Een maand in de bush!

(niet alles past dus de andere helft komt morgen)
(ik zal op hyves een aantal foto’s zetten maar dat is beperkt. De hele serie zet ik op facebook en zal proberen te verwijzen naar de dagen in dit reisverslag, het kan goed zijn dat alle foto’s er pas ruim een dag later op staan omdat het er wel erg veel zijn)

De planning is dat ik ongeveer een maand het boven-Suriname gedeelte inga om hier de reptielen en amfibieën (herpetofauna te inventariseren). Het boven-Suriname ligt dus niet bovenin Suriname zoals ik eerst dacht maar het is een officiële term voor (grotendeels) het Samacca (saramacca) gebied wat van iets boven het brokoponomeer tot nog voorbij de splitsing van de rivier in de Gaan lio en de pikilio.
Niet al te lang voordat ik wegging werd mij duidelijk gemaakt waar ik precies naartoe ging. Ik zou eerst ongeveer een week (ligt eraan hoelang ik nodig heb om daar te inventariseren) naar een toeristenkamp Menimi bij de stroomversnelling Djemongo gaan. Daarna zou ik ongeveer 2 weken naar het toeristenkamp Apiapaati gaan. Waarvan Fred zijn vader de eigenaar is. En dan zou ik nog ongeveer 2 weken naar ene Njangnjangman in Kajana gaan. (Uiteindelijk was het niet meer mogelijk om naar Njangnjangman te gaan omdat ik hiervoor erg veel zou moeten gaan betalen)
Bij allemaal gaat er ’s avonds een aggregaat aan en kan ik mijn telefoon en laptop even opladen zo heb ik op mijn laptop elke dag een stukje bij weten te houden over mijn ervaringen en wat ik gezien heb. De keuze is natuurlijk aan jezelf of je alles wilt lezen of niet want het is aardig wat! Aan de kopjes en de lengte van het stukje is wel te zien of het een boeiende dag is geweest of niet. Dus veel plezier met het lezen van deze zware maar zeer leerzame reis. ( let niet op de foutjes, veel verslagen heb ik ter plekke snel even gemaakt omdat er geen stroom genoeg meer was of omdat er simpelweg geen tijd voor was en daarbij ben ik geen kei in spelling of schrijven!)

Dag 9: 14 februari > Het begin van een geweldig avontuur!
Vanmorgen heb ik snel mijn spullen gepakt en het huisje nog opgeruimd. Daarna heeft Fred mij naar de bus gebracht in Paramaribo. De bus zou vertrekken tussen 9 en 10. Uiteindelijk zijn we vertrokken om 10:20. Eerst zijn we nog op een aantal plekken gestopt om wat extra dingen op te halen voordat we de hoofdweg op gingen. Het was de warmste tijd van de dag ik denk dat de zon er wel voor zorgde dat het tussen de 35 en de 40 graden was. En in het busje was het nog warmer! We zijn vertrokken met 10 man in het busje maar al snel moesten we langs de kant omdat een ander busje pech had en hebben we nog 2 mensen meegenomen, dus uiteindelijk met 12 man in het busje! Na een tijdje rijden raakte de motor oververhit en moest we zelf ook langs de kant… na al het water dat in de auto aanwezig was hierop gegooid te hebben werden er nog wat extra flessen gevuld bij een plasje verderop. Onderweg was de weg af en toe onverhard, en zat deze vol gaten en hobbels maar ik heb daar niet erg veel van gemerkt want ondanks dit en de hitte viel ik af en toe in slaap! Onderweg heb ik nog wel een aapje gezien het was een klein zwart aapje dat waarschijnlijk een tamarinde was en later zag ik mijn eerste kaaiman, in een poel langs de weg!
Na ruim 3.5 uur rijden met het laatste 1.5 uur alleen maar onverharde weg kwamen we aan bij Atjoni dit is een aanlegplaats voor boten en vrijwel alles wat vanuit Paramaribo boven-Suriname ingaat, gaat vanaf Atjoni met boten. Daar werd ik opgewacht door een broer van Fred, deze zou mij, samen met nog 2 andere mensen, naar Menimi. Brengen. Hier zal ik, zolang ik wil, 1 of 2 weken. Verblijven. Toen ik aankwam werd ik opgewacht door een aantal kinderen waarvan er eentje redelijk Nederlands kon praten. Deze hebben mij mijn huisje gewezen en een rondleiding gegeven over het schiereiland. Ik was er nog geen 10 minuten of ik had al een prachtige kolibrie gezien en een paar enorme sprinkhanen met blauwe vleugels!
Vrijwel meteen ben ik op stap gegaan het bos in. Ik heb in tijden niet meer zo gezweet… terwijl ik me helemaal niet hard liep ofzo… maar het was gewoon zo warm en vochtig! Onderweg heb ik een hoop paddenstoelen gezien en een aantal insecten, waaronder een kleine bidsprinkhaan en een prachtig soort van snuitkevertje. Ook heb ik een heel klein hagedisje die niet groter was dan een vingerkootje gevangen!
’s Avonds heb ik gezellig gegeten met 2 Nederlanders die hier ook op bezoek waren en nog een tijd nagepraat.

Dag 10: 15 februari > Een klein paradijs!
Het gebiedje hier is een klein schiereiland met een hoop palmbomen en mooi gemaaid gras.
Ik had vanmorgen mijn wekker gezet om 7 uur zodat ik voordat het te warm werd nog een aantal soorten kon vinden. Ik dacht ik ben met 2 uurtjes wel terug zodat ik hier gewoon mee kan ontbijten. Maar onderweg kwam ik zoveel tegen dat het ietsjes uitliep. Oa. Ben ik tegen gekomen Leaf litter toad (Bufo typhonius alatus) en ontzettend veel vlinders en andere insecten! En ook weer twee soorten kolibries! Maar deze zijn veel te snel om foto’s van te maken. Maar ik ben vastberaden om er een foto van de krijgen! Uiteindelijk was ik 12:45 terug. Dus ik kon mijn ontbijtje en middageten wat voor mij gemaakt was meteen opeten. Daarna ben ik gaan zwemmen met de kinderen hier. Ook hebben ze mij meteen laten zien hoe ik mijn kleren hier het beste kon wassen en waar ik veilig kon zwemmen i.v.m. de sterke stroming. Daarna heb ik samen met de twee mensen van gisteravond een rondleiding gekregen van de kinderen hier door een stukje jungle. Ze lieten ons een aantal bomen zien die je kan gebruiken, zoals bijvoorbeeld de lijmboom. Maar ook lieten ze ons een aantal vruchten zien die je kan eten. ’s Middags hebben we dan ook heel veel van die ‘’maripa’’ gegeten. Dit is een noot van de palmboom. Wanneer je de schil er vanaf haalt kan je het vruchtvlees van de pit af schrapen met je tanden.
’s Middags ben ik met de kids hier gaan voetballen. Helaas kwam aan het einde van de dag de bal tegen een sinasappelboom waar erg veel stekels aan zaten dus was de bal lek. Maar dit maakte niet uit we gingen gewoon door tot het te donker werd om te voetballen, toen werden we geroepen voor het avondeten.
’s Nachts ben heb ik het bospad hier nog een keertje gelopen om te kijken of ik nog een aantal soorten tegen kon komen. Ik had aan het begin meteen een Lowland tropical bullfrog (Adenomera dendreae).
Verder was het best wel eng om zo in mijn eentje te lopen, af en toe hoorde en voelde ik de vleermuizen langs mijn hoofd vliegen. Ook heb ik ontdenkt dat parasolmieren ook ’s nachts actief zijn, en dat ze het niet leuk vinden als je midden op hun snelweg gaat staan… ik ben maar snel een eindje verder gelopen zodat ik niet gebeten werd. Toen ik aan het einde van het pad kwam, merkte ik een grote blauwe vogelspin op met roze voetjes, op een palmboom. Daarna ben ik erop gaan letten en bleken er nog een stuk of 4 op de rondomliggende bomen te zitten.

