Vervolg van een maand in de bush!

Dag 26: 3 maart > Kaaiman gevangen!/Angstaanjagende ontmoeting!
Vandaag werd ik pas om half 10 wakker en heb heerlijk 3 broodjes met pasta mogen eten! Even weer wat energie opbouwen. Ik had aardig spierpijn van de voorgaande dag, uren lang in stevig tempo lopen en constant zware stronken omdraaien…
Om 12 uur ging ik nog even op bed liggen even wat lezen. Even bijkomen, en ben per ongeluk in slaap gevallen en werd pas om 3 uur weer wakker!
Maar nadat ik weer het boek over de slangen van Suriname doorgelezen had, kreeg ik weer zin om het bos in te gaan. En besloot vanavond een korte tocht te doen in de schemering naar het kostgrondje van Papada.
Vlak na het eten ben ik om kwart voor 7 vertrokken het bos in. Toen was het op Apiapaati nog licht maar in het bos schemerde het al een beetje. Ik was nog geen 10 seconden in het bos en er had vlak voor mijn voeten een prachtige mot moeite om op de stijgen. Alsof ie vroeg om hem op te pakken en een foto te maken.
Rond 7 uur was het al vrijwel helemaal donker in het bos! Hoewel ik op een klein kostgrondje onderweg kon zien dat het eigenlijk nog best wel licht was.
Omdat het maar een klein stuk was besloot ik heel rustig aan te doen en constant om me heen te kijken of ik reflecterende ogen zag. En toen ik bijna op het kostgrondje aankwam zag ik vrij grote ogen reflecteren in de kreek die er in de buurt liep! Ik maakte snel mijn camera klaar om eerst een foto te maken voor ik het dier zou vangen. Maar in plaats van dat ik een waterslang ging fotograferen, wat ik dacht dat het was, keek iets een stuk steviger en met een veel grotere bek mij aan! Het was een kleine kaaiman! Nadat ik een foto had gemaakt besloot ik te kijken hoe ik mijn eerste kaaiman ging vangen. Eerst keek ik hoe het reageerde op beweging en bewoog met mijn wandelstok een beetje bij het dier in de buurt maar het bleef doodstil zitten. Toen ging ik kijken hoe het reageerde op een aanraking. De meeste reptielen schrikken hier en proberen te ontsnappen en hier stond ik klaar voor maar zelfs hierbij gaf het diertje geen kick! Omdat het nogal ver in de kreek lag om zomaar te pakken keek ik of ik het naar de kant kon duwen. En dit lukte gewoon. Toen heb ik het snel achter de kop gepakt! Hier was hij het niet mee eens maar hij stribbelde niet eens heel ernstig tegen. Na wat foto’s gemaakt te hebben besloot ik Papada te bellen. Ik weet dat zij ook regelmatig kaaimannen vangen om te verkopen in het dorp als voedsel. Hoewel dit diertje wel klein was wist ik niet of ze het misschien wilde hebben. Dit brengt voor hun weer geld op en zo kunnen zij weer eten. Dus ik probeerde duidelijk te maken dat ik een kaaiman vasthad en of ik hem mee moest nemen. In eerste instantie zei hij ja. Maar het klonk meer als een ja van: ik snap niet wat je bedoeld… toen zei hij: je moet foto maken. Dus ik besloot een andere optie te geven, ik zei: en dan vrijlaten? Toen reageerde hij wat duidelijker: ja dan vrijlaten. Dus ik heb het diertje weer de vrijheid terug gegeven.
Op het kostgrondje aangekomen ging ik een rondje lopen langs de kanten om te kijken of ik iets kon zien. Toen ik halverwege was zag ik aan het einde een oog oplichten! Dus ik versnelde mijn pas om te kijken of het een slang was. Maar toen ik zag dat er ineens 2 ogen mij aankeken op een redelijke. En ze waren veel te groot om een slang te kunnen zijn. Het dier was te hoog voor een boskonijn. Wat het wel was wist ik niet maar toen het met een flinke sprong het bos in verdween gingen mijn haren toch wel overeind staan! Het eerste wat dan in je opkomt is dan toch LUIPAARD!! Maar ze hebben hier in de buurt vrijwel alles afgeschoten. Maar omdat deze dieren een erg groot territorium hebben en enorme afstanden kunnen afleggen en ook nog eens nachtactief zijn waardoor ze minder snel gezien worden door jagers. Is dit niet geheel onmogelijk. Ik heb te weinig praktijk ervaring om te kunnen zeggen hoe zo’n dier zou reageren als het mij zou tegenkomen. Wat het wel zal zijn zou ik nooit achter komen. Mogelijk ook gewoon een groter hertachtig dier maar ongemakkelijk was het zeker!
Weer bij het begin van het kostgrondje aangekomen zag ik een vogelspin zitten op een bananenboom en besloot eens te kijken of ik mijn hanteertechnieken nog beheers die ik geleerd heb op mijn stage bij de afdeling Aqua-Terra op het MBO Wellant. Toen ik het dier oppakte bleef het even rustig zitten en leek het kalm te blijven. Maar toen ik een foto wilde maken schrok het van de flits en sprong het van mijn hand! Ze zeggen altijd dat wanneer je een vogelspin laat vallen van meer dan 30cm hoogte dat ze uit elkaar vallen. Nou ik kan zeggen dat dit in ieder geval niet voor alle vogelspinnen geld!
