3 dagen Nickerie en 6 dagen Wonotobo!!

Dag 1: Nickerie
11uur vertrokken we vanaf mijn huis met 2 Surinaamse jongens en 2 stagiairemeiden richting Nickerie. In Coronie maakten we een fruitstop waar we heerlijke sapatia en kokosnoot hebben gegeten/gedronken. Rond 2uur kwamen we aan in Nickerie waar we eerst een rondje hebben gereden om een beeld te krijgen van de plaats. Het was niet zo groot, en eigenlijk waren er alleen maar winkels in het centrum. Wat ook opviel is dat er vrijwel alleen maar Hindoestanen woonden. Eerst gingen we wat eten bij ons hotel en hebben meteen de kamers gereserveerd. Daarna zijn we naar een ander hotel gegaan om eventjes te gaan zwemmen. Het water was wel blauw maar ik kon mijn eigen knieën niet eens zien… ik heb nog bijna geen schone zwembaden in Suriname gezien. Tegen 6uur zijn we naar de zeedijk gegaan wat aan de Corantijn rivier ligt. Dus voor het eerst zagen we Guyana aan de overkant! We zijn daar gebleven tot de zonsondergang, wat weer wat mooie foto’s opleverde. Op de dijk staat ook een Hindoestaanse tempel waar we ook eventjes binnen zijn gaan kijken. De stilte, de geur en de beelden gaven het een aparte sfeer die automatisch respect afdwong voor het geloof. Later zijn we nog even op een terrasje wat gaan drinken en daarna hebben we bij een chinees wat gegeten en zijn gaan slapen in het hotel.

Dag 2: Rijstvelden > waar water is, is leven.
Om 10uur zijn we gaan uitchecken en ben ik meteen voor een andere kamer gaan inchecken voor een andere kamer omdat ik hier nog 2 extra nachten zal blijven. Meteen heb ik gevraagd hoe ik op rijstvelden kon komen en hij gaf mij het nummer van een touroperator. Deze heb ik meteen gebeld maar hij vroeg direct 60srd… ik had geen geld meer op zak en vroeg of ik niet gewoon een contact van hem kon krijgen. Hij vertelde me dat ik langs het bureau baitali moest gaan. Maar het was zondag, rustdag dus… en het bureau was gesloten, dus ik kon de volgende dag pas een afspraak maken.
De rest van de groep ging terug naar Paramaribo en ik ben met hun mee gereden om gewoon direct bij een rijstveld te vragen of ik even het land op mocht. We kwamen bij een rijstveldje met een houten huisje waar ik de vrouw aansprak, maar ik had een Surinaams accent of een Hindoestaan verwacht maar in plaats daarvan werd ik hartelijk verwelkomd door een getinte vrouw met een vreemd Engels accent. Het was lastig verstaan maar met een beetje moeite was het duidelijk dat ze het prima vond als ik even op haar terrein rondkeek. Ik ben het hele pad naar achter gelopen wat wel anderhalf uur duurde. Onderweg kwam ik veel teju’s, ameiva’s en kaaimannen tegen. Helaas allemaal te snel en de kaaimannen te diep in het water. Ook zag ik vaak koerlans (Aramus guarauna) opstijgen een aparte vogel uit de familie van de kraanvogels. Hoewel het meer leek op een ibis. Verder waren er enorm veel vogels zoals de Leljacana, zwartkeelmango, priemsnavelmuisspecht, geelstuitbuidelspreeuwen en violette organisten. Zo zie je maar weer, waar water is, is leven. Ook was ik onderweg een vervelling van een teju en eentje van een grote slang(waarschijnlijk een anaconda) tegen gekomen. Ik was opzoek naar anaconda’s maar helaas had ik deze niet gevonden, na een 3 á 4uren lopen kwam ik weer terug bij het houten huisje, ik was kapot. Het was ruim 35 graden en tussen het hoge gras zal het me niet verbazen als de gevoelstemperatuur 10 graden hoger was! De vrouw bood mij wat heerlijk koud water aan en vertelde me even te rusten. We hebben