Dag 11: 16 februari > Een grijpstaartstekelvarken villen!
Vanmorgen ben ik rustig aan begonnen, ik heb gewoon om 9 uur mee ontbeten. En ik ben daarna op het schiereiland hier rond gaan kijken. Ik heb een aantal hagedissensoorten gevonden maar deze zijn mij allemaal te snel af… tegen de middag heb ik nog een rondje gelopen door het bos en ben hier helaas ook niks meer tegen gekomen. Wel ben ik op het terrein zelf een grote hagedis tegen gekomen maar deze was me elke keer te snel af, zodat ik hem ook niet goed kon determineren of fotograferen. Toen ik de kinderen over de grote hagedis(gran kalua) vertelde wilde ze mij een plekje laten zien in het bos. Na een tijdje lopen kwamen we op een open plekje aan waar ze ook een net uitgezet hadden voor vissen. Deze mocht ik binnenhalen. Er zat een pacu in, en ik heb hier een aantal foto’s gemaakt en ook heb ik de jongetjes laten zien hoe ze een foto konden maken zo kon ik ook is op de foto. Toen vroegen ze waar ik de resten van een hertje had gevonden ( 1 van de foto’s die ik gister aan hun liet zien) en ik heb ze daarnaar toe gebracht. Één van de jongetjes was op zijn blote voeten en het andere jongetje en ik waren op slippers. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel schrammetjes en sneetjes op een dag opgelopen! Bijzonder hoe die jongetjes dat kunnen, ze moeten echt een enorme eeltlaag hebben op hun voeten! Op de terugweg hebben we nog een hele grote hagedis gehoord (waarschijnlijk een teju), maar ook deze was ons te snel af… toen we terug waren heb ik samen met de kinderen en nog een nieuwe bezoeker gevoetbald. Het eerste potje hebben we dik gewonnen maar de tweede jammergenoeg niet…
Na het voetballen wilde we gaan baden omdat het al bijna donker was. En toen zag ik twee van de jongens bezig om een dier te villen bij de rivier! Ik kwam dichterbij en zag dat het een grijpstaartstekelvarken was! De oudste zoon: Percy (20) had er gister eentje geschoten! Na alle stekels/poten en kop te hebben verwijderd te, gingen de ingewanden eruit en werd het vlees gewassen in de rivier. Ik verwachtte dat wij die voorgeschoteld zouden krijgen ’s avonds, maar helaas. Wel hebben we overheerlijke bananen met zoete cassave en kippen soep gegeten!

Dag 12: 17 februari > Eindelijk een ameiva gevangen!
Ik heb lekker doorgeslapen totdat de ontbijtbel ging. Daarna was er een excursie naar een dopje hier niet ver vandaan. Voor deze excursie moet je betalen, en veel geld heb ik niet en ben ook erg zuinig omdat ik nog wel even moet en ik hier nergens kan pinnen. Dus ik wilde het overslaan maar een aardige bezoekster hier bood mij aan om het voor me te betalen! Dus na het eten ben ik ook mee gegaan op de boot richting het dorpje. Als eerste voordat we van de bood afkwamen werd er gezegd dat we niet zomaar foto’s mogen maken van mensen hier. Deze mensen geloven dat een stukje van hun ziel hierdoor word weggenomen. Het was ook te merken dat voornamelijk de oudere mensen niet op de foto wilden. Je kinderen kwamen soms zelfs naar ons toe zodat er een foto gemaakt kon worden. We hebben in dit dorp gezien hoe ze cassavebrood maken en hebben ook een stukje gekocht zodat we konden proeven. Ook zijn we even langs de school gegaan waar de kinderen van Menimi op zitten. Na ongeveer twee uur zijn we terug gegaan met de boot en heb ik voordat het middageten klaar stond nog even een rondje gelopen of ik misschien nog een ameiva (een van de snelle hagedissen hier) te pakken kon krijgen en ja eindelijk! Eentje nam de verkeerde vluchtweg en zo kon ik een tamelijk grote te pakken krijgen! Vrij snel nadat ik wat foto’s gemaakt had en het diertje weer had vrijgelaten konden we aan ons middageten beginnen. Onder het middageten heeft het de hele tijd geregend en dit stimuleerde mij om na het eten het bos in te gaan, aangezien veel kikkers na regen actiever zijn, dus heb ik mijn lange broek en jungleboots aangedaan om een eind te gaan wandelen. Ik had als opdracht om o.a. bij de kreek hier in de buurt te inventariseren. Dus ik dacht daar te beginnen toen ik daar aankwam was ik blij dat ik mijn waterschoenen ook in mijn tas had zitten. Ik heb mijn jungleboots om mijn nek gehangen en ben met mijn waterschoenen de kreek door gelopen, maar hij was een stuk korter dan gedacht… na 20 minuten lopen hield hij al op en ben ik geen enkel soort tegen gekomen… Om helemaal dezelfde weg terug te lopen vond ik ook niet dus ben ik recht door het bos in de richting van het pad gelopen dat langs de rivier loopt. Deze kon ik gelukkig nog vinden want alles lijkt hier op elkaar!
Na even lopen zag ik een mooi stukje land langs de kant van de rivier en ben er eventjes gaan kijken. Het zag er ideaal uit als een rustplek voor een kaaiman en mogelijk een anaconda. Maar helaas toen ik daar was begon het te regenen… en niet een klein beetje! Ik was blij dat ik een grote poncho bij had. Deze heb ik omgedaan en ik ben tegen een grote boom gaan zitten die een klein beetje een scheve stam had zodat ik net iets droger zat, na een half uur begon ik zelfs in te dommelen. En daarna heb ik zelfs nog ongeveer een uur geslapen! In de plenzende regen, haha! Toen de regen was opgehouden merkte ik eigenlijk pas waar ik op zat, want ik zat op een kleine verhoging. Het bleek een enorme boom te zijn die jaren geleden is omgevallen maar wel doorgroeit! De stam was zo breed dat het wel een pad leek over het water heen naar boven in de boomtoppen! Maar na even voorzichtig gelopen te hebben over de stam kwam ik toch net wat te veel zijtakken tegen en kon ik niet hoger meer komen, anders zou ik in de rivier vallen en daar had ik ook niet zo’n zin in. Terwijl deze boom plat ligt komen de zijtakken bijna net zo hoog als de gemiddelde boom! Ik had ruim boven de rivier uit kunnen komen.
Op de terugweg zag ik een flits van een kaaiman die snel het water indook toen ik langskwam, deze was helaas veel te snel voor mij om nog achteraan te gaan.
Momenteel zit ik in mijn houten hutje met rieten dak en 4 lekken. Maar ik heb hier in Suriname nog nooit zo lekker geslapen als dat ik hier gedaan heb, heb bed is heerlijk en ik ben nog geen mug tegen gekomen op dit hele schiereiland en zelfs amper in het woud hier.
Helaas zien de mensen hier weinig slangen en hebben ze nog nooit gifkikkertjes gezien… ik wil zo snel mogelijk door, maar Fred zal dit weekend misschien nog langskomen en met hem ben ik er zeker van dat ik al wel wat meer zie! Dus voorlopig zal ik hier nog mijn best doen om zo veel mogelijk soorten te vinden. Ook heb ik de grote hagedis hier op het schiereiland nog niet te pakken en die wil ik wel hebben voordat ik wegga!
’s Avonds heb ik nog een rondje gelopen en zag een heel hoop Granular toads (Bufo granulosis) in de door de regen ontstane plassen zitten. Deze maakte een ongelofelijk lawaai.