Helaas weer zonder slangen gezien te hebben kwam ik weer aan bij de stroomversnelling. Het water stond hoger dan eerst. Gister was het bijna tot mijn knieën en nu duidelijk voorbij mijn knieën… wederom zag ik de visjes en ben maar weer snel doorgelopen. Vervelende beestjes, haha.
Morgen zal ik proberen overdag te kijken of ik nog dagactieve slangen kan vinden. En ze hebben net na mijn vertrek de netten uitgezet. En ik zou er ook wel graag bij willen zijn als ze de netten binnen halen. Altijd mooi om te zien wat voor tropische vissen ze eruit halen. Van enorme bloeslustige piranha’s tot grote pantsermeervallen.
Eigenlijk wilde ik in de morgenschemer op pad maar omdat het nu al bijna 12 uur is en het om half 7 gaat schemeren. En ik nog vermoeid ben van de inspanningen gaat dat niet meer lukken. Misschien overmorgen.

Dag 27: 4 maart > Helse pijn!/7 schorpioenen en 2 wormslangen!
Vanmorgen werd ik om half 10 wakker en Papada was meteen 2 broodjes voor me aan het warm maken. Erg aardig dat hij dat voor mij deed, dan voel ik me echt welkom. Ik heb er ook erg van genoten. Na de broodjes en een kopje thee ben ik meteen op pad gegaan.
Ik besloot het doodlopende pad te volgen dat ik een paar dagen geleden met Geffery gelopen had. En eenmaal onderaan zou ik om de heuvel heen lopen door de rivier te volgen. Ook besloot ik een andere techniek te gebruiken, voor de meesten die met mij op pad zijn geweest wel bekend. Alles omdraaien wat ik zie. Helaas zijn er hier geen stenen waar reptielen gek op zijn omdat deze na zonsondergang nog warm blijven. Dus zal ik het moeten doen met houtstronken.
Al vrij snel kwam ik een enorme miljoenpoot tegen van bijna 20cm! Toen ik deze oppakte merkte ik dat er een gele afscheiding tussen de segmenten vandaan kwam. Het leek op het afweermechanisme van een lieveheersbeestje en om te vergelijken rook ik er even aan en het prikte enorm in mijn neus. Het zal me niet verbazen als je enorm high kan worden van dit spul. Haha! Dit zal een giftige stof zijn geweest en ik was blij dat ik wat desinfecterende handzeep bij had.
Toen ik bij het kreekje kwam waar ik gisteravond de kaaiman vond besloot ik deze eventjes te volgen om te kijken of ik er waterminnende slangen in tegen zou komen.
Nog maar net begonnen dit kreekje te volgen hoorde ik een hard gezoem aankomen en het kwam heel snel dichterbij en voor ik het wist vloog het in mijn oor! Het begon hevig te steken en ik probeerde het uit mijn oor te halen terwijl het ook in mijn vinger begon te steken! Toen ik het eruit had vloog het terug en stak mij in mijn schouder! Toen kon ik het eindelijk goed wegslaan. Dit ging allemaal zo snel in nog geen 5 seconden was het gebeurd en stond ik te schreeuwen van de pijn. Ik heb nog nooit zo’n pijn gevoeld een enorme stekende pijn in mijn oor. Ik wilde iets doen maar kon niet veel ik wilde dat het zou ophouden! Ik stond naast de kreek en wie weet zou wat koud water helpen. Ik deed meerdere malen wat koud water over mijn oor, maar had niet echt het idee dat het zou werken. Maar ik had in ieder geval een beetje afleiding… na 5 minuten werd het eindelijk wat minder. En begon het op te zwellen. Ik kon op mijn schouder volgen van er waarschijnlijk op mijn oor ook gebeurde. Ik dacht er even aan om terug te lopen maar het werd al snel minder en ik besloot toch verder te gaan. Na een kwartier voelde ik het alleen nog kloppen en stak het niet meer zo. Na ruim drie kwartier deed het nog wel pijn maar dat was te verwaarlozen. Wat voor dier, hoe groot, welke kleur heb ik allemaal niet kunnen zien het ging zo snel! Maar de rest van de dag elke keer als ik een luid gezoem in de buurt hoorde komen lette ik wel wat meer op.
Na een eindje lopen en een nieuw pad geprobeerd te hebben kwam ik op een stukje uit waar ooit een boom was gekapt en in stukken was gezaagd, maar zaagresten en afgekeurde planken waren blijven liggen. Dit zag ik als een mooie kans om wat dieren te kunnen vinden die deze planken als schuilplaats gebruiken. Al bij een van de eerste stonken vond ik een zwarte schorpioen. Na deze gefotografeerd te hebben en ik verder zocht had ik er al snel nog eentje. Mijn eerste tropische schorpioen gevangen toch weer leuk voor op het lijstje, haha.
Toen ik een grote stronk omdraaide en al vrij snel weer terug gooide realiseerde ik dat ik op het laatste moment nog iets zag bewegen! En zo snel als ik kon trok ik de stronk weer omhoog en zag een oranje wormachtig diertje bewegen! Het was een wormslangetje! Na later gedetermineerd te hebben bleek het een Gestreepte draadwormslang (Leptotyphlops septemstriatus) te zijn. Na dit prachtige diertje gefotografeerd en gefilmd te hebben ben ik verder gaan zoeken en kwam ik erachter dat schorpioenen hier vrij algemeen zijn. In totaal had ik er 5 binnen een kwartier. Toen ik verder wilde zag ik nog iets wegspringen en na het kikkertje gevangen te hebben en gefotografeerd denk ik dat het een Sthepen’s rocket frog (Colostethus stepheni) was maar dit zal ik nog verder moeten opzoeken.