gepraat en natuur kwam ze uit Guyana… dom dat het belletje niet eerder is gaan rinkelen, zo dicht bij de grens. Ooit Brits Guyana spreken ze daar natuurlijk Engels. Hoewel ik wel verwacht had dat het een beter verstaanbaar accent zou zijn. Tegen 4uur ben ik gaan liften langs de weg, maar deze weg ik lang en dit stuk was vrijwel zonder gaten dus de meeste auto’s kwamen met meer dan 100km p/u langs en voelde er weinig voor om te stoppen. Ook waren er niet al te veel auto’s op deze rustdag. Gelukkig stopte de 5e auto voor mij met een aantal mannen erin. Het was een wagen met grote bak achterop. Eerst werd ik overhoord waarom ik daar was, hoe ik daar kwam, en waarom ik weer naar Nickerie moest. Gelukkig klopte mijn verhaal en schonk ik genoeg vertrouwen om mee genomen te worden. Onderweg zag ik nog een enorme kaaiman langs het water liggen. In Paramaribo zou dit niet kunnen want daar eten ze graag kaaiman, maar de Hindoestanen laten deze dieren met rust. Helaas woonde ze in Nickerie en ik moest verder naar Nieuw-Nickerie… dus ze hebben me bij de kruising afgezet en daar ben ik verder gaan liften. Hier ging het een stuk moeilijker en werd ik pas na heel wat auto’s meegenomen door wat arbeiders op de rijstvelden. Ik ging zitten in een auto met heerlijke airco. En ik kreeg meteen een koud parbobiertje in mijn hand gedrukt, zo’n lift wil ik wel vaker hebben hier. De chauffeur was een journalist en schreef vaan voor de krant de Ware tijd. Hij was erg geïnteresseerd in wat ik deed en we hebben nummers uitgewisseld voor het geval hij misschien iets over mij wilde schrijven. Meteen vroeg ik hem of hij morgenochtend ook naar de rijstvelden ging en hij mij misschien op kon halen. Hij kon niets beloven maar als het kon, zou hij het me laten weten. Hij heeft me bij het hotel afgezet waar ik even lekker kon douchen. En kon slapen na zo’n zware wandeling.

Dag 3: Saai
’s Morgens regende het. ’s Middags regende het… ik ben maar wat films gaan kijken op de tv hier. Niet dat die veel kanalen had… tijdens de films zag je gewoon dat de ondertiteling veranderd werd en aan het einde van de film praatte rambo ineens Frans… later kwamen er alleen maar enorm slechte Hindoestaanse films… maargoed meer was er niet te doen. Toen het later iets droger werd ben ik naar het kantoor baitali gelopen om te kijken of ik nog mee kon naar een rijstveld, maar dan moest ik een afspraak maken en dat ging niet meer natuurlijk want dit was mijn laatste dag in Nickerie. ’s Avonds heb ik de man nog even gesproken die alles naar Wonotobo organiseert en we hebben de laatste dingetjes besproken.

Dag 4: Op weg naar Wonotobo!
Om 9uur werd ik opgehaald en zijn we naar de plaats gereden waar de boot lag. We hebben alles ingeladen en zijn om 10:15 vertrokken om de rest op te halen. om 11:30 kwamen we er aan en ik was alweer lekker verbrand… ik krijg zo echt trauma’s boottochten. De rest was er nog niet en we hebben met een zijl een dak gemaakt tegen de zon. Ik heb meteen eventjes gezwommen om af te koelen. Ik vroeg een Paul, de organisator, of hij wel eens reuzenotters zag op deze rivier, hij zei niet zo vaak maar af en toe kwam er een groepje over zwemmen. En serieus nog geen 2 minuten later zag ik achter de steiger 30 meter verder in het water een enorme kop boven water komen! Ik heb mijn camera gepakt en op zo’n 20 meter afstand kwamen 4 otters voorbij zwemmen! Deze trip is nu al geslaagd voor mij! Geweldige dieren en enorm dat ze zijn vergeleken met die miniottertjes in Nederland!