Dag 13: 18 februari > In de stroomversnelling!
Ik heb me weer lekker lux laten wekken door de etensbel voor het ontbijt en ben na het eten op pad gegaan. Ik zag gister dat er een open plek in het bos was langs de waterkant en ben naar deze opzoek gegaan. Toen ik daar aankwam zag ik meteen al een bidsprinkhaan en ietsjes later hoorde ik iets groots wegstuiven! Jammergenoeg heb ik hier geen zicht op gekregen… ik heb hier een tijdje rondgelopen maar op een paar mooie grote spinnen na heb ik niets kunnen vinden. Ik had wel een smal pad ontdekt dat verder ging langs de rivier. Deze heb ik een tijdje gevolgd. Tot ik op een kruising kwam, toen heb ik voor het pad gekozen dat dieper het bos in ging. Onderweg kwam ik een klein hagedisje met een blauwe keel (Anolis chrysolepis) tegen.
Het pad bleek later bij een enorme omgevallen boom uit te komen. Deze zorgde voor een gapend gat in het bos. En ik hoopte hier dan ook mijn langverwachte slang te vinden. Ik hoorde er enorm veel vogels. En zag er ook veel prachtig vlinders! Ik kwam ook twee hagedissensoorten tegen; één Surinaamse bosskink (Mabuya nigropunctata) En een boshagedisje (Kentropyx calcarata) Maar na meer dan een uur zoeken trof ik verder niets aan. Ik was net op tijd terug voor het middageten en heb daarna met de kinderen swit bontje geplukt uit een boom. Die kinderen zijn net kleine aapjes! Echt bizar hoe hoog zij kunnen en vooral durven te klimmen! Op de dunste takjes meer dan 20 meter boven de grond probeerde ze de bonen nog te plukken! Wanneer je deze boon open maakt zitten er een soort van tuinbonen in met een harig wit jasje het zie er net uit als schimmel. Het witte jasje moet je ervan af eten, de smaak is totaal onverwacht het is een lekkere zoete smaak, en de haartjes smelten op je tong. De boon zelf is niet lekker. Hoewel je er wel veel van moest eten wilde je er een beetje vol van raken maargoed het was weer een leuke/lekkere bezigheid.
Hierna ben ik gaan zwemmen met de kinderen, ze hadden banden opgeblazen om in te drijven. Hier in de Surinamerivier staat er een ontzettend sterke stroming en is het gevaarlijk om in het water te zwemmen en al helemaal in een stroomversnelling als je niet weet hoe je eruit kan komen. Maar dit wisten de kinderen gelukkig. We lieten ons op de banden meesleuren en na enkele tientallen meters konden we ons met veel kracht uit de versnelling peddelen. Bijzonder dat de kinderen hier het water zo goed kennen en zich hier erin durven te wagen. Het is riskant om hier zomaar te zwemmen en ik ben meerdere malen gewaarschuwd, ook zijn er al meerdere verhalen bekend van verdronken toeristen. Toch was het heerlijk om zo met de kinderen te lachen en weer een stukje ‘’cultuur’’ te proeven.

Dag 14: 19 februari > Geelbuikbosslang!
’s Morgens ben ik na het eten op pad gegaan en dit keer wilde een nieuwe bezoeker, Piet, hier een keertje mee. Al snel hadden we een kleine Sthepen’s rocket frog (Colostethus stepheni). Eigenlijk wilde ik weer naar dezelfde plek gaan als gisteren omdat ik daar nog hagedissen had gezien die ik niet te pakken kon krijgen. Maar onderweg wist ik niet precies meer welk pad ik gelopen was dus we kwamen op een totaal ander, veel belopen, pad uit. Terwijl ik aan het praten was met Piet zag ik ineens heel snel wat van het pad wegkruipen ik kon nog net een gedeelte van de staart te pakken krijgen voordat het verdween tussen de bladeren. De rug was prachtig felgroen en de buik was donkergeel! Na deze thuis gedetermineerd te hebben bleek het een Geelbuikbosslang (Drymoluber dichrous) te zijn. Een toepasselijke naam zou ik zeggen. Omdat ik het dier toen niet kende was ik extreem voorzichtig en was het ook wel spannend omdat toen het dier ontdekte dat het niet weg kon komen, zijn nek opzette als een cobra en zich tot mij richtte! Gelukkig kon het mij niet bijten en bleek het dier uiteindelijk ook totaal niet giftig te zijn.
Na foto’s gemaakt te hebben en het dier weer vrijgelaten te hebben gingen we weer verder. Het adrenaline nog niet uit mijn lichaam zagen we nog geen 10 meter verder weer een slang! Deze had een iets wat donkerdere rug maar deze lag naast het pad en was te snel verdwenen tussen de bladeren en takken. Na het later opgezocht te hebben bleek de Geelbuikbosslang lichtelijke variaties in kleur te hebben en was dit dus hoogstwaarschijnlijk dezelfde soort, mogelijk naar elkaar opzoek voor paring.
Na mijn lichtelijke frustratie verwerkt te hebben omdat ik het tweede dier niet te pakken kon krijgen (zo had ik mooi via foto’s aan kunnen tonen hoe de kleurvariaties verschillen) kwamen we bij een prachtige kreekje. Helaas was dit mijn laatste wandeling voordat ik weer verder zou gaan. Anders had ik deze kreek graag afgelopen. Later kwamen we bij een kostgrondje, hier zaten ontzettend veel ameiva’s maar deze had ik al op de foto en heb dus ook geen moeite meer gedaan om er een te vangen. Na deze plantage waren we al weer ruim 2 uur onderweg en zijn we dus terug gegaan.
Op de terugweg zagen we nog een Leaf litter toad (Bufo typhonius alatus). En toen we weer bij het kostgrondje vlak bij ons verblijf kwamen zag ik een ‘’bambi’(zoals ze die hier noemen) of terwijl een teju. Deze was snel weg en ik rende er wel achteraan maar was nog lang niet snel genoeg om hem te pakken te krijgen tot mijn spijt. Deze had ik graag gevangen. Deze dieren lijken op een leguaan maar dan groter en gespierder en leven op de grond. Ook was dit hoogstwaarschijnlijk het zelfde dier dat ik gister weg hoorde wegstuiven.
Na eindelijk terug gekomen te zijn kwamen er 8 Nederlandse stagiaires aan. Deze zullen maar een dagje blijven. Iets later kwam Fred ook aan!
Daarna heb ik een beetje geholpen met een nieuw dak leggen op een toilethokje. Hier gaat echt op traditionele manier, geen golfplaten, maar met bladeren.
’s Avonds ben ik samen met Fred gaan eten bij de stagiaires, en zijn hier gezellig blijven hangen totdat we zijn gaan slapen. Fred probeert morgen een boot te regelen, maar omdat het dan zondag is zal het lastig zijn en gaan we misschien maandag pas verder.

Dag 15: 20 februari > Naar de volgende locatie en meteen een boomboa!
Fred zou proberen vandaag een boot te regelen maar omdat het zondag is, zou dat erg moeilijk zijn. Net toen we mee wilden met een tripje richting het dorpje een eindje verderop kwam Fred aan om me te vertellen dat hij een boot had gevonden en dat die er al stond! Dus ik heb snel mijn spullen gepakt en ben in de boot gesprongen. Tijdens de reis was er een heerlijk zonnetje, maar ondanks de gigantische tropische regenbui onderweg ben ik heel erg verbrand… en dan voornamelijk mijn benen die nog vrijwel geen zon hebben gehad. Toen we zo’n 3 uur later aankwamen op het eiland genaamd Apiapaati. Kregen we meteen rijst met piranha voorgeschoteld. hierna zijn we ons gaan omkleden om een flinke jungletocht te gaan maken waarbij we op zoek gaan naar de herpetofauna en om mogelijk ook wat vlees voor het avondeten te schieten. Omdat ik dit keer echt op een eiland zit en niet op een schiereiland moesten we met een kanootje over de stroomversnelling naar de overkant en zijn hier begonnen aan onze tocht. Al vrij snel zag Fred een gifkikker genaamd Epipedobates trivittatus helaas kon hij deze niet te pakken krijgen en moesten we verder. Niet veel later zagen we er nog een en deze kreeg ik wel te pakken en heb hier dan ook mooie foto’s van gemaakt. Wat me onderweg opviel was dat we ontzettend veel paadjes en holen van gordeldieren zagen. En even later hoorden we wat ritselen en Fred hield mij tot halt door zijn hand omhoog te steken en hij sloop zelf verder in de richting waar het geluid vandaan kwam. Hij kreeg het dier niet in het vizier en het ontkwam. Het bleek een ‘’boskonijn’’ ofwel agouti te zijn. Onderweg hoorde we een aantal dingen vallen uit een boom en Fred zei dat hij apen zou moeten zien. En ja hoor een paar seconden later zagen we hoog in de boom twee kleine zwarte aapjes achter elkaar aanrennen. Met mijn minieme verstand van apen geloof ik dat het tamarindes waren.
Na een aantal uren lopen kwamen we ineens aan bij een dorpje. Dit bleek het dorpje te zijn waar een deel van Fred zijn familie woont waar van onder anderen zijn moeder. Het is een traditioneel dorpje waar vrijwel alle vrouwen ook nog met ontbloot bovenlijf lopen maar wat mij wel opviel dat wanneer ze mij zagen de meeste toch snel even naar binnen renden om iets aan te trekken of iets voor hun borsten hielden. We hebben een rondje gedaan door het dorp zodat hij weer bij kon praten met een hoop mensen want hij was er tenslotte ook al 4/5 maanden niet meer geweest. we hebben nog wat gegeten bij zijn tante en ’s avonds nog bij zijn moeder. Toen het donker was zijn we met lampen door het bos terug gegaan met een broertje van hem erbij omdat die morgen naar school moet en hij kan vanuit Apiapaati makkelijker opgehaald worden met de boot. Toen we het dorp nog niet uit waren zag Fred een vogel uit de familie van de nachtzwaluw. En we konden zo dichtbij komen dat we hem bijna op konden pakken.
Doordat we hoofdlampjes ophadden vlogen er constant insecten tegen ons aan. En opeens vloog er een enorme vlinder tussen, welke elke keer tegen mijn hoofd aanvloog, wat erg vervelend was. Dus ik besloot het te vangen en te kijken wat het was, het bleek een morpho te zijn! Een prachtige vlinder welke aan de buitenkant bruin is met een oog erop maar aan de binnenkant fluorescerend blauw!
Onderweg naar een kostgrondje moesten we een kreekje oversteken en Fred zag dat er een kwikwi (kleine pantsermeerval) in zat. Na een aantal pogingen ving hij het visje met de hand uit het water en heb ik wat foto’s kunnen maken!
Toen we net van het kostgrondje wilden vertrekken waar we even rondgekeken hadden zag Fred ineens de weerspiegeling van een oog in de boom en zei dat er een slang zat! Na even geploeterd te hebben haalden we er een bruin-grijze slanke boomboa (Corralus enydris enydris) uit! Na het dier even gehanteerd te hebben met stokken werd het was rustiger en was het mogelijk om hem zonder stok te hanteren en wat foto’s van te maken.
Toen we na een wandeltocht van ruim 2 uur bij onze kano aankwamen bleek deze onder water gelopen te zijn door de sterke stroming en de peddel verdwenen! Dus na de kano met z’n 3e op het land gesleept te hebben en hem leeg gehoosd te hebben moesten we door met onze handen te peddelen over de stroomversnelling terug naar het eiland! Daarna hebben we nog even gebaad in de stroomversnelling omdat we erg vies waren van de wandeling! Toen ik eindelijk in bed lag voelde ik een druppel op mijn schouder en dacht dat er een lek zat in mijn hut, maar toen ik op mijn schouder keek zag ik dat het een poepje van iets was… en toen ik omhoog keek zat er en enorme spin ten grote van mijn hand boven mij… ik heb hem laten zitten in de hoop dat hij het andere ongediertje in mijn kamer weg zal vangen. Rond half 1 sliep ik eindelijk na een lange dag voor het eerst in mijn nieuwe hutje.

