad een klein paadje en ik gokte dat deze naar de top van de val zou gaan dus ik heb de rest verder naar beneden gestuurd en ben zelf langs het randje gelopen en inderdaad op de top van de waterval uitgekomen! Een mooi uitzicht maar de waterval zelf was natuurlijk niet te zien van boven…
Beneden hebben we wat mooie foto’s gemaakt, maar toen we wilde gaan besloot een van de meiden die zich onderweg al niet zo goed voelde terug te gaan. Ze had een voedselvergiftiging opgelopen in het vliegtuig vanuit Nederland en was nog niet helemaal opgeknapt. Een vriend die mee was besloot met haar terug te lopen en ik ben met de rest van de groep verder gelopen naar de Ireneval. Onderweg hebben we wederom weer wat apen geroken en heel eventjes ook nog een kleine tamarinde gezien. Eenmaal daar heeft iedereen genoten van de heerlijke waterval die ietsjes groter was dan de vorige keer. Op de terugweg hebben we flink doorgelopen om voor het donker terug te zijn en onderweg zijn we heel veel bladkikkers tegen gekomen en ook nog een heel klein hagedisje die op 1 vingerkootje zou passen!
’s Avonds heeft de chauffeur samen met een vriend van mij heerlijke nasi met kip gemaakt waar iedereen van heeft zitten smullen. Na het eten hebben we een gezellig feestje gebouwd omdat een van de meiden jarig was. En ’s avonds om 1uur hebben we besloten om 20 minuutjes in het donker door de jungle te gaan lopen naar het Mazaroniplateau wat de top van de berg is. Dit was voor hun allemaal de eerste nachtwandeling in de jungle in de best spannend. Maar toen we er aankwamen stond er een heerlijk koel windje en hadden we uitzicht op het Brokopondomeer en konden we de lichten van de stuwdam zien.
We hingen in een hangmattenkamp waar nog meer mensen sliepen en ik sliep tussen een Nederlands meisje en een fransman. Maar deze stonden ’s morgens al vroeg al op en daar werd ik wakker van. Dus ik ben vast begonnen met het ontbijtje klaar te maken ook had ik pompelmoes gekocht welke bij het ontbijt erg gewenst waren. Verder hadden we lekker geklutste eitjes. Meteen hebben we bij het ontbijt de broodjes gesmeerd voor de middag. We waren van plan naar de Wittikreek te lopen omdat het een lange wandeling was en we de hele dag nog hadden. Het meisje dat gister terug was gelopen voelde zich nog niet zo goed en besloot op de berg te blijven. Ik vertrok met de rest van de groep om 11 uur. Gisteravond waren 2 kennissen van ons aangekomen op de berg die zelf ook vaak wel trips organiseren. En een van die jongens liep met ons mee.
Tijdens de wandelingen kwamen we een aantal kleine kikkertjes tegen en nog wat bladkikkers.
Toen we bij een plekje aankwamen waar veel houtresten lagen begon ik wat dingetjes om te keren in de hoop misschien een lanspuntslang (Bothrops atrox)te vinden, maar bij een van de eerste stronken zag ik een wormachtig diertje en ik check altijd 3 keer na de vorige keer dat ik hier een wormsalamander vond. En ja hoor! Een jonge wormsalamander (Microcaecilia taylori).
Niet veel later hoorde ik het meisje achter mij ineens mijn naam roepen en toen ik omkeek zag ik een jonge zwart-gele liaanslang (Pseustus Sulphureus) het pad oversteken. Ik heb het opgepakt maar het voelde heel slap, het diertje was enorm dun en zwak dus ik heb een aantal foto’s gemaakt en heb het diertje weer vrij gelaten. Na weer een stukje gelopen te hebben hoorde ik ineens een geluid zo’n 8 meter voor me op het pad en ik zag nog net een glimmend paarse staart de heuvel af glijden. Ik rende erachteraan maar het dier was zo snel en ik had niet eens kunnen zien waar het zich verschool, ik heb van alles omgedraaid maar helaas… ik weet 95% zeker dat het weer een Sipo (Chirionius carinatus) was. Dit is de 3e keer dat ik het dier tegenkom en de 3e keer dat het mij te snel af is… laten we hopen dat ik in die 6 dagen binnenland nog eentje weet te vangen!