Om 12 uur was de rest er, we hebben alle spullen ingeladen en zijn vertrokken. We hadden afwisselend zon en regen. Gelukkig hadden we een groot zijl wat er tegen de regen over ons heen konden trekken. Na een aantal uren varen kwamen we aan in een indianendorpje Oreala waar we even gegeten hebben. We zagen een hoop honden en katten maar in tegenstelling tot de dieren die in de stad lopen of in bovensuriname zagen dezen er goed doorvoed uit. Ook hadden we Agouti’s(konijnen) in een hokje zitten. Na het eten zijn we even gaan wandelen in het dorpje, en na een tijdje kwamen we een tamme geelvleugelara tegen die we mochten aaien, maar omdat het een mannetje was mochten alleen de vrouwen en zijn baasje hem aanraken. De jongens vond hij minder leuk, haha. Even later begon het enorm hard te regenen en zijn we gaan schuilen in de plaatselijke soort van bar. De mannen waren hier rum aan het drinken gemaakt uit suikerriet en boden ons ook wat aan. Verder stonden er 3 enorme boxen waar keihard slechte muziek uit gespeeld werd. Toch wel een leuk sfeertje. Ik voelde me hier nu al meer welkom dan dat ik me gevoeld heb bij de marrons in bovensuriname.
Toen we verder gingen zag ik al snel een groep van 30 bruine vogels op een eiland zitten en zei er even langs te varen. De jager die mee was pakte meteen zijn geweer maar het bleken hoatzins (Oisthocomus hoazin) te zijn! Of in het Surinaams: stinkvogel. De vogel die op mijn nummer 1 stond in mijn lijst van vogels! Tevens de enige vogel ter wereld met klauwen aan zijn vleugels die voornamelijk door de jongen gebruikt worden om de boom weer in te klimmen als ze uit het nest zijn gevallen. Een echte prehistorische vogel om te zien! Daarbij is het een beschermde vogel en we zeiden de jager maar niet te schieten.
Het volgende stuk is bijna iedereen ondanks het zijl flink verbrand, daarbij was ik ook weer is in slaap gevallen wat ook niet bevorderend was voor mijn huid… haha. Tegen de avond kwamen we aan in het plaatsje Apoera, waar we zijn gaan eten en slapen.

Dag 5: PARADIJS!!
’s Nachts om 3u was ik wakker geworden omdat ik moest plassen, maar toen ik uit mijn hangmat stapte zag ik een grote boomkikker op een stoel naast mijn hangmat zitten. Ik heb het naar buiten genomen om te fotograferen en een vriend van mij werd ook wakker en samen zijn we nog even opzoek gegaan naar kikkers maar helaas was er maar weinig te vinden en zijn we weer naar onze hangmat gegaan.
De volgende morgen zijn we om 08:15 vertrokken en wederom zijn we weer flink verbrand… onderweg zagen we eerst een geelvleugelara overvliegen en later zagen we 5 blauwgele ara’s rondvliegen langs de kant. Later besloten we een plaspauze te nemen op een zandstrandje en toen we uitstapte zagen we al snel een stuk of 5 rode brulapen wegklimmen. Helaas zaten ze zo lastig in de bomen dat ik niet zulke goeie foto’s kon maken. Een stukje verder kwamen we bij een kampje waar we eigenlijk de eerste nacht zouden ovenachten maar omdat het water zo hoog staat hadden we een sterkere stroming tegen dan verwacht. Toch zijn we hier even gestopt om een hoop vruchten in te slaan. Een flinke tros verse bananen uit de boom, met een grote bos maripa’s en een hoop pompelmoesen, limoenen en sinasappels. De punt van de boot lag er vol mee en we hebben lekker zitten eten onderweg, verser fruit valt er niet te krijgen.