Dag 16: 21 februari > met een boot een waterval op!?
Vanmorgen heb ik eerst Fred uitgezwaaid die om 7 uur al opgehaald werd om richting de stad te gaan. Daarna ben ik rustig opgestart, ik kon tenslotte toch nergens naartoe. Bij het ontbijten ontdekte ik dat in Nederland zijn we erg verwend zijn. Hier zijn de kinderen veel zelfstandiger doordat ze meer verantwoordelijkheid krijgen. Zoals bijvoorbeeld het jongetje van 7 hier, hij maakt hij zijn eigen thee en kookt zijn eigen ontbijt. Ik zie in Nederland de jongetjes van 7 nog niet aan het gasfornuis staan.
Rond half 12 kwam er wat beweging in en ging ik mee in de boot met de vader van Fred ,en een andere zoon van hem, een eindje stroomafwaarts om bladeren te kappen van de palulu boom. Welke ze hier gebruiken als dakbedekking van de hutjes. Terwijl zij aan het kappen waren heb ik in de buurt wat rondgelopen op zoek naar slangen ed. maar op een felgekleurde bloedzuiger na heb ik niets kunnen vinden. Toen we terug waren op Apiapaati vertelde de vader van Fred dat we toch nog even naar via de waterval-achtige stroomversnelling Tapawatra naar Grandam zouden gaan om nog iemand op te halen. Om half 2 stapten de vader van Fred, 6 van zijn kinderen en ik in de boot. Maar al snel begon het enorm te regenen! De watervallen waren prachtig maar ik begreep in eerste instantie niet hoe we via daar naar Grandam zouden moeten gaan. We voeren naar de zijkant en daar moesten we allemaal uitstappen om de boot de waterval op te slepen!! Dit is een boot van ongeveer 10 meter lang en van stevig, dik hout gemaakt, dus enorm zwaar. En omdat je door het bruine water van de Surinamerivier niets onder water kan zien heb ik door een aantal misstappen twee enorme japen achterop mijn hiel en op mijn grote teen opgelopen... en daarbij kwam nog eens dat we dit zware werk in de plenzende regen moesten doen!
Nadat we dit gedaan hadden waren we nog een uurtje onderweg naar Grandam om iemand op te halen. Onderweg hebben we nog een hoop grote ijsvogels gezien! Maar omdat het water zo wild was en het water vaak naar binnen spatte durfde ik niet mijn camera erbij te pakken.
Toen we er aankwamen stond Michael een echte avonturier ons op te wachten. Maar in de tussentijd kwamen er nog meer mensen en in plaats van dat we 1 iemand op hebben gehaald zaten er ineens 5 extra mensen in de boot! Dus het was lekker vol met de 6 kinderen en ik er nog bij.
Op de terugweg moesten we wederom over de Tapa watra, dit keer was het wat makkelijker omdat we de stoom mee hadden en omdat het niet meer regende.
Na een aantal mensen afgezet te hebben kwamen we weer bij ons eilandje aan. Michael zal hier ook blijven overnachten en vond dit het mooiste van het binnenland van wat hij de afgelopen weken had gezien!
Doordat Michael hier is, hebben ze voor morgen een excursie geplant en zullen we dus morgen al naar de ananasberg gaan! Op de weg hierheen moet ik ook gaan inventariseren, dus ik hoop dat we veel vinden!