Na onderaan de heuvel bij de kreek aangekomen te zijn en deze met veel moeite een eind gevolgd te hebben kwam ik weer op een pad uit! Weer plaats waar hout gezaagd werd maar deze zag er nog redelijk gebruikt uit. Na hier een grote plank omgedraaid te hebben zag ik een hagedis wegschieten! Het scheelde niet veel maar ik kreeg het diertje te pakken en het was een prachtig soort, het had wel iets weg van een kaaiman met de stekels op de rug. Het exacte soort zal ik later op moeten zoeken in Paramaribo omdat ik hier geen enkel determinatiemethode heb voor hagedissen.
Even later toen ik een van de vele stronken wilde omdraaien brak deze door midden zo rot dat deze al was. En toen ik eigenlijk al weg wilde lopen omdat ik het toch niet goed zou kunnen omdraaien zag ik ineens iets felroods uit het hout steken! Het bleek de buikzijde te zijn van wederom een wormslangetje! De slang wat het meest overeenkomt qua beschrijving met mijn boekje is de Netblindwormslang (Typhlops reticulatus) maar omdat ik geen nettekening heb kunnen ontdekken twijfel ik nog ik moet deze later beter determineren.
Na een tijdje kwam ik bij het water uit en kon ik het eiland Apiapaati zien liggen maar er was geen pad naar die richting… dus ik ben door het bos gelopen en kwam uiteindelijk weer op een soort van oud pad terecht. Terwijl ik dit pad net volgde kwam ik dezelfde kikker tegen als welke ik 3 dagen geleden tegen kwam. Dus nog steeds geen flauw idee welk soort het was. Maar het heeft opvallend rode liezen en kuiten.
Na een tijdje hield het pad weer op en ben ik met veel moeite door het bos verder gelopen. Gelukkig was het niet zo ver meer en was ik zo weer op een pad vlak bij de bekende stroomversnelling. Het was al over vieren en ben dus ruim 6 uur onderweg geweest! Gelukkig stond er al wat eten voor mij klaar; wat rijst met gefrituurde deegballetjes en een stuk kwikwi (pantsermeerval) en kon ik meteen weer wat energie opbouwen.
’s Avonds heeft Geffery de visnetten uitgezet en heb ik gevraagd of hij mij morgenochtend wil wekken als ze deze weer binnen gaan halen. Dit zal hij doen en daarna ga ik meteen weer het bos in.
Om 4 uur staat er een voetbalwedstrijd gepland waar ik ook aan mee mag doen!

Dag 28: 5 maart > Teleurstellingen en gelukjes
Vannacht schrok ik om half 2 ineens wakker uit mijn diepe slaap omdat er iets op mijn hand liep! Ik schudde het eraf en pakte mijn zaklamp. Ik zag nog net een enorme kakkerlak over mijn schoot rennen. En sloeg het van mijn dekens af maar kreeg het daarna niet meer te pakken… het komende half uur heb ik geen oog dicht gedaan… ik zal niet meer klagen over een klein kakkerlakje in mijn badkamer. Ik heb er hier meestal tussen de 1 en de 3 in mijn hutje zitten….
Vanmorgen werd ik om half 8 wakker en had gelijk door dat 6 uur was geweest en dat Geffery mij niet wakker gemaakt had! Ik ging naar buiten en vroeg waarom hij mij niet wakker gemaakt had want ik had gepland om direct na de visnetten binnen halen het bos in te gaan! Ik wil hier ook niet te lang meer blijven omdat ik hun toch geld kost. Ondanks dat ik hun ook veel probeer te helpen. En ik ben hier nu bijna 2 weken en dat vind ik wel genoeg. Dus ik was een beetje geërgerd. Geffery is de enige hier die redelijk Nederlands kan. Praten doet hij genoeg maar luisteren schijnt een probleem te zijn… elke keer als ik iets vraag praat hij er gewoon overheen en dit keer op keer. Wat erg vervelend begint te worden!
Maargoed de dag een beetje rot begonnen en mijn planning door de war ben ik om 9 uur naar het bos gegaan. Ik besloot weer een aantal paadjes te proberen die ik eerder gezien had. Volgens mij kan je in dit bos helemaal niet verkeerd lopen. Er zijn veel zijpaadjes maar deze lopen uiteindelijk allemaal dood. Ik was al een tijdje onderweg en na een stronk omgedraaid te hebben zag ik een hele dikke zwarte schorpioen. Terwijl ik dit diertje aan het fotograferen was hoorde ik een bekend gezoem. Het gezoem van een kolibrie. En het bleef in de buurt. Ik keek op maar zag geen bloemen waar ik het diertje normaal zou kunnen vinden. Toen viel mij op dat er een klein groen vogeltje ongeveer een meter voor mij bleef zweven! En mij en mijn camera onderzocht. Toen ik mijn camera ophief om het te fotograferen ging het een eindje verder op een tak zitten. Dit was net te ver om met deze lens een goede foto te maken. En toen ik mijn camera omlaag deed was het diertje alweer weg. Wel prachtig om gezien te hebben! Een prachtige natuur hier.
Onderweg ben ik nog 3 Leaf litter toads (Bufo typhonius alatus) tegen gekomen zo kon ik mooi de verschillende kleurvariaties zien.