Later hebben we een pauze gehouden op een houthakkerskampje waar we ook een hoop schedels en botten van geschoten en gevilde dieren vonden. 200 meter van het kamp kwamen we ineens 2 soorten apen bij elkaar tegen, een stuk of 5 brulapen en een groep van misschien wel 20 baardapen zaten in de bomen vlak langs het water! De voorste baardapen kwamen wel op 5 meter afstand van de boot, helaas zaten ze zo ver in de bosjes dat het niet te fotograferen was. Wel heb ik van andere apen erg mooie foto’s kunnen maken, zo ook 2 foto’s van baardapen die van de ene boom naar een andere boom springen. Deze foto’s staan ook op mijn facebook.
’s Avonds kwamen we net voor het donker nog op ons eilandje aan, het was een waar paradijs! Een eiland waar we op bleven overnachten lag midden in de stroming van het water dat van de watervallen vandaan kwam! Ook konden we 2 watervallen zien vanaf ons eiland. Omdat het water zo hoog stond waren de watervallen ook een stuk groter dan anders, zelfs de organisator had dit maar 1x eerder gezien en die komt hier bijna 15x per jaar!
We waren nog niet zo lang op het eiland, ik had mijn hangmat opgehangen en ben meteen een rondje gaan lopen. Meteen zag ik een aangespoelde vleermuis op het strandje liggen. Het was waarschijnlijk gepakt door een golf terwijl het achter een motje aanging boven het water. Ik heb wat foto’s gemaakt en heb ik in een boom gezet om het te laten drogen en warm te laten worden.
We hadden hout gesprokkeld en hebben een kampvuur gemaakt, en de jager begon al snel mijn de geestverhalen wat hij meegemaakt heeft tijdens het jagen in de binnenlanden. Daarbij was het een prachtige heldere avond met enorm veel sterren. Misschien gaat Imro de jager nog jagen later vannacht. We zullen het de volgende morgen zien.
Toen ik ging liggen in mijn hangmat voelde ik al iets op mijn arm zitten en ik sloeg het weg maar het viel naar beneden in mijn nek, ik veegde het weg maar ineens stak het in mijn vinger! Ik sprong uit mijn hangmat en pakte mijn lichtje maar zag niets… niet lang daarna ging op de klamboe bij een van de andere jongens een grote rode wesp zitten… rotbeesten… gelukkig deed het niet zo veel pijn, maar geen fijn begin van de nacht.

Dag 6: Korte nacht door een slang en een Paca!
Om 3uur werd ik wakker van de jager en de organisator die zich aan het klaarmaken waren om te gaan jagen. Daarna ben ik weer in slaap gevallen. Maar om half5 werd ik wakker gemaakt door een van de jongens die toen hij naar even ging plassen een paar ogen zag oplichten in de hoek van onze hut. En ja hoor een slang! Er zat een mooie standaardkleur slanke boomboa (Corallus enydris). Hij zat wel hoog en het was lastig om het tussen de bladeren van het dak weg te krijgen… hangend aan 1 arm en met mijn andere arm stoeiend met de slang om het eruit te krijgen. Gelukkig is dit geen giftige slang en al helemaal niet agressief. Na een tijdje werd mijn arm moe en besloot ik het gewoon te pakken bij zijn lichaam en het eruit te trekken en een beet te riskeren. Maar zelfs toen ik dat deed, bleef het beestje rustig. Ik gaf het aan die vriend, wiens eerste slang het was. De andere jongen die mee was hebben we ook wakker gemaakt en we zijn met z’n 3e een rondje gaan lopen op het eiland om te kijken of er misschien nog meer slangen zaten. Het dier was zo rustig dat het na een tijdje als een tulband om mijn hoofd zat gewikkeld terwijl ik gewoon rondliep op eiland. Helaas hebben we op wat kikkers na niets kunnen vinden. Samen met een van de jongens besloot ik de teken te verwijderen van de slang. Een oog was flink beschadigd door een van de teken en er zaten er wel 10 op zijn kop. Toen ik de teken uit zijn lichaam trok bleef de slang rustig, het leek wel te beseffen dat ik hem wilde helpen. Ik hoefde het niet eens achter zijn kop te pakken zodat het me niet zou bijten.