Dag 17: 22 februari > Eerste slangenbeet op weg naar de ananasberg!/opussum gevangen!
Ik werd om half 9 wakker en toen ik buiten kwam zag ik Michael samen met Papada (de vader van Fred) en een van de kinderen aankomen met de boot. Ze waren even naar een dorpje verderop gegaan om te kijken of ze wat vis konden verkopen en om wat andere in kopen te doen.
Vlak hierna begon het ontbijt en gingen daarna naar het kostgrondje van Papada waar hij gramazon moest sproeien om het ontkruid weg te halen. Dus toen we hier na een half uur lopen aankwamen en Papada met ruim 20liter op zijn rug aan gif het land bespoot, zijn Michael en ik nog maar een eindje gaan lopen door de jungle omdat dit echt gevaarlijk giftig spul is! Hier hebben we helaas niet zo veel meer kunnen vinden. Rond 12 uur gingen we weer terug naar Apiapaati en maakten we ons klaar om naar de ananasberg te gaan. Na 10 minuutjes varen kwamen we in het dorpje aan waar Fred zijn moeder woont en via dit dorpje gingen we de jungle in. Net voordat we de jungle in gingen en we nog op de plantages liepen zag ik een slang! Het was een bruine waar Fred mij over vertelde. Hij zei ook dat deze niet giftig was dus ik was van plan om het te vangen voor de foto en ik ging langzaam dichterbij tot het mij doorhad en wilde ontsnappen, toen kon ik het nog net bij de staart pakken! Ik heb in Griekenland een Kaspische toornslang gevangen deze draaide hevig rond en beet naar alles wat in de buurt kwam maar dat was nog niets vergeleken bij deze slang! Hij draaide zo heftig dat hij het puntje van zijn staart eraf draaide toen ik deze vast had! Het was niet de bedoeling om dit dier pijn te doen. Hierna viel het dier dus op de grond en ontkwam bijna. Net voordat het de bosjes inging kreeg ik het wederom te pakken bij de staart en vroeg Michael mij een stok te geven. Terwijl het dier enorm ronddraaide en mij op een gegeven moment zelfs in mijn duim beet kreeg ik de stok aangereikt en drukte zachtjes de nek op de grond zodat ik het dier bij de kop kon pakken. Zelfs toen ik het achter de kop had moest ik af en toe mijn grip verminderen zodat het even rond kon draaien omdat het anders zijn eigen nek omdraaide! Na een tijdje gaf hij het op en ging hij over op een andere techniek, zich dood houden. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben terwijl ik het dier vasthad heb ik mijn lens verwisseld en wilde ik wat foto’s maken van de vrijlating. Ik had verwacht dat het dier zodra het de vrijheid zou proeven snel weg zou zijn maar in tegendeel hij bleef liggen! Dus ik heb nog een aantal foto’s gemaakt en het dier weer opgepakt, waarbij het wel nog tegenstribbelde, en bij de bosjes gelegd. Maar ook hier bleef het liggen! Ik was bang dat het dier echt dood zou zijn, maar na een aantal bewegingen van de kop zag ik dat het nog leefde maar ik snapte niet dat het zich nog steeds voor dood hield. Dit had ik niet eerder bij een slang meegemaakt. Misschien dat het dier door de inspanning en oververhitting moest bijkomen. Dus we hebben het laten liggen en zijn verder gegaan op onze toch naar de ananasberg.
Onderweg spotte ik langs het pad een Manaus slender-legged treefrog (Osteocephalus taurinus) dit is een grote boomkikker of zoals ze dat hier noemen een plaktodo(plakkikker). (Helaas zag ik ’s avonds dat de meeste foto’s mislukt waren) Ook zagen we iets later een Leaf litter toad (Bufo typhonius alatus)
Eenmaal op de ananasberg aangekomen zag ik meteen een heel hoop agames maar omdat er meer van dit soort bergen zijn die al duizenden jaren bestaan en te ver bij elkaar vandaan staan voor de hagedissen om interactie tussen elkaar te hebben waardoor er aparte soorten op elke berg voorkomen. En of deze al beschreven is kan ik niet vinden. Misschien heb ik wel een nieuw soort ‘’ontdekt’’.
Bij mij op school hebben ze ooit in de les gezegd dat het klimaat boven de bomen in een regenwoud hetzelfde is als in een woestijn. Dit kan ik bevestigen, de berg stak boven de bomen uit en er stonden overal cactussen. En het was verschroeiend heet! Maar er waren ook prachtige bloemen waar weer kolibries op af kwamen! Hier heb ik na veel moeite ook 2 goede foto’s van kunnen maken!
De oudste van de zoons die mee was, Jurgen, had een aantal ananassen gevonden en geplukt. Toen hij deze geschild had en ons een stukje gaf… wauw…. Dit was een van de lekkerste dingen die ik in mijn hele leven gegeten heb! Echt bizar… geweldig sappig en zo smaakvol… overheerlijk! Als ze die toch is zouden verkopen op de markt… dan eet ik elke middag Ananas.
Overal op de berg liepen kleine stroompjes naar beneden en deze stroompjes hadden een heel pad uitgesleten of terwijl dit is ontzettend lang al bezig en het water moet afkomstig zijn uit een bron! Ik gok dat het op de berg rond de 40 graden was en een brandende zon dus ik wilde wel naar de bron toe. Maar dit zou weer een klim zijn in de hitte en de rest wilde niet dus ik heb dit maar gelaten voor wat het was, mogelijk kan ik hier eens in de komende 2 weken naartoe.
Op de terugweg heb ik nog even gekeken of de slang er nog lag, en deze lag er inderdaad nog! Tot mijn spijt heeft het dier het begeven door de inspanning, oververhitting en stress… dit heb ik nog nooit mee gemaakt en omdat de mensen hier al genoeg slangen doodmaken was dit zeker niet mijn bedoeling! (Na het van de foto’s gedetermineerd te hebben bleek het een Gewone bruine slang (Mastigodras boaddaerti boaddaerti) te zijn en kon ik via mijn boek gelukkig bevestigen dat het dier niet giftig is) ’s Avonds kwamen er nog wat bootsmannen langs op Apaipaati en hebben we een stevige discussie gehad over het toerisme in het binnenland. Hoe je de tradities kan behouden maar tegelijkertijd ook de mensen een makkelijker leven geeft zonder dat de toeristen het binnenland overnemen.
Later toen ik in mijn hutje zat en met mijn hoofdlampje even naar buiten keek zag ik enkele meters voor mijn een deur de oogjes oplichten van een enorme opussum (Awari) die voorbij kwam! Ik heb snel mijn camera en mijn zaklamp gepakt op te kijken of ik er een foto van kon maken. Maar het dier was al verdwenen… maar omdat er dus ook zoogdieren op dit eiland rond lopen heb ik zelf nog maar een rondje gelopen om te kijken of ik er eentje kon vinden. Toen ik aan het eindje van mijn rondje kwam en weer bij de hut aankwam zag ik een kleiner exemplaar het trapje aflopen naar het water toe. En omdat er aan beide kanten een vrij hoge muur is besloot ik het diertje proberen te fotograferen. Maar het is ’s nachts erg moeilijk fotograferen zonder externe flitser. En omdat het dier bijna ontsnapte besloot ik is een poging te wagen om het te vangen. Ik heb het diertje bij de staart gepakt en het gaf een gemene krom/krijs en liet zijn tanden zien en deed een poging om te bijten! Ik riep Papada en Michael erbij om een kijkje te komen nemen. Ik heb wat foto’s proberen te maken terwijl ik het diertje vasthad en ik mijn zaklamp als externe flitser gebruikte. Na 3 foto’s gemaakt te hebben begon het diertje aan zijn eigen staart omhoog te klimmen naar mijn hand en heb ik het snel losgelaten voordat het mij beet!
Heel wat spanning zo voor het slapen gaan en ook weer heel wat om over na te denken. Morgen zal Michael weer vertrekken en zal ik voorlopig niemand meer hebben om een goed gesprek mee te voeren.

Dag 18: 23 februari > Dak bedekken
’s Morgens kwam Michael met het idee dat ik nu samen met Papada het dorp in zou moeten gaan om vis te verkopen die ze gevangen hadden, omdat hij dat zo’n ervaring heeft gevonden. Na een rondje gelopen te hebben en vrijwel iedereen gegroet te hebben liepen we terug naar de emmer waar we even wachtte op de mensen de geïnteresseerd waren. Een aantal vissen werden verkocht en de rest werd aan de moeder van Fred gegeven om weer wat monden van zijn kinderen in het dorp te voeden.
Wanneer we terug waren op Apiapaati hebben we nog wat gegeten en toen werd Michael opgehaald door de bootsmannen die hier gister waren. Dit had hij goed geregeld dat hij voor een bedragje mee kon naar zijn volgende dorp waar hij een rastamuseum wilde bezoeken.
Ik had gevraagd of ze mij af wilden zetten in het bos zodat ik voor mijn stage aan het werk kon en de herpetofauna kon inventariseren. Maar dit wilden ze nog niet. Ik zou ’s avonds al met een van de kinderen het bos in gaan. En blijkbaar konden ze me nu beter gebruiken.
Nadat Papada met de bosmaaier het gras had gemaaid zijn Masiando(19 en de oudste van de hier aanwezige kinderen) en ik het gras gaan opruimen. Later die middag werd er even een kaaiman gespot! Maar toen ik aankwam was deze helaas al verdwenen. Hier vangen ze deze dieren voor in het dorp aan de overkant van de rivier. Zelf eten ze hier niet, maar het kan redelijk wat geld opbrengen in het dorp.
’s Middags heb ik met de kinderen het spel joel (zo spreek je het uit) gespeeld. Er werden een aantal vakken gemaakt en het ene team moest zonder getikt te worden naar de andere kant en weer terug rennen. Het andere team had vaste lijnen waar ze alleen maar over mochten bewegen en zij moesten uiteraard het andere team tikken. Toen er een fikse regenbui kwam zijn we nog even doorgegaan maar uiteindelijk werd het wel heel erg en zijn we even gaan schuilen. Waarna we met z’n alle zijn gaan baden zodat we het zand van ons lichaam af konden zwemmen.
Aan het einde van de middag mocht ik helpen met een dak bedekken het was een enorm gastenverblijf en het duurt ook lang voordat dit af zal zijn. Na ongeveer 2 uur bezig geweest te zijn geweest, was het dak half af en was het touw op. ’s Avonds heeft papada weer wat nieuw touw gemaakt (van lianen).
Helaas was Geffrey (de zoon waarmee ik het bos in zou gaan) ’s avonds te moe. Dus in feite heb ik vandaag geen minuut naar de herpetofauna kunnen zoeken… maar ik heb wel prachtig inzicht gekregen van hun leven en de manier hoe ze dingen maken en gebruiken! ik heb sinds vandaag meer het idee dat ik geaccepteerd word en ik voel me zo gemakkelijker en wat minder een simpele toerist. Ze maken niets speciaals meer voor mij, zoals wanneer Michael er was. Maar ik moet nu ook gewoon eten wat de pot schaft(rijst en vis). Ik zal binnenkort is een foto maken van ons eten. Ze gooien niets weg ook de vissenkoppen worden deels opgegeten. Ik heb in middels ook ontdekt dat niet alleen de piranha een vis is met enorm veel graten. Ik heb het idee dat bijna alle vissen hier vol kleine graten zitten! Zo vind ik het ook fijner als de vis gebakken is want dan kan je de graten gewoon mee eten. En Andes ben je steeds aan het pielen…
’s Avonds heb ik de kinderen een spelletje laten zien op de laptop dit vonden ze erg mooi, en rond 10 uur lag ik al op bed. In plaats van dat ik nog in het bos liep met Geffery…