Op een moment besloot ik terug te gaan maar precies op dat moment zag ik nog een zijpaadje. En mezelf kennende kan ik me dan toch niet inhouden ondanks dat ik zo moe was. En ben toch ‘’even’’ gaan kijken. Ik kwam uit bij een moerasje met water tot iets hoger dan mijn enkels. Een perfect habitat voor kleine anaconda’s! Dus ik besloot om hier morgen even de tijd voor te nemen en met mijn waterschoentjes een rondje te lopen. Hopelijk eindje een grotere slang!
Eenmaal op de terugweg begon het te regenen vlak voordat ik bij het kostgrondje van Papada was. Dus ik heb iets harder doorgelopen zodat ik tijdens de regen op het kostgrondje kon zijn zodat ik even af kon koelen. Toen ik aankwam op het kostgrondje was het een rare gewaarwording het regende maar tegelijkertijd kreeg ik van de andere kant de volle zon in mijn gezicht. Het was er zo’n 35 graden denk ik en met de zon erbij was de gevoelstemperatuur misschien wel hoger. En tegelijkertijd werd ik kletsnat van de regen! Ik kon zo de viezigheid van mijn armen zien spoelen. Ik ben even blijven staan omdat het toch een tropische regenbui was en die zijn meestal met minder dan 10 minuten over. In inderdaad het was na 5 minuutjes al over.
Later toen ik bijna bij de stroomversnelling was zag ik ineens een enorme steen met 4 poten voor me uit rennen! Het was een bosschildpad! Op Apiapaati hebben ze er ook eentje in een ton zitten en dat was nog een kleintje. Deze was ruim 3 keer zo groot. En bijna 2 keer zo lang als mijn hand!(en ik heb grote handen) Alleen het is ontzettend lastig om een dier zoals deze te fotograferen… ten eerste duurde het 10 minuten voordat het eindelijk zijn kop uit het schild wilde steken. En elke keer als ik mijn camera pakte of opstond trok hij zich weer terug. Onderwijl heb ik gewoon op de grond midden in het bos een aantal potjes snake gespeeld op mijn telefoon… en uiteindelijk heb ik toch nog wat foto’s weten te maken, na ongeveer 40 minuten bezig te zijn geweest. Ietsjes later kwam ik nog een kikker tegen die ik al eerder gezien had maar niet te pakken had kunnen krijgen. En dit keer eindelijk wel! Het was een Epipedobates femoralis. En iets nog geen minuut later zag ik nog een één of ander boshagedisje (Kentropyx calcarata) tegen. Deze had ik al veel vaker gezien maar nooit te pakken kunnen krijgen. En eindelijk had ik hem! Dit maakte de teleurstellingen weer beetje goed.
Toen ik op Apiapaati aankwam bleek de schildpad heel erg bijzonder waarneming te zijn. Deze waren zij nog bijna nooit tegen gekomen. Maar hierbij kwam nog een teleurstelling… zij waren palulu’s wezen kappen voor de daken van de huisjes hier en waren een Riemboomslang (Imantodes cenchoa cenchoa) tegen gekomen. Dit is een prachtig dun slangetje die tot 1.30m lang kan worden en over het algemeen niet agressief is. Maar bij deze werd de boom waar het diertje inzat omgekapt en hierdoor was het zo van slag dat het probeerde te bijten. En hier denken ze dat alle slangen giftig en gevaarlijk zijn. En wat een gewoonte is bij de meeste Saramaccanen is om gewoon elke slang dood te maken die ze tegen komen. Dit zal ook een grote reden zijn waarom ik zo weinig slangen tegen kom… en ook ze hebben deze slang dus ook in stukken gehakt…
Inmiddels is de kleine regentijd voorbij en het droge seizoen begonnen. Maar vandaag regende het wel tamelijk veel. Tot half 5 regende het erg hard! Daarna zijn we met het bootje naar de overkant gepeddeld om naar de voetbalwedstrijd te gaan. Hier aangekomen keken ze me allemaal natuurlijk erg raar aan. Het zou mij niet verbazen als ik de eerste blanke was die mee deed. Het ging totaal anders dan ik had verwacht. Alles moest officieel, de grote jongens hadden zelfs voetbalschoenen. Er moest afgetrapt worden, hens, buitenspel, posities. Overal moest aan gedacht worden. Uiteindelijk hebben we met 5-1 gewonnen! Ik heb jammergenoeg geen punten gemaakt. Rennen op blote voeten op nat modderig gras heeft toch flinke nadelen.
’s Avonds was Geffery al naar bed voordat ik het wist en ik kon hem dus niet vragen om mij morgen wakker te maken voor de visnetten. Voor de zekerheid heb ik zelf mijn wekker gezet.

Dag 29: 6 maart > Zware omstandigheden een natte nachtmerrie!
ik had om 6 uur mijn wekker gezet om te kijken bij het ophalen van de visnetten. Maar er was geen leven te bekennen… ik ben met kleren aan in bed gaan liggen met de deur open, zodat als er iemand in beweging kwam dat ik er meteen uit kon. Ik was weer in slaap gevallen maar om 7 uur hoorde ik Papada praten. Die was terug uit het dorp (bij zijn andere vrouw)en hij ging voor mij meteen een ontbijtje regelen. Ik kreeg heerlijk 3 broodjes!
Om half 8 gingen ze de visnetten ophalen en ben ik mee gaan kijken. Het was minder dan ik me eigenlijk had voorgesteld. Er zaten gemiddeld 5 vissen in een net van 10 meter lang, die de hele nacht heeft uitgestaan.
