Varen op het Brokopondomeer en van de kabelbaan!

Dag 68: 15 april > Op naar Ston Eiland!
Gisteravond zijn we met z’n alle gezellig gaan bbqen wat erg gezellig was. Rond 12 uur zijn we vertrokken naar Havana Lounge. Waar ik nu merkte dat je na zo’n tijd toch ontzettend veel mensen gaat kennen! Niet alleen overal zijn bekende gezichten maar de helft ken je na zo’n tijd ook nog is bij naam. De meesten daarvan zijn dan wel stagiaires en omdat Havana Lounge echt een stagiairetent is kende ik er nog is extra veel. Toen de club sloot zijn we naar huis gegaan, maar een vriend van ons is sinds een paar dagen taxichauffeur en zou ons thuis brengen. Maar helaas was hij er pas rond kwart over 5 toen iedereen al weg was… en ik lag dus pas half6 in bed. Nog 2 uur slapen en dan moet ik alweer op.
De volgende morgen viel het best mee met hoeveel moeite ik had om op te staan, en heb ik mijn spullen gepakt en ben ik met de taxi naar de dansclub gegaan waar een gehuurd busje ons op zou halen. Doordat er een aantal mensen op Surinaamse tijd kwamen vertrokken we om half 10.
Volgens mij hebben we iets langer dan een uur gereden, onderweg heb ik natuurlijk geslapen dus precies hoelang weet ik niet.
Toen we er aankwamen hadden we een enorm uitzicht op het Brokopondomeer welke volstond met dode bomen. Zo’n 45 jaar geleden is er een stuwdam gebouwd waardoor er een groot gedeelte van de jungle is ondergelopen. Er stond totaal geen wind en het water was dan ook perfect glad.
Al snel hadden we een groot huisje geregeld waar we mijn z’n 8e in konden slapen en avondeten kregen. Daarna zijn we op het strandje gaat liggen en merkte ik al snel de visjes op die mijn voeten volgden in de stroomversnelling bij Apiapaati. Dit keer ben ik in het water blijven zitten om te kijken wat ze deden. Eerst zwommen ze met misschien wel 200 om mij heen en daarna begonnen ze een voor een tegen mij aan te zwemmen en ik voelde kleine prikjes. En bij de grotere visjes deed het best een beetje pijn. Maar zolang je bewoog durfden ze niet in de buurt te komen.
Maar Jelle (de jongen die de trip naar Frans guyana, white beach had georganiseerd en hier de bus had geregeld) en ik konden niet lang stil blijven zitten. We hebben voor €1,60 pp een klein korjaaltje gehuurd voor een uurtje en zijn naar 2 eilandjes toe gepeddeld. Het was lastig peddelen omdat het maar een klein bootje is en erg gevoelig is en dus snel doorzwenkt. Zigzaggend langs de dode bomen op het water met af en toe een boom die de onderkant van de boom schraapte zijn we naar een eiland gevaren. Onderweg hebben we toch een dunne boom geraakt en in plaats van dat we ineens stilstonden veerde de boom mee en lanceerde ons weer keihard terug! We schepten water en Jelle viel er bijna aan de voorkant uit. Maar gelukkig ging het nog goed. We zijn op 1 strandje aangelegd maar de begroeiing was zo dicht dat we niets konden zien daar en zijn we naar een eilandje verderop gegaan. Daar heb ik even een duik genomen en ondanks dat het Brokopondomeer oa. Bekend staat om zijn vele piranha’s waren die nergens te vinden, wel weer een hoop van die kleine visjes en hier waren ze wat groter en was het dus niet zo prettig om in het water af te koelen…
We deden nog een rondje om het eiland om weer terug te gaan naar de hutten want het uur was al bijna weer voorbij. Onderweg hoorde we waarschijnlijk een boskonijn (agouti) wegschieten op het eiland en vlak voordat we het eiland voorbij waren spotte Jelle een aapje! Ik zag het alleen nog maar springen en zag dat het klein en bruin was dus waarschijnlijk zal het een doodshoofdaapje geweest zijn, maar het verbaasde mij dat er wildlife te vinden was op deze kleine eilandjes! Toen ik het later vertelde aan de mensen bij de hutten geloofde ze ook niet dat we apen hadden gezien op het eiland. Maargoed wij weten beter ;).