De jager was enorm bang voor slangen, zoals de meeste Surinamers en ik wil zo veel mogelijk Surinamers duidelijk maken dat niet elke slang dodelijk en agressief is. Dus ik heb de slang in een emmer gedaan om het nog een uurtje te bewaren totdat ze terug waren van het jagen, en we konden het meteen laten zien aan de meiden de volgende ochtend.
Net toen we naar onze hangmat wilde gaan zagen we een licht op de rivier en we besloten nog even te wachten want de kans dat het de jagers waren was groot. En ja hoor ze waren het en hadden een flinke haas(paca) geschoten! Ik had Imro de jager beloof het dier schoon te maken als ze terug waren dus zodoende hebben we water opgezet en zijn we aan de slag gegaan. We begonnen met het verwijderen van de haren. Eerst moest het dier gedoopt worden in heet water zodat de haren los zouden laten en we ze eraf konden schrapen. Toen het licht begon te worden zijn we begonnen aan de ingewanden en hebben we er meteen stukjes van gesneden zodat de jager ’s middags het meteen kon klaarmaken. In de bomen zaten de gieren al te wachten op de restjes.
Tegen de middag zijn we met de boot naar een ander stukje gegaan, daar hebben we een eindje gelopen via het bos waarbij we op verschillende plekken uitkwamen waar we het enorme natuurgeweld konden zien! Indrukwekkend, zo enorm groot en mooi! Op veel stenen en bomen zaten hagedissen (Plica plica). Eindelijk heb ik er een goeie foto van kunnen maken, dit lukte steeds maar niet. Op de terugweg zaten er een soort van boommarters in een mangoboom maar helaas heb ik ze gemist.
Toen we terug waren in het kamp begon het flink te regenen en bleek de hut waar ik in sliep zeker niet waterdicht… overal zaten gaten en het lekte flink. Na het regenen ben ik samen met Imro de jager op pad gegaan. Rond half5 was dat, we zijn met de boot naar de overkant(Guyana) gegaan. En vanaf daar heeft een houthakker die daar woont ons het pad laten zien. Het eerste stuk moest weer helemaal opengekapt worden, de anijsbladeren stonden wel 4/5 meter hoog! Maar later kwam er wat dikkere bauxietgrond waar planten minder snel op groeien. Dus konden we wat sneller doorlopen, we liepen erg stil zodat de dieren ons niet zo snel zouden horen. We liepen precies een uur en toen kwamen we op een open veld uit wat eens een vliegveld had moeten worden maar niet door ging. Hier hebben we een tijdje gewacht tot het donker werd in de hoop dat er een hert langs de bosrand zou gaan lopen. Ondertussen zag ik enorm veel geelvleugelara’s overvliegen ze kwamen steeds in paartjes kijken wat we waren. Tot ze in een boom gingen zitten toen kon ik er eindelijk wat betere foto’s van maken. En ik hoorde ook een hard schel geluid wat ik wel vaker gehoord heb vooral op Brownsberg. En in dezelfde boom bleek nog een roodkeelcaracara (Daptrius americanus) te zitten. Later zagen we steeds toekans overvliegen maar een goede foto kwam er helaas niet van… op de terugweg dachten we een aantal keren wat te zien maar meestal was het een nachtzwaluw. Ook zak ik 2 grote rode ogen oplichten in het water en zag een enorme zeepad(Bufo marinus) zitten. Ik heb het meegenomen naar het eiland om te laten zien aan de rest.