Dag 19: 24 februari > Dak afmaken/ziek
Vandaag heb ik vrij eentonig werk gedaan maar het geeft wel een goed gevoel. Zaterdag komen er een bezoekers dus ik neem aan dat ze daarvoor alles in orde willen maken. Zo begon Papada ’s morgens met het maaien van het gras met de bosmaaier. Ik had voorlopig toch niets te doen dus ik heb maar de hark gepakt en ben alles op hoopjes gaan harken. Dit heb ik een aantal uur gedaan in de brandende zon met 30/35 graden… maar ik heb dus vandaag eindelijk een kleurtje gekregen! En dit keer niet rood… maar lekker bruin. Ik heb wel overal vlekken van het verbranden, vervellen en weer bijkleuren.
Nadat we hiermee klaar waren kwamen de kinderen thuis van school en zijn we met z’n alle gaan eten. Daarna zijn we met z’n allen weer verder gegaan aan het dak waar we gister aan begonnen kwamen. Ik moest vannacht al naar de wc omdat mijn buik zo’n pijn deed. En overdag moest ik wel vaak naar de wc maar had verder negens last van. Pas toen we aan het dak begonnen, begon ik me wat zwakker te voelen. En na urenlang palmbladeren aanreiken via een lange stok voelde ik me echt verrot… en moest ook vaak gaan zitten om even bij te komen. Ondertussen moest ik ook vaak naar de wc en verloor zo ook veel vocht. Maar het leek wel wanneer ik een slok water nam dat ik 5 minuten later alweer naar de wc moest…
Tijdens het aanreiken van de takken merkte ik een klein compact spinnenwebje op dat leek op een miniatuurweb van een vogelspin. Dus ik besloot het open te maken, en ja hoor een kleine vogelspin met een doorsnede van zo’n 5 cm. De mensen verklaarde mij voor gek dat ik het over mijn arm liet lopen. Maargoed deze dieren doen niets tenzij je ze irriteert. Maar ze waren blij toen ik het spinnetje weg deed.
nadat het dak af was heeft Geffrey mij even naar het dorpje gebracht aan de overkant om wat cola te kopen, dit zou reinigend moeten werken. Ik heb van het laatste geld dat ik nog kon uitgeven de rest van de boodschappen ook maar betaald en er een potje chocoladepasta bij gekocht als een kleine wederdienst. ’s Avonds voelde ik me al wel wat beter maar moest ik nog wel regelmatig naar de wc. De laatste keer dat ik ging, voordat ik naar bed ging keek ik nog even in de boom achter de toilet om te kijken of ik de kikker zag die ik tijdens het eten hoorde. En ja hoor! Ik zag zijn ogen oplichten! Helaas was het te donker om een goede foto te maken en hij zat te hoog om te vangen. Ik zal het diertje moeten vangen om goed te determineren. Maar tot nu toe lijkt het mij een Osteophalus planiceps. Ik had het opgegeven en besloot de volgende avond nog een keertje te gaan kijken. Maar toen ik in bed lag hoorde ik hetzelfde geluid weer. Maar dit keer veel dichterbij! Het was zelfs zo dat wanneer ik mijn camera in mijn hutje pakte, het diertje stopte met kwaken!
Toen ik buiten kwam kon ik het niet vinden in de bomen rondom mijn hutje dus wilde ik terug naar binnen gaan. En ja hoor ik zag oogjes oplichten op mijn eigen dak! Met een lange stok heb ik het diertje er vanaf gehaald en er foto’s van gemaakt. En het bleek een Gladiator boomkikker (Hyla Boans) te zijn.
Toen ik de kikker zag op het dak, merkte ik dat zijn grote ogen niet de enige waren die oplichtten. Er waren nog tientallen andere kleine oogjes. Na deze van dichterbij te hebben bekeken zag ik dat het allemaal kleine versies waren van de spin in mijn hutje… ook de oude opgestapelde bladeren naast mijn hutje zaten er vol mee. Ik ben blij dat ik er tot nu toe maar 4 in mijn huisje heb gezien en dit blijkt bij nader inzien toch wel mee te vallen.
Morgenochtend om half 7 zal ik met Papada naar een dorpje gaan waar we brood kunnen halen. Een lekkere boterham met chocopasta kan ik wel gebruiken want afgelopen dagen ben ik al aardig wat afgevallen omdat ik zo ziek ben, het is echt te zien!

Dag 20: 25 februari >Zwaar werk
’s morgens had ik mijn wekker om half7 gezet want dan zou Papada met mij naar het dorpje gaan om brood te halen. Maar het was zelfs nog donker. Dus dan zou hij niet eens mogen varen. En Papada was ook nog nergens te bekennen. Hoe snel de zon hier opkomt is merkwaardig. Om half7 was het nog erg donker. 10 minuten later was het al vrij licht en om 10 voor 7 was het gewoon compleet licht! In 20 minuten is het hier dus gewoon gebeurd!
Om kwart over 7 ben ik met Papada vertrokken naar het dorpje dat bij de Tapa watra ligt. Hier hebben we een hele boodschappentas vol brood gekocht dus ik kon niet wachten om te ontbijten. Maar op de terugweg gingen we nog langs het dorpje waar Fred zijn moeder woont en bij haar werden ook wat broodjes afgeleverd. Onderweg naar Apiapaati ging Papada nog een keertje langs de kant om een vrouw die ik niet kende ook nog broden te geven. Dus nu was het al een stuk minder. Maar de broodjes met pasta die ik op had waren heerlijk! En ik had ook vrijwel geen last meer van mijn buik.
Later is Papada weer aan de slag gegaan met de bosmaaier en wij dus met de hark. Hierna hebben we even wat gegeten en gingen we naar het bos op bladeren te kappen voor het laatste stukje dicht te maken op het dak. Deze bladeren waren pinabladeren en werden prachtig gevouwen door Papada en vervolgens door ons (Masiando, Geffrey en ik) naar de boot gedragen. Dit waren pakketten van ongeveer 3 meter lang en iets van 40kg. Ook werden er wat palen ter ondersteuning gekapt. Terwijl zij met het kappen bezig waren heb ik nog een beetje rondgezocht maar helaas niet meer gevonden dan een kleine vogelspin.
Toen we terug waren heb ik met een lange stok wat maripa’s uit de boom geslagen en daar hebben we de rest van de middag nog van zitten snoepen.
Papada gaat morgenochtend 2 gasten halen die naar Grandam en naar de Ananasberg willen. Hierbij zal ik ook weer meegaan. Ik hoop weer een lekkere Ananas te kunnen eten!

Dag 21: 26 februari > Nieuwe gasten
Papada is ’s morgensvroeg vertrokken naar Atjoni om nieuwe gasten op te halen. Hij wilde ’s middags al met ze naar de Ananasberg en later nog naar Grandam dit leek mij erg kortdag, maargoed.
Ik heb eerst lekker uitgeslapen en tegen de middag zelfs per ongeluk weer een dutje gedaan…
’s middags heb ik met de kinderen een aantal spelletjes gedaan en geholpen om maripa’s uit de boom te halen met een lange stok en meerdere malen nog gebaad. 4 en 5 dagen geleden heeft het zo erg geregend dat het water bijna 1.5 meter gestegen was. En de rotsen bij de stroomversnelling waren niet eens meer te zien! Gisteravond was het al iets gezakt maar ik moest me nog steeds in de buurt van de trap wassen en kon nog niet naar de helft van de rivier lopen over de stenen.
Papada was pas rond 8 uur terug. De drie nieuwe gasten zijn uiteindelijk gearriveerd en ik neem aan dat we morgen naar de Ananasberg zullen gaan. Papada heeft meteen een hoop spullen uit de stad mee laten brengen dus de kinderen hier hebben weer wat nieuwe kleren en ze hebben weer wat etenswaren in huis.
Morgen waarschijnlijk een lange dag. Maar wel een mooie. Ik kan niet wachten om weer het bos in te gaan.