Niet lang nadat we terug waren hebben we met z’n alle een grotere boot gehuurd en zijn we 2 uur gaan varen. Tussen de bomen door met de 10 meter lange boot, maar het was te merken dat de bootsman het vaker had gedaan. Als eerste kwamen we aan bij de Slamedval, een waterval welke normaal best wel hevig kan zijn maar omdat het al zolang droog is was het een kleine stroom met op 2 plekjes een kleine waterval. Ondanks dat het water ijskoud was ben ik onder een van die kleine valletjes gaan zitten wat erg opluchtte na zo’n warme boottocht.
Na hier even geweest te zijn vertrokken we weer, dit keer gingen we naar palulu-eiland. De naam zegt het al dit is een eilandje waar veel palulu’s (de bladeren hiervan heb ik gebruikt om hutten te bouwen in het binnenland) op groeien. Maar toen we hier aankwamen bleek het een eiland te zijn van bauxietgrond en dus een compleet rood eiland met ontzettend veel modder eromheen waar je dus zo een paar meter het water in kon glijden. Hier hebben Jelle en ik nog op een afstand brulapen kunnen horen. Maar al snel gingen we weer weg want het begon al avond te worden.
Toen we terug waren heeft vrijwel iedereen even een powernap gedaan omdat vrijwel niemand meer dan 3 uur had geslapen vannacht. Om 8 uur werd het eten opgediend. Ik was al een paar dagen een beetje ziekjes maar nu toen ik wakker werd was ik echt kapot! Ik had echt enorme buikpijn en had koorts… na toch een beetje gegeten te hebben en 1 spelletje gedaan te hebben ben ik maar gaan slapen. Ik ben die nacht er wel 4 keer uitgeweest om naar de wc te gaan en mijn bed was een zwembad zo erg dat ik lag te zweten… ook ben ik een aantal keren wakker geworden van de brulapen, maar dit hinderde mij niet.

Dag 69: 16 april > Van de kabelbaan over de Surinamerivier!
Om 7 uur was het licht en ben ik maar gaan wandelen… onderweg heb ik nog wat mooie foto’s weten te maken van de zon op het meer met de dode bomen erin. En ook kwam ik een groepje aapjes tegen maar ik zag er alleen eentje springen tegen het licht in en kon dus totaal niet zien welke soort het was.
Tegen 10e zijn we vertrokken naar Berg en dal waar we binnen een uurtje al waren. Onderweg zagen we een kleine Bushmaster (Lachesis muta) liggen langs de weg maar de chauffeur wilde niet meer stoppen…
Bij Berg en dal hebben we even op een strandje aan de Surinamerivier gelegen met een broodje totdat ze ons kwamen halen voor de kabelbaan! Eerst werd onze equipement aangedaan en kregen we op een klein kabeltje een oefensessie. Daarna moesten we een stukje klimmen en gingen we van platform naar platform in de bomen! Prachtig om het bos is een keer van een andere kant te zien. Op een gegeven moment kwamen we bij een platform hoog boven de grond aan de kant van de rivier. Normaal zouden we nog een stuk hoger gaan naar de top van de berg maar helaas was die kabelbaan afgelopen weekend kapot gegaan omdat er een boom op was gevallen… maar deze kabelbaan was in hun termen een 3+ terwijl de rest vaak maar 1 en soms 2 was. Dus deze was al een stuk steiler en was ongeveer 300m lang over de Surinamerivier! Het ging geweldig hard en was een superervaring om zo snel over de rivier heen te gaan! Toen we daar aankwamen waren er nog maar 2 platformen te gaan en bij de laatste mochten we net zoals de begeleiders ook een stunt doen. We mochten op de kop gaan met onze voeten op de katrol. Maar toen ik mijn handen los wilde laten gingen mijn voeten ook los en daar hing ik dan! Wel leuk maar toch ff schrikken als dat niet de bedoeling was. Maar ik kwam ook gewoon weer veilig aan bij het laatste platform. Een van de begeleiders had een cacaovrucht geplukt en de bonen kan je net zoals bij swit boontje de buitenkant eraf sabbelen en de pit uitspugen. Dit zag er echt hééél vies uit maar het was ook hééél lekker. Van de bonen word normaal chocola gemaakt maar zijn niet lekker om zo op te eten.
We gingen met de boot weer terug naar het strandje en daar hebben we nog tot 4 uur gezeten. Daarna hebben we de vader van een van de meiden, die langs was gekomen, afgezet bij het vliegveld want die vloog vanavond alweer terug. Daarna heeft de buschauffeur mij bij een ‘’drugstore’’ afgezet vlak bij mijn huis en heb ik meteen wat pilletjes gehaald voor mijn buik en ben ik verder naar huis gelopen.
Het was weer een gezellig weekend, weinig dieren gezien, maar veel leuke dingen gedaan!