Later die avond hebben we weer een groot vuur gemaakt. Ze wilde ook even proberen te vissen, dus gingen ze vissen kappen… ik snapte eerst niet wat ze bedoelde. Maar we liepen naar een rustig plekje in het water en Paul de organisator zei dat daar vaak vissen sliepen, dan kon je ze kappen met het kapmes en dat kon je gebruiken als aas. Maar helaas sliepen er geen vissen, geen gevis vanavond dus. Maar op de terugweg zag een van de jongens weer een slanke boomboa in de boom zitten! Na wat gestoei kregen we het uit de hoge boom en ik zag dat het niet de standaard bruingrijze kleur had maar de zeldzamere paarse variatie. Het had een mooie glans, met een bepaald licht kon je de kleuren van de regenboog zien op zijn schubben. Deze slang was een stuk langer, tegen 2 meter gok ik, maar een stuk dikker dan die we vorige nacht hadden. We hebben wat foto’s gemaakt en de teken verwijderd, daarna hebben we het dier weer vrijgelaten. Ik wilde zien wat het dier zou doen als ik het op een kale stam zou zetten. En het dier wikkelde zicht er een stukje omheen en kon daarna zijn lichaam meer dan een meter kaarsrecht omhoog doen om daar weer opnieuw om de boom te wikkelen.

Dag 7: Jagen!
Nu dat ik op het ‘’vliegveldje’’ was geweest wilde ik daar ’s morgens vroeg graag naar toe want als daar ’s morgens de zon op schijnt moeten er wel slangen liggen en andere dieren zullen er ook vast wel komen om even op te warmen. Dus ik had gisteravond iedereen gevraagd of ze mee wilden, en iedereen wilde mee dus ik heb mijn wekker om 6uur gezet en iedereen wakker gemaakt. Paul heeft ons aan de overkant afgezet en na een uur lopen kwamen we er aan maar het was nog steeds bewolkt… dus we zijn een eindje verder gaan lopen. We kwamen een tapirspoor tegen en zijn dat gaan volgen, het had een heel pad door het bos daar gemaakt. Na een tijdje waren we het kwijt maar zagen we wel toekans en ara’s. Even later vond ik nog een knolstaartgekko. Maar het leek erop dat de zon niet meer ging komen en we zijn dus terug gegaan. We hebben op het eiland even gegeten, gebaad en even gerelaxt.
Paul heeft de rest gister naar een ander eiland gebracht toen ik met Imro aan het jagen was. Vanaf dat eiland kon je erg dicht bij de watervallen komen en prachtige foto’s maken. Helaas heb ik dat moeten missen, gelukkig wilde Paul mij samen met de andere 2 jongens nog wel even naar het eiland brengen zodat we daar even rond konden kijken. We hebben een aluminium boot meegenomen zodat we zelf terug konden peddelen naar ons eigen eiland.
Ik vond het te veel risico om mijn camera mee te nemen voor het geval we om zouden slaan met de kano maar ik heb toch wel spijt gehad! Zo dichtbij de watervallen dat je de dampen van het water op je lichaam voelt. Genieten! Zeker een van de mooiste plekken van Zuid-Amerika! We hebben er een tijdje rondgewandeld en vonden nog een klein hagedisje.
Toen we later in de kano gingen zitten met z’n 3e was er nog z’n 2cm over en met elke golf kwam er water in de boot… dat leek ons niet zo’n goed plan met de camera van een van de jongens. Dus hebben we hem achter gelaten met de spullen en ben ik met de andere jongen over de stroomversnelling terug gepeddeld. Het water was best wild maar het ging ons goed af. Daar hebben we Paul gevraagd om de achtergebleven jongen op te halen.