Om kwart over 8 ben ik zelf op pad gegaan. Er was gisteravond redelijk wat regen gevallen en voor de begrippen hier, veel wind. En de bomen hier hebben geen diepe wortels omdat ze genoeg water aan het oppervlakte kunnen krijgen. Dus er waren aardig wat bomen omgevallen! Ik ben er bij een aantal in de boomkruin gaan zoeken in de hoop wat boomslangen tegen te komen. Maar helaas.
Toen ik nog bezig was hoorde ik ineens Masiando en Papada een eindje verderop. Ze gingen naar het kostgrondje. Ik ben met hun meegelopen en ben rond het kostgrondje gaan zoeken omdat daar best wel wat dichtbegroeide struikjes zijn, wat geschikt is voor boomslangetjes. Ik zag een oud vogelnest en haalde het uit de struik om te kijken of er misschien een slangetjes in zat. Het leek me een geschikte plek en dat was het ook want ik vond een vervelling. Maar helaas geen slang…
Onderwijl begon het te regenen. Het was de hele dag al grauw en vochtig en rond de 20 graden. En deze regenbui was dus niet lekker en koud.
Ik ben tijdens de regen maar naar het anaconda plekje gegaan om even beschutting te zoeken in het bos.
Ik kwam er aan en heb mijn broek uitgetrokken en mijn waterschoenen aan. Toen ik het water in stapte hoorde ik meteen al iets wegschieten en realiseerde dat de slangen hier wel erg in het voordeel waren. Met planten iets meer dan een meter hoog was het moeilijk in het water kijken. Gister voelde ik met mijn stok even hoe diep het was en kwam op niet meer dan enkelhoogte. Nou ik had mooi een speciaal stukje want hier stond ik tot mijn knieën in het water en tot mijn enkels in de rottende bladeren… ik doe vaak dingen alleen in de natuur maar bij dingen zoals dit zou ik toch wel graag hebben dat er iemand bij was. Ook al omdat hier slangen van een meer dan 4 meter voor kunnen komen… ik weet niet wat de gemiddelde 18 jarige jongen doet. Maar het is zeker dat dat niet lopen is door een moerasgebied in de tropen op zoek naar anaconda’s.
Ik was niet helemaal op mijn gemak en na 10 minuten begon het ook nog eens keihard te plenzen! Dus werd het helemaal moeilijk om in het water te kijken. Ik ben het water gevolgd naar het beekje een eindje verderop wat ondieper was en ben dit een eindje gaan volgen. Ik besloot voor mezelf dat ik het niet leuk meer vond en terug zou gaan. Maar op een één of andere manier loop ik uit nieuwsgierigheid denk ik toch door… niet dat ik veel slangen zou tegenkomen in de plenzende regen maar misschien wat kikkers ofzo.
Na ruim een uur zoeken en niks gevonden te hebben ben ik toch terug gegaan. En terwijl ik me aan het aankleden was hoorde ik een hoop stemmen een eindje verderop. En ineens stonden er een stuk of 10 zwarte mannen om me heen met allemaal een kapmes en een aantal met geweren… gelukkig zag ik er een bekend gezicht bij! Jurgen een oudere zoon van Papada die ook mee was naar de Ananasberg stond erbij. Ik vroeg wat ze gingen doen. Ze gingen hout kappen om souvenirbootjes van te maken. Hij vroeg of ik meeging. Ik wilde wel hoewel ik wel koud, nat en honger had. Maargoed weer een leuke kijk in hun cultuur en hopelijk misschien wat slangen bij het omkappen van bomen.
Maar het bleek dat ze de bootjes van boomwortels maken! Allemaal groeven ze hun eigen wortels op en kapte deze en haalde ze uit de grond. Terwijl zij bezig waren ging ik op zoek naar de herpetofauna. Ik kwam wat schorpioenen tegen en een krab, ook vond Jurgen nog een kleine bosschildpad!
Ik heb ze op de terugweg wat helpen sjouwen totdat onze paden zich splitsten. Op de terugweg kwam ik de moeder van Fred tegen die bij het kostgrondje ook had geholpen. Het is ongeveer een uur lopen van het kostgrondje naar het dorp. En zij doet dat samen met een vriendin en een aantal kinderen gewoon met een enorme bak met spullen en aardig wat kilootjes op hun hoofd!
Halverwege de terugweg begon het weer enorm te regenen en ook te onweren! Heel apart dat je voor de regen begint het hoort aankomen. Ruim een minuut van tevoren. Het is ongeveer het zelfde geluid als de stroomversnelling, je hoort het dichterbij komen en waar je zicht hebt, zie je het ook aankomen!
In de regen en op de modderige paden doorweekt en vies zag ik Papada ineens op de grond zitten. Hij bond een pad met Pinabladeren vast. Denielson (10) stond er ook bij. Ik vroeg of ik moest helpen sjouwen maar ik moest maar snel doorlopen maakte hij duidelijk. Een eindje verder kwam ik nog een pakket tegen. En begreep dat Denielson deze moest gaan dragen! Ik vroeg of ik deze moest meenemen maar ook dit was niet nodig. Toen ik doorliep hoorde ik een tijdje later Denielson roepen of ik het toch niet over kon nemen. Dat begreep ik wel, 10 jaar en een pakket van 2.5-3 meter en 40-50kg op je hoofd op gladde modderige paden in de stromende regen en onweer is toch wat zwaar! Ik nam het over maarja ook voor mij is het natuurlijk enorm zwaar! Ik wisselde af van de ene schouder op mijn hoofd naar de andere schouder en dan weer terug. Totdat we bij de boot aankwamen. Denielson en ik gingen met de boot en Papada zou lopend gaan door de stroomversnelling!