Na een wandeling van 3 uur kwamen we bij de Wittikreek uit, omdat ik hier vorige keer alleen geweest was en een stuk stroomafwaarts was gelopen wist ik dat er een eindje verder een watervalletje met een diep stuk was waar we lekker zouden kunnen zwemmen. Dus ik besloot een stuk door de kreek te wandelen met ze totdat we er aankwamen. Eenmaal daar hebben we genoten van het idyllische plekje en hebben we even heerlijk kunnen zwemmen en wat broodjes kunnen eten. We konden niet te lang blijven anders waren we niet voor het donker terug. Dus na drie kwartier gingen we inpakken en wilde we terug gaan lopen, maar die andere jongen die mee was en hier veel vaker dan ik geweest was, zei dat een eindje verder een pad was wat makkelijker lopen was. Dus ik vertrouwde op hem en we volgden dat pad. Het bleek een oud houthakkerspad te zijn, was een stuk fijner lopen dat de half overgroeide paadjes in de jungle. Het was een breed pad waarbij we de lucht gewoon konden zien en tenminste een stuk voor ons uit konden kijken, ook liepen we in een heerlijk zonnetje. Wel was het een zware klim want het ging vrijwel heel de tijd stijl omhoog. Zo dachten we snel weer bovenop de berg uit te komen. Na een tijdje vond ik dat we verdacht veel een andere richting op liepen. Het pad werd ook steeds minder begaanbaar en op sommige plekken lag er wel een meter diepe modder! Tot we na een flinke tijd lopen een houthakker tegen kwamen en deze zei dat het 2 uur lopen was over dit pad naar het eerste dorpje. Dus de jongen die zei dat dit het goeie pad was bekende dat hij de afslag niet kon vinden, er zou een klein paadje de berg op moeten zijn geweest meer deze was zeker weer dichtgegroeit… vervolgens wilde hij weer terug gaan maar ik zei dat dat echt niet kon want dan zouden we nooit voor het donker terug zijn… en in het donker was dat pad een stuk minder goed te volgen dan het pad waar we nu op liepen. Dus we besloten dit pad te blijven volgen...
Na uren lopen zagen we de jongen en een van de meiden niet meer en ze antwoorden ook niet meer als we riepen, dus ze waren flink doorgelopen. Ik hoopte met het idee om voor het donker hulp gezocht te hebben.
Na een tijd lopen kwamen we een wandelstok van hun tegen… en ik begon me een beetje zorgen te maken omdat in de buurt van Brownsberg veel goudmijnen zijn en dus veel rovers… dat ze meegenomen waren was zeker maar ik hoopte op een positieve manier!
Niet veel later zagen we ineens water door de bomen! En we keken elkaar aan… van: uhh er is maar 1 meer in Suriname toch?!?!?! En toen we iets verder liepen bleek het inderdaad het Brokopondomeer te zijn! Vanaf de Brownsberg kan je altijd naar het meer kijken maar dat is echt ver! Hoewel iedereen wist hoever dit van de berg was, was er niemand teleurgesteld! Ik wist dat er vanaf Brownsberg een verwaarloosd paadje was naar het Brokopondomeer was en ik wilde eigenlijk nog een keer een trip organiseren om dat pad open te kappen en te overnachten aan het meer. Maar dat zou niet meer lukken omdat ik te weinig tijd had en nu ben ik alsnog van de Brownsberg naar het meer gelopen! En ook voor een van de meiden die mee was, was het geweldig want die zou binnenkort naar Nederland moeten en ze het had meer nog niet gezien. Dus nu alsnog!