Dag 22: 27 februari >Baden in de waterval!
Toen ik activiteiten hoorde ben ik meteen opgestaan met de gedachten dat we zouden vertrekken naar de Ananasberg. Maar we bleken helemaal niet meer naar de Ananasberg te gaan… vanmiddag doen we een rondje in het dorp en later gaan we baden in de Tapa watra. Morgen gaan ze waarschijnlijk naar Grandam.
Ik wilde gaan ontbijten maar de broodjes waren op. Ik kreeg gelukkig nog wel een paar crackers. Ik ben afgelopen dagen al best wel afgevallen. Ten eerste doordat ik ziek was en ten tweede omdat ik gewoon veel minder eet.
Toen ik wilde gaan baden zag ik dat het water echt bizar laag lag. Ruim anderhalve meter lager dan toen het zo hoog stond. En het stond zelfs lager dan wanneer ik hier aankwam.
’s Middags kreeg ik heerlijk lichtbruin brood met een eitje! Overheerlijk en het was niet zo weinig dus ik zat lekker vol! Bijzonder hoe je eten gaat respecteren hier. Gisteravond kreeg ik vis in een beetje milde chilisaus. Hoe erg ik van die chilisaus wel niet van genoten heb.
We zijn om 3 uur vertrokken in plaats van 11 uur wat eigenlijk de planning was. Als ik dit geweten had dan was ik ’s morgens nog even het bos in gegaan… plannen hier gaat moeilijk. Ik wil hier zo graag het bos in maar het is erg lastig, en het lijkt op een één of andere manier elke keer net niet te kunnen!
Maargoed we zijn met de boot vertrokken naar het dorpje aan de overkant en zijn door het dorp naar de Tapa watra gelopen, waar Geffrey ons met de boot zou ophalen en halverwege de waterval af zou zetten. Hier hebben we een tijdje heerlijk gezwommen. Het was prachtig weer en ik heb ook prachtige foto’s kunnen maken. De 2 gasten en ik zijn vanaf de waterval een stukje met de stroom mee gezwommen om ons een eindje verder door de boot weer op te kunnen laten halen.
’s Avonds was er een prachtige rode lucht en hiervan heb ik echt supermooie foto’s van kunnen maken!
Morgen gaan we weer met de boot naar Grandam en zullen we dus weer de boot de Tapa watra op moeten duwen. Dit zal weer een zwaar werkje worden. Als we weer om 3 uur vertrekken wil ik ’s morgens wel het bos in.

Dag 23: 28 februari > Naar Grandam! (1 week hier)
Vandaag heb ik als ontbijt wat thee gekregen. Er was geen brood of iets dergelijks meer. Marcel de reisleider van de 2 bezoekers zei dat we vandaag wat eerder weg zouden gaan. Dus ik ben ’s morgens niet meer het bos in geweest. En heb maar eens de tijd genomen om mijn hutje op te ruimen en een beetje schoon te maken. Nu dat de stenen bij de sula (stroomversnelling) weer zichtbaar zijn heb ik daar maar mijn kleren weer eens op gewassen.
We zijn rond 2 uur vertrokken via de Tapa watra naar de Grandam. Wederom moesten we de boot de Tapa watra opduwen en ondanks dat het water zo laag stond ging het soepeler dan vorige keer. Na een tripje van ongeveer een uur kwamen we aan bij Grandam. Papada heeft met zijn handigheid ons heel dicht bij de Grandam af kunnen zetten. En we zijn zo vanuit de boot begonnen de Grandam op te klimmen. Eenmaal op een punt aangekomen waar het water iets kalmer was en dus de gelegenheid gaf voor vissen om uit te rusten, zijn ze daar gaan vissen. Al snel had Papada een enorme Piranha aan de haak. Dit moedigde niet echt aan om een stukje te gaan zwemmen... Ik verwachtte dat ze erg veel vissen zouden vangen omdat deze al snel werd binnengehaald. Maar in de komende 2 uur werd er alleen nog maar een kleine kwana (zwarte roofvis) gevangen. Op de terugweg werden er nog een aantal vogels gespot waarvan Marcel zei dat het blue winged parrots waren! Maar na dit opgezocht te hebben blijken deze in Australië voor te komen… ze zijnlastig om te zien maar ze zijn duidelijk te horen.
Ik ben nu 1 week op deze locatie en ben pas 1 keer het bos in geweest. Het is lastig om duidelijk te maken wat ik precies wil. Als ze me niet verstaan zeggen ze gewoon ja… in het begin was het ook nogal lastig omdat ze in plaats van ‘’wat zeg je’’, ja zeggen. Wat ook tot enorme misverstanden kan leiden.
Ik ben vastbesloten om morgen het bos in te gaan en wat mooie soorten te vinden!

Dag 24: 1 maart > Piranha’s vangen
’s Morgens toen ik wakker werd was ik net op tijd om nog afscheid te nemen van de gasten welke op het punt stonden weg te gaan. Tijdens het afscheid nemen zag ik een enorme vogel aan komen vliegen en Papada zei dat het een hokko was. Maar toen deze ineens zijn vleugels introk en het water in dook (maar helaas zonder vis eruit kwam). Geloofde ik toch eerder dat het een visarend was. Een mooie afsluiter voor de gasten!
Ik had gisteravond met Geffrey afgesproken dat we ’s middags als hij uit school zou zijn het bos in zouden gaan. Dus tot een uur of 2 was ik nog vrij. Masiando (de enige die niet naar school gaat) maakte met handen en voeten duidelijk dat hij ging vissen en ‘’vroeg’’ of ik mee wilde. Ik had verwacht dat hij gewoon hier bij de stroomversnelling de netten ging uitzetten. Maar hij maakte het bootje klaar en nam 2 lijnen met haken en wat aas mee. We zijn een eindje stroomopwaards gepeddeld en hebben hier het bootje vastgelegd op een rots. Vanaf hier begon hij (net zoals ze dat gister deden op de Grandam) met de haak waaraan een stuk vis zat te zwaaien en deze zo ver mogelijk te gooien. Ook mij gaf hij een haak. En na een aantal keer proberen lukte het nog aardig om de haak een eind ver te gooien, er zit nog een hele techniek achter.
Al vrij snel had Masiando beet en haalde een Piranha binnen! Hij pakte het bij de ogen en kieuwen vast en ik moest een snee in het lichaam maken om het dood te maken. Na een tijdje vissen voelde ook ik iets aan mijn aas knabbelen! Ik gaf een harde ruk maar helaas zat er niets aan…
na een half uurtje vissen mocht ik terug peddelen maar halverwege nam Masiando het toch maar even over, anders kwamen we in de stroomversnelling… oeps…
Toen Geffery ’s middags thuis kwam zijn we al vrij snel vertrokken naar het bos. Omdat het steeds niet mogelijk was mij af te zetten in het bos begon ik te twijfelen of ik niet mogelijk was naar de overkant te waden. Na het een keertje geprobeerd te hebben, ben ik toch van het idee afgestapt. Maar omdat het water nu zo laag stond kon het dus wel! En heb ik dus een aantal dagen verspild… maargoed Geffrey bracht mij naar het kostgrondje waar ik met Michael en Papada ook geweest was. Maar op klaarlichte dag in de brandende zon vind je daar natuurlijk niets… dus ik vroeg of hij mij naar het beekje wilde brengen richting het dorp waar ik met Fred geweest was. Maar dat kende hij niet! Hij kende alleen dit pad en had nooit naar het dorp gelopen… nudat ik eindelijk in het bos was wilde ik niet maar een half uurtje geweest zijn dus ik besloot om een ander pad gewoon te volgen en als we het zat zijn kunnen we gewoon het zelfde pad terug volgen.
Onderweg spotte Geffery nog een kikker, en nu ’s avonds met wat informatie erbij. Heb ik nog geen flauw idee welk soort het zou moeten zijn… ik zal deze moeten determineren als ik weer in Paramaribo ben.
Na een tijdje hield het pad op en zijn we terug gelopen. Halverwege begon er een goeie tropische regenbui en zijn we eventjes gaan schuilen. Maar na 5 minuutjes wachten konden we alweer verder, typisch een tropische regenbui. Eenmaal terug en nog geen anderhalf uur gelopen te hebben. Heb ik voor mezelf besloten dat ik morgen zelf wel naar de overkant loop en een flinke dag weg ga.