Papada is 63 jaar en een van de sterkste mensen die ik ooit gezien heb! Altijd is hij fysiek werd aan verrichten. Als ik op mijn 63e later nog met een pinapakket van 50kg op mijn hoofd door een stroomversnelling in de plenzende regen kan lopen heb ik niets te klagen!
Eenmaal terug ben ik samen met Papada en Denielson onze kleren gaan wassen in de regen. Tsja nat is nat... mijn kleren zaten werkelijk helemaal vol met plakkerige plantenzaadjes! Zoals ze die hier noemen mapindapinda.
Na het kleren wassen en mijn laatste setje droge kleren aangetrokken te hebben was ik klaar om iets te eten. Inmiddels 5 uur en niets meer gegeten na de 3 broodjes om 7uur had ik honger als een paard! Helaas stond de rijst nog op en was er nog even niets te eten… gelukkig kreeg ik van Papada wat dux(crackertjes) om de honger te stillen. En hierna was de rijst en vis klaar.
’s Avonds ging Papada nog even weg in de regen en kwam terug met een emmer bakbananen! Hij ging bakabana maken! Hoe erg ik hiervan genoten heb. Wow heerlijk! Ook was het erg gezellig, ik voelde me voor het eerst geaccepteerd en op mijn gemak.
En later op de avond kreeg ik weer wat rijst met door Papada heerlijk klaargemaakte kip!
De hele avond heeft het geregend, maar door de regen zouden de holletjes van slangen vol moeten lopen en zouden er morgen misschien meer te zien zijn!

Dag 30: 7 maar > Weer vast op het eiland
Om 9 uur was ik wakker en kreeg ik wat dux en thee als ontbijt. Eigenlijk wilde ik vandaag het bos in maar het had de hele nacht geregend en ’s morgens regende het zelfs nog! Bij de stroomversnelling was geen steen meer te zien het waterpijl was weer ruim 1.5e meter gestegen! Dus ik zat weer vast op het eiland. En ik had bovendien niet eens droge kleren om überhaupt aan te trekken naar het bos… Maar tegen de middag begon de zon de schijnen en kregen mijn kleren eindelijk een kans om te drogen!
Papada was zoals altijd aan het werk en was bezig om de pinabladeren om te vouwen en ik vroeg of ik hem kon helpen. Bij dit werkje kon ik wel merken dat donkere mensen over het algemeen al een dikkere huid hebben en hij helemaal door zijn constante werkzaamheden. Mijn handen werden snel beurs en deden pijn. En na een tijdje ontstonden er ook wondjes. Toen ben ik maar gestopt want ik heb al genoeg wondjes opgelopen hier in het binnenland!
’s Middags heb ik met de kinderen een aantal spelletjes gespeeld, waarna we zijn gaan zwemmen. Hier werd het een wedstrijdje wie elkaar het meest het water in kon duwen. Bijzonder was wel dat het gebeurde tussen 2 vislijnen waarmee ze op piranha aan het vissen waren…
’s avonds kreeg ik een soort van pannenkoek met banaan! Heerlijk! En later op de avond (terwijl het weer regende) heb ik Geffery een spelletje patience op de computer laten spelen. Dit was zijn eerste keer op een computer en het was al erg lastig om de muis onder controle te kunnen krijgen. Grappig, dit kunnen we bij iemand van 15 in onze cultuur bijna niet voornstellen.
Morgen bel ik Henna wat ik het beste kan doen. Nu ik de komende week door het verhoogde water weer afhankelijk ben van de mensen hier en een stuk minder naar het bos kan om te inventariseren is het misschien beter dat ik doorga. Ook wil ik de mensen hier niet langer tot last zijn door van hun eten te eten. Maar ik zit met een probleempje met geld. Ik kan wel verder maar dan heb ik niet genoeg meer om terug te komen en pinnen is hier geen optie… dan zou ik terugmoeten naar Atjoni de bootaanlegplaats maar dat is zo’n 6 uur varen vanaf hier en alleen dat zou mij al ruim 100SRD kosten… enkele reis.

Dag 31: 8 maart > Een hekel aan regen…
Ik kreeg als ontbijt wat dux en wat thee. Inmiddels ben ik redelijk gewend aan wat minder ontbijt en overdag meerdere malen eten. Ik heb na het ontbijt Henna gebeld en zij melde mij dat ik niet door zou kunnen naar de volgende locatie want die zouden geld in euro’s vragen wat al snel heel veel zou gaan worden… dus dat ik beter hier wat langer kon blijven. Ze zou even met Papada bellen over hoe en wat. En ze heeft kunnen regelen dat hij mij af en toe naar het bos zal brengen.
Na het ontbijt en het telefoontje ben ik gaan kijken hoe Teda, Masiando en Papada aan het vissen waren. Ze hadden ontzettend veel vis uit verschillende netten gehaald en Teda had al een aantal enorme piranha’s binnen gehaald. Na een tijdje mocht ik het nog eens proberen. Maar ik had steeds geen beet. Op het eindje gooide Masiando een keertje op een goede locatie in en ik had al snel beet, ik trok heel hard aan het touw maar helaas… het dier ontsnapte… en hierna stopte we. Ik zal het later graag nog eens proberen. Het lijkt mij wel heel vet om een piranha op deze manier te vangen!