We hadden al ruim 20km gelopen en de zon begon al erg laag te staan, gelukkig heb ik altijd 3 lichtjes bij voor de zekerheid en op zo’n groot pad zou het niet heel erg uitmaken als we in het donker zouden moeten lopen. Na een tijdje kreeg een van de meiden ineens een sms! Dat betekende dat we eindelijk weer bereik hadden. En ze had een sms van het meisje die vooruit was gelopen en na een telefoontje kwamen ze ons ophalen! Ze hadden een lift genomen van een quad en hebben in het dorpje Brownsweg iemand met een pickup gevraagd om ons op te halen. Het laatste stuk hebben we heerlijk in de bak van de pickup gezeten en waren we voor zonsondergang nog in Brownsweg. Daar hebben we het meisje gebeld dat ziek op Brownsberg was gebleven en hebben haar gevraagd om samen met de chauffeur alles in te pakken en de berg af te rijden.Daar hebben we het meisje gebeld dat ziek op Brownsberg was gebleven en hebben haar gevraagd om samen met de chauffeur alles in te pakken en de berg af te rijden. Na uitgerust te hebben en anderhalf uur gewacht te hebben kwamen ze de berg af rijden.
De 2 jongens die dus op bezoek waren geweest kenden wat mensen bij het strandje van Berg en Dal en ze zeiden dat we daar wel eventjes konden uitrusten en meteen even baden in de rivier. Dus we zijn in het donker naar Berg en Dal gereden, het water stond zo hoog dat de hutjes onder water stonden maar dat maakte niet uit we zaten gewoon op de bankjes met onze voeten in het water.
Een man die daar woonde had nog 2 jonge Boa constrictors en een groene boomboa. Pas ’s avonds laat zijn we terug gereden en ik heb lang niet meer zo lekker geslapen als die avond! Ik was kapot!
Brandweer
Helaas moest ik er de volgende morgen weer vroeg uit… want ik had een afspraak om 9u met de KBS(Korps Brandweer Suriname). Maar toen ik daar aankwam bleek de man waarmee ik een afspraak had er niet te zijn… vorige keer was hetzelfde verhaal… lekker geregeld hier! Dus ik ging daar even zitten en raakte aan de praat met wat brandweerlieden en een van deze mannen zei dat ik hem mijn nummer moest geven, dan zou hij het doorgeven dat ze mij op moeten halen als ze een melding hebben. En op dat moment stapte de commandant naar buiten en die mengde zich ook in het gesprek. Hij wilde ook mijn gegevens hebben voor de zekerheid. Ik vertelde dat ik de dag ervoor nog een liaanslang had gevangen en ik had mijn camera toch bij dus ik liet wat foto’s zien. En ze schrokken dat ik het met de hand pakte!
Nog geen 2 uur later werd ik gebeld door de brandweer dat ik opgehaald zou worden voor een slangenmelding. 20 minuutjes later stond er een pickup van de brandweer voor mijn deur en ik kon mee rijden. Er zat een Boa constrictor van tegen de 2 meter achter een schuur. Het dier was al erg geïrriteerd want het zat eigenlijk op het dak maar de mensen hebben het er met een stok vanaf geduwd en het was dus 2 meter naar beneden gevallen. Een van de mannen pakte het met de strop en ik hielp het in de zak te doen. We brachten het later naar een man die met deze dieren kweekt, de brandweerman zei dat hij ook een Tapir in de tuin had en dat als die man er was ik misschien foto’s mocht maken. Maar hij was helaas niet thuis. Later die middag was er weer een melding van een Boa constrictor, dit keer in een kippenhok en ook deze slang brachten we naar dezelfde man. Maar nu was het zoontje van 15 thuis en die zei dat ik wel even binnen mocht komen om de tapir te zien. Ik had verwacht dat het schuw zou zijn maar absoluut niet! Ze hadden het dier al 10 jaar en voor ik het wist probeerde een tapir mijn gezicht te likken en zat hij op mijn been te kauwen, niet veel later lag het op zijn rug om op zijn buik gekrabd te worden. Ik zou hem zo mee naar huis kunnen nemen…
’s Avonds was er een afscheidsborrel bij het restaurantje Zus&Zo, en tijdens de borrel werd ik weer gebeld door de brandweer maar helaas was het helemaal aan de andere kant van de stad… en kon ik niet mee. ’s Avonds zullen er zeker andere slangen zijn en ik ben best nieuwsgierig wat voor soort het geweest zal zijn.
De volgende morgen zou de man van de 6daagse trip bij mij langskomen om alles te bespreken maar helaas is hij niet meer geweest en heb ik heb niet meer kunnen bereiken… vandaag maar weer is aan mijn verslag werken totdat de brandweer mij hopelijk weer belt!