Toen hij terug was begon het al snel te regenen. Maar gelukkig was het maar een minuutje of 10 en we konden al snel weer op pad. Paul bracht ons naar de watervallen, de Hollander en de Blue Crane. Puur natuurgeweld, maar geweldig om te zien!
’s Avonds zijn de jongens gaan vissen op meervallen en ben ik samen met Imro en Paul op jacht gegaan. Al snel begon het te regenen en waren we zeiknat in de boot… ik moest hozen om te zorgen dat er geen kortsluiting ontstond bij de lampen die we bij hadden. Deze lampen waren aangesloten op de motor, en schenen wel 500 meter ver. Zo konden we slangen en andere dieren hun ogen zien oplichten langs de waterkant. We zagen op de heenweg al een aantal kaaimannen maar stopte niet. We zijn doorgevaren naar een kreek waar ze vorige keer op zijn gaan jagen. We zagen in de kreek een stuk of 5 kaaimannen maar geen grote, tot op het einde daar zat een monster! Imro schoot het en ik ben het water in gegaan om het te gaan halen. Imro waarschuwde mij dat ze zich wel is voor dood hielden en dan ineens wegzwommen of beter als je in de buurt kwam. Ik pakte het dier voor de zekerheid achter de kop en haalde het uit het water maar het werd langer en langer! Een kaaiman van dik 20kg! Imro was bang dat het nog zou leven dus ik moest de kop tussen mijn benen leggen. En toen we terugvoeren zag ik achter me ineens zijn poten bewegen! Ik keek tussen mijn benen en het dier wilde gaan lopen! Ik pakte het snel achter de kop, wat best pijn deed door de hoge stekels in zijn nek, en Imro zei mij dat ik zijn kop eraf moest snijden. Ik vond het echt moeilijk en moest over een flinke drempel maar met idee om het dier uit zijn lijden te verlossen pakte ik het kapmes en maakte een flinke snee achter de kop. Ik kwam niet door het bot heen maar het was al dood dus meer was niet nodig. Verder terug in de kreek zag Imro een oog weerschijnen in de bosjes en we voeren ernaartoe, hij twijfelde of het een kikker was of een haas (paca). Paul keek ook even en zei dat het een haas was, Imro schoot het en is het gaan halen het was een enorme haas! Met onze buit voeren we uit de kreek de rivier weer op, toen we uit de kreek kwamen zagen we nog een grote leguaan zitten in de boom maar we besloten genoeg buit te hebben.
Inmiddels was het weer droog en Paul wilde speciaal voor mij wel even kijken of we nog slangen konden vinden, op de terugweg hebben we 5 slanke boomboa’s zien zitten, maar allemaal standaard kleur dus ik heb geen moeite gedaan om ze uit de boom te halen. Helaas vonden we geen groene boomboa’s…
Eenmaal terug rond half2 sliep iedereen al, wat ons verbaasde. Ik heb de rest wakker gemaakt om ze te laten kijken naar onze buit. We gingen het nu schoonmaken en ze konden helpen als ze zouden willen maar ze besloten allemaal weer terug te gaan naar hun hangmat. Imro is zijn haas gaan schoonmaken en ik ben met de gladvoorhoofdkaaiman aan de slag gegaan. Imro was erg moe en heeft zijn haas snel gedaan, ik daarentegen was erg gefascineerd door het dier en ben nog tot half4 bezig geweest. Daarna ben ik als een blok in slaap gevallen…

Dag 8: Terugweg
Om half9 zijn we gaan inpakken. Imro had gistermiddag samen met de houthakker aan de overkant hele grote netten uitgezet en vanmorgen heeft hij ze binnen moeten halen. Bij het binnenhalen is hij gebeten door een anjumara, een strijdlustige roofvis die wel 2 meter kunnen worden! Ze hadden ongeveer 30 anjumara’s gevangen! Wat niet zo vaak gebeurd, onze koelboxen zaten propvol!