’s Middags toen de kinderen thuiskwamen van school heb ik een tijdje met hun spelletjes gedaan en heb hierbij mijn arm en teen flink bezeerd…
Ik had met Papada afgesproken dat hij mij ’s avonds af zou zetten in het bos en ook weer op zou halen. Iets over 7 zijn we even batterijen in het dorp gaan halen voor mijn hoofdlampje en daarna heeft hij mij afgezet in het bos.
Ik was nog geen minuut in het bos en ik zag een enorme cicade op een boom zitten waar ik met een klein sprongetje wel bij kon. Toen ik het vasthad maakte hij het o zo bekende geluid van de jungle hier; een keiharde tjirp! Ik heb hier een mooie filmpje en foto’s van kunnen maken.
De toch begon goed en ik was vastbesloten om slangen te gaan vinden! Maar na 10 minuutjes zag ik licht achter me en dacht dat Papada mij achterna kwam met zijn hoofdlampje maar toen ik even later een keiharde donder hoorde besefte ik dat het een bliksemschicht geweest was. En op het moment dat ik dacht: als het nou maar niet gaat regenen… natuurlijk… begon het te regenen! Eerst een beetje en was het snel over. Dus ik kon gewoon door gaan. Maar al snel begon het keihard te onweren en ontzettend te plenzen! Al snel was ik doorweekt ondanks mijn poncho en waren de paden eerder kleine slootjes… ik hoopte dat het een tropische regenbui was en dat het snel over zou zijn. Maar na 20 minuten was ik het toch wel zat. Ik besloot Papada te bellen om mij eerder op te halen. Wederom was er een miscommunicatie ik heb 20 minuten staan wachten en besloot hem nog maar eens te bellen. Dit keer kwam hij gelukkig wel al snel. Gelukkig bracht hij mij al weer snel droog ‘’thuis’’.
Daarna vertelde hij mij dat hij overmorgen naar veel bos gaat om hout te kappen voor nieuwe hutjes. Dan mag ik ook mee. Als hij veel bomen moet kappen betekent dat er meer kans is om boomslangen te vinden! Morgen zal ik ook nog is proberen om het bos in te gaan. We zullen zien, hopelijk regent het dan niet!!

Dag 31: 9 maart > Verveling…
Ik werd wakker en het miezerde weer is. ik heb ontbeten met een aantal dux en ’s middags heb ik wat rijst en vis op. De rest van de middag heb ik even een spelletje gedaan met de kids maar omdat ik veel inspanningen met mijn rechterarm heb geleverd de laatste tijd kon deze niet zo veel hebben en moest ik al snel stoppen.
’s Middags kwamen er nog heel even snel 2 mensen langs Lydia en Menno; een man die al ruim 20 jaar hier op de rivier heen en weer reist. Een maandje hier, een maandje daar. Morgen zullen we elkaar nog even zien ook mede omdat Lydia Erg geïnteresseerd is in de herpetofauna! En dus hebben we waarschijnlijk een hoop bij te kletsen.
’s Avonds kon ik weer niet het bos in omdat het regende…
Papada vertelde mij dat we morgen rond 9 uur of misschien half 10 vertrekken naar het bos een eind verder om palen te kappen voor de nieuwe hutjes. Hopelijk kunnen we dan wat boomslangen vinden!

Dag 32: 10 maart > Een mede herpetologe!
Ik had vanmorgen mijn wekker om kwart voor 9 gezet zodat ik als we om 9 uur vertrokken ik er klaar voor was. Maar toen ik wakker werd was er niemand op het eiland te bekennen! Ook Teda was weg. Ik heb maar even wat thee gezet om de tijd te doden en later kwam Papada aangelopen. Ik kreeg een broodje en hij vertelde me dat Teda met Emanuel naar de ziekenpost moest vandaag en dat we dus niets konden gaan kappen. Al snel na het ontbijt kreeg ik een heerlijke (compleet) gebakken vis met wat rijst en later zei hij dat ik mijn spullen moest pakken omdat we naar het bos gingen. Ik was benieuwd waar we naartoe gingen, hoelang en waarvoor. Na nog geen 2 minuten varen kwamen we bij een paadje aan en stapte we uit. Na nog geen 5 minuten kwam het pad mij bekend voor, het was gewoon het pad naar Bende Konde (het dorp waar Fred zijn moeder woont). Maar na een klein eindje sloegen we af op een pad wat ik dacht dat al snel dood liep want ik had het al eens gelopen…. En dat klopte alleen Papada week ineens van het pad af en begon aan een liaan te trekken en maakte duidelijk dat het touw was voor de hutjes en dat ik slangen moest gaan zoeken. Dus terwijl hij vaak aan lianen trok en deze oprolde en in zijn tas stopte probeerde ik wat stronken om te draaien en wat boomslangen te ontdekken.
Toen we op de terugweg waren begon het te gieten! Zelfs mijn poncho hielp niets. Ik was compleet doorweekt… toen we bij de boot aankwamen en behalve lianen helemaal niets gevonden te hadden vertrokken we maar we vaarde maar een klein stukje naar een huisje op de hoek. Dit was het huis van Menno! We gingen er even langs zoals afgesproken. Menno zei tegen Papada dat hij naar huis kon gaan en dat hij mij terug zou brengen. Ik heb heerlijk bij kunnen kletsen over de herpetofauna met Lydia en ik heb door Menno veel duidelijkheid gekregen over de cultuur en over de zaken op Apiapaati. Ook boden ze mij heerlijke bruine bonen met ui een verse peper en vis aan! Alles was heerlijk ze zijn ontzettend vriendelijk en erg gastvrij!