Dag 25: 2 maart > Frustraties!/Een nachtwandeling in mijn eentje!
Vanmorgen toen ik wakker werd ben ik meteen gaan zoeken naar wat ontbijt. Ik vond 2 witte boterhammen en heb deze gesmeerd met de pasta die ik gekocht had. Toen heb ik me direct omgekleed en heb tegen Teda (de vrouw des huizes) en Masiando gezegd dat ik het bos in ging. Mijn doel was om de weg te vinden hoe ik naar het dorp kan lopen. En als ik het niet meer weet dan loop ik gewoon dezelfde weg terug.
Na een tijdje lopen hoorde ik overal vervelend piepende vogeltjes om me heen en ze vlogen zo snel voorbij dat ik niet kon zien wat het was. Totdat er 2 vlak voor me bleven zweven! Het waren allemaal kolibries! Vrij grote felgroene kolibries! Het moesten er wel een stuk of 10/15 zijn aan het geluid te horen. Ineens was het piepen niet zo vervelend meer met de gedachten erachter dat het prachtige vogeltjes waren.
Even later zag ik een kikker van het pad af springen en zag ik dat het waarschijnlijk een Allobates femoralis of een Epipedobates hahneli was. Maar om het goed te kunnen determineren zal ik het moeten vangen. Maar het diertje ontsnapte.
Nog aan het balen van het niet kunnen vangen van het kikkertje kwam ik nog geen 2 minuten later weer een kikkertje tegen. Deze kroop zo snel onder de bladeren dat ik het niet heb kunnen determineren. En na alle bladeren overhoop te hebben gehaald bleek ook dit kikkertje te zijn ontkomen…
Na ongeveer 3 uur lopen en meerdere paden te hebben geprobeerd totdat ze me bekent voorkwamen kwam ik uiteindelijk bij het dorpje uit! Hier heb ik een ander pad gevolgd omdat ik het nog te vroeg vond om terug te gaan. Na eventjes lopen kwam ik langs een grote kreek wat ideaal gebied was voor anaconda’s en heb deze kreeg via een pad een tijdje gevolgd. Onderweg zag ik weer het zelfde kikkertje als die ik als eerste zag maar deze zat tussen een hoop omgekapte stekelige takken en dus ook deze ontkwam! Na ook hier een aantal paden te hebben geprobeerd, en ze bleken allemaal dood te lopen, ben ik maar terug gaan lopen want ik was al ruim 3 uur op pad met een vrijwel lege maag en voelde dat het toch wel zijn tol ging eisen.
Op de terugweg zag ik weer een Leaf litter toad (Bufo typhonius alatus) en deze kreeg ik gelukkig wel te pakken. Al snel hierna kwam ik er weer zo eentje tegen maar dit keer een donkere vorm en kon dus zo mooi de kleurvariaties vastleggen op de foto.
Even later zag ik weer een kikkertje wat leek op een Sthepen’s rocket frog (Colostethus stepheni) maar ook deze was mij te snel af. Dat werd toch wel erg frustrerend… zoveel soorten maar niets kunnen vastleggen of met zekerheid kunnen determineren!
Eenmaal terug na 5 uur te hebben gewandeld op 2 witte boterhammen was ik blij dat ik wat rijst kon eten! Ik heb daarna mijn kleren gewassen en even gebaad om bij te komen, ik voelde me echt heel zwak.
Rond half 7 kwam Papada terug uit Atjoni samen met Jurgen een oudere zoon die mee was. En hij moest nog thuisgebracht worden (naar het dorpje waar ik naartoe gelopen was) dus ik dacht als ik nou meega naar dat dorp met de boot dan kan ik terug lopen in het donker zodat ik meer kans heb om slangen te zien. Dit mocht maar ze keken me wel erg raar aan… eenmaal in het dorpje gingen we bij Fred zijn moeder langs en hier kreeg ik nog een heerlijke soort van pannenkoek. Ook de mensen hier keken me raar aan dat ik ’s nachts alleen zonder geweer en zonder kapmes terug ging lopen naar Apiapaati. Een man vroeg ook waarom ik geen kapmes bij had. Dus ik vroeg waar ik die voor nodig zou hebben het pad is prima… hij zei: ja als je een tijger tegen komt… grappig hoe de locale mensen hier het altijd over een tijger hebben. Eerst snapte ik er niets van maar het saramaccaanse woord voor luipaard is tigri, vandaar. Maargoed die zitten hier niet meer ze hebben werkelijk al het eetbare of gevaarlijke leven al afgeschoten hier. Fred schoot op zijn 16e zelfs al een luipaard!
Maargoed ik nam toch wel een risico omdat ik het pad pas 1 keer ’s nachts gelopen had en er waren aardig wat afslagen waardoor ik fout zou kunnen lopen. Maar ik moet het bos inventariseren en als er niemand mee kan die het pad weet dan zal ik er zelf achter moeten komen.
Ik had niet gedacht dat ik dit zou durven. Toen ik bij Menimi, mijn vorige locatie, een klein rondje ging maken ’s nachts was het best wel spannend. En hier kon er een stuk meer fout gaan. Voor iemand die hier voor het eerst loopt en geen kennis heeft van kikkers zal dit een nog wel spannendere tocht zijn. Want je hoort een hoop geluiden maar vrijwel alle geluiden worden gemaakt door kikkers. Soms klinken als een zwijn of een één of ander brullend dier. Maar er zijn ook een hoop kikkers die eerder als vogels klinken, of zelfs eentje als een fietsbelletje.
Waar ik eigenlijk naar opzoek ging waren de reflecties van ogen. Ik schijn met mijn hoofdlampje en zaklamp in de buurt en hoop een groot paar ogen terug te zien kijken. Zelfs de kleinste ogen reflecteren, ineens zie je pas hoeveel spinnen er in een bos voorkomen!
Toen ik eenmaal op een van de kostgrondjes van Papada aankam dacht ik wat te zien maar toen het weg vloog wist ik het wel. Het was weer zo’n nachtzwaluw zoals ik ook gezien had met Fred. En elke keer als ik ogen zag en weer ging kijken bleek het weer een nachtzwaluw te zijn. Er zijn nog meer verwarrende dieren in het bos te vinden zoals de vuurvliegen die af en toe oplichten, waarbij je dus denkt dat je in je ooghoek snel nog een oogje zag reflecteren. Maar als je weer schijnt is er niets… dit zelfde verhaal geld voor de glimwormen.
Ik was bijna bij de stroomversnelling, ik kon het al horen. En toen hoorde ik echt 5 meter van mij vandaan iets wegstormen. Omdat ik zo langzaam liep in de hoop wat slangen te zien had hij mij niet horen aankomen. Het zal waarschijnlijk een boskonijn (agouti) geweest zijn.
Eenmaal bij de stroomversnelling heb ik mijn schoenen uitgetrokken om weer terug te lopen naar het eiland. Toen mij ineens opviel dat er allemaal vissen rond mijn voeten zwommen… en ook als ik een plotselinge beweging maakte gingen ze niet weg. Ze kwamen ongemakkelijk dichtbij en ik begon te twijfelen of het geen kleine piranha’s waren! Maar het was stromend water en daar houden ze niet van. Maar ik weet verder ook niet wat hier voorkomt in het water dus ik ben toch maar stevig doorgelopen.
Het water staat inmiddels bijna 2 meter lager dan een week geleden. En een groot gedeelte van de rotsen voor het eiland zijn zichtbaar. En toen ik hierop aankwam zag ik hier ook 2 grote ogen reflecteren en ben gaan kijken wat er zat. En natuurlijk een nachtzwaluw… Maar deze bleef erg lang zitten en toen ik mijn licht op zijn kop bleef schijnen stopte het zelfs zijn kop tussen de veren. Dus ik kon het niet laten om te kijken of ik het diertje kon vangen. En ja ik kon het gewoon oppakken! Na een paar foto’s gemaakt te hebben, heb ik het weer vrijgelaten. En kon ik eindelijk naar bed! Ik heb vandaag ruim 7 uur gelopen door de bloedhete jungle op weinig brandstof en heb een hoop energie bij te slapen.

Dag 26: 3 maart > Kaaiman gevangen!/Angstaanjagende ontmoeting!
Vanaf hier zal de rest morgen komen.