Eenmaal in de boot ben ik weer als een blok in slaap gevallen, maar nu was ik gelukkig al bruin en ben niet eens verbrand na uren in de brandende zon. Toen ik even wakker was spotte ik meteen en groep baardapen in de bomen! En hebben we nog wat mooie foto’s weten te maken. Even later werd het wat bewolkter en spotten Paul 2 toekans in een boom, waarvan er eentje lang bleef zitten en ik kon eindelijk een goede foto maken van een toekan!
’s Avonds aangekomen op Apoera hebben we foto’s gemaakt van de zwermen geelstuitbuidelspreeuwen die met 100den te gelijk langskwamen. Ook waren er hele zwermen oranjevleugelamazones!

Dag 9: EINDELIJK EEN ANACONDA!!
Rond 10uur vertrokken we van Apoera en eindelijk voelde ik me echt moe. Ik had weinig geslapen afgelopen dagen en zodra ik kon slapen, sliep ik snel. Maar ik heb me nooit moe gevoeld. Dit keer was ik echt moemoemoe! Bijna de hele bootreis heb ik geslapen en weer niet verbrand! Haha. Toen we aankwamen op de plek waar we de rest zouden afzetten, hebben we even gegeten. En tijdens het eten kwam een lokale man met een jonge anaconda van ongeveer 50cm naar ons toe! Eindelijk een anaconda! Dan wel geen 5 meter maargoed het is een anaconda! het kroop wat raar en ik snapte niet direct wat er mis was. Het haalde 1x wel even naar me uit en 2 tandjes bleven hangen in mijn duim maar dat was zo weer dicht. We hebben foto’s gemaakt en tijdens het foto’s maken ontdekte we een knik in zijn lichaam. In eerste instantie snapte we al niet dat een Surinamer een slang vast durfde te pakken maar nu bleek dat hij het eerst waarschijnlijk geslagen heeft… er zat een grote breuk in zijn ruggengraat. Toen we het bij het water wilde vrijlaten kon het niet eens zelf goed zwemmen en ik haalde het weer uit het water. Daar heb ik de breuk een stukje rechter gemaakt op de gok geen zenuwen te beschadigen. En gelukkig bewoog het een stukje beter daarna in het water. We hebben afscheid genomen van iedereen en Paul en ik zijn weer verder gevaren. We waren bijna bij de aanlegplaats en toen was de benzine op… maar met de laatste restjes opmaken kwamen we er nog wel. Paul vertelde dat hij vorige keer nog een kilometer of 2 moest zwemmen en de boot moest trekken… gelukkig was dit nu niet het geval. We hebben alles uitgeladen, en we hebben alle anjumara’s naar een winkel gebracht en nog wat aparte vissen naar vrienden en kennissen van hem in Nickerie. In het donker zijn we terug gereden in de hoop nog wat anaconda’s te zien oversteken. Maar op de gehele terugweg hebben we alleen een vers doodgereden waterslang gevonden, het leefde nog maar was bijna dood. Bijna thuis vielen we beide bijna in slaap en moesten we echt vechten wakker te blijven, of voornamelijk om Paul wakker te houden. Gelukkig zijn we beiden veilig thuis gekomen.
Paul heeft mij een van de mooiste plekken ter wereld laten zien en zeker de mooiste plek van Suriname. Ik ben hem hier enorm dankbaar voor. Het was een enorme ervaring. Ik heb kunnen jagen en prachtige dieren gezien. Het enige nadeel waren de zandvlooien… we werden levend opgevreten daar. 32 beter op mijn rechterarm en 38 op mijn rechterbeen… de rest heb ik niet eens geteld maargoed het was het waard! Dit staat nu op de nummer 1 mooiste plek ter wereld in mijn lijstje, en ik zal heel wat plaatsen af moeten gaan wil deze gaan zakken.
En bovendien kon er geen betere afsluiter zijn voor mijn stage!