Ook hebben ze me een flesje betadine gegeven voor mijn wondjes. Een diepe schaafwond op mijn rechter onderarm, daar vlakbij een puistje wat inmiddels een gat is geworden, een blaar op de pink van mijn linkerhand en een snee op mijn knie allemaal ontstoken en uit allemaal kan ik elke dag (lekker fris) wat pus drukken….en ik heb meteen maar wat gedaan op het wondje om mijn rechterhand die ik vanmiddag opgelopen heb door een scherpe tak beet te pakken, deze verwijderde een lekker stukje vlees… en is dus vrij diep.
Toen we besloten even te kijken hoe laat het was bleek het al half 7 te zijn en dus zou het over een half uurtje al donker zijn. Dus Menno bracht mij terug naar Apiapaati.
Zij zullen morgen Papada even bellen voor mijn nummer om zo te regelen dat ik morgen even met hun op stap kan in het bos! Leuk om even met een andere herpetoloog op pad te gaan. Wie weet wat we vinden. Zij heeft sinds haar tot nu toe 10 dagen durende verblijf in Suriname al 2 lanspuntslangen gezien en Menno zegt dat ze hier ook zitten. Ik ben benieuwd!

Dag 33: 11 maart > Aangenamer verblijf
’s Morgens werd ik wakker omdat ik een aantal koude druppels op mijn rug voelde. Het regende buiten erg hard en het dak was begonnen te lekken… later toen de regen over was heb ik weer even geprobeerd te slapen maar dit lukte niet meer. Toen ik ging ontbijten liet Papada mij een kleine dode slang in een plastic zakje zien. Hij was terug gekomen van Bende konde waar hij dit slangetje aan had getroffen. Of hij het doodgemaakt of iemand anders kon ik niet duidelijk krijgen maar wel aardig dat hij het voor mij heeft meegenomen. De hele ochtend regende het en ik ben het slangetje maar gaan determineren. Na verschillende hoofdstukken doorgebladerd te hebben, kon ik het niet eens in een familie indelen… ik ben toen de determinatiesleutels van het boekje gaan proberen wat nog erg lastig is voor en beginner. Ik moest tellen hoeveel schubben waar zitten en deze hebben zeer moeilijke termen… suplorealen, subcaudalen… etc... maar zelfs toen kwam ik er niet uit.
Later in de middag kwamen Menno en Lydia onverwachts aanvaren en ik heb Lydia snel de slang laten zien. Zij heeft een kijkje in het boek genomen en had een vermoeden van een koraalslangachtige de Zwarte koraalslang (Micrurus psyches psyches) maar deze is erg variabel van kleur en deze zal ik later dan ook nog op moeten zoeken.
Hierna gingen ze even naar het dorpje Gran see aan de overkant om daar in het winkeltje wat inkopen te doen. En vroegen mij of ik mee wilde gaan. Het was eindelijk droog en het was een mooie kans om even van het eiland af te komen dus ik ging graag mee. Na wat inkopen (o.a. parbo bier) gedaan te hebben nodigde ze mij weer uit om bij hun langs te komen! Ik heb daar mogen genieten van de heerlijke smaak van een koud biertje! Eindelijk wat anders dan water of thee! En ook hadden ze een zakje studentenhaver! Ook hebben we weer uitgebreid kunnen praten over de natuur en cultuur hier in de omgeving. Erg fijn om een goed gesprek te kunnen voeren met wat heerlijk voedsel erbij! Ze maken mijn verblijf hier nog aangenamer! Hierna zijn we nog even een kostgrondje in de buurt op geweest om te kijken of we nog iets interessants konden vinden. Het was een erg geschikt gebied en zij gaan er vanavond ook nog even rondkijken. Als ze wat interessants vinden nodigen ze mij morgen ook weer uit! Helaas zijn we nu niets tegen gekomen maar hopelijk vinden ze vanavond wat.
Weer tegen het donker rond half 7 bracht Menno mij naar Apiapaati waar ik weer verder weer een kikker hier op het eiland kon determineren en weer een poging kon doen om de dode slang te determineren.

Dag 34: 12 maart > Regen regen regen - tjoeba tjoeba tjoeba
Ik werd rond half 5 wakker omdat het ijskoud was. Ik heb wat kleren aangetrokken en ben weer in bed gaan liggen en heb geslapen tot half 9. De dag begon net zoals de meeste andere dagen met veel regen… toen dit bleef ben ik voor mezelf een lijstje op gaan stellen met de dieren die ik tot nu toe gezien heb en heb al wat nagedacht over de lay-out van het boekje of folder. De regen ging door tot ongeveer half 2. Toen heb ik Papada gevraagd of hij mij naar het bos kon brengen. Maar Geffery was met de boot weg en dit kon dus niet. Maar om 3 uur was Geffery er weer en heeft mij meteen naar het bos gebracht. Alles stond onder water, alle laaggelegen stukken waren een grote sloot geworden. En ik heb dus maar mijn sokken uitgedaan en heb mijn jungleboots gebruikt waar ze voor gemaakt zouden zijn… zelfs halverwege de berg waren de paadjes kleine stroompjes geworden! Het was lastig lopen en natuurlijk zoals hier elke keer is, begon het te regenen… ik had afgesproken dat ze me om half 7 weer zouden ophalen dus ik ben toch maar doorgelopen, wie weet vind ik nog wat kikkers. Onderweg ben ik nog 3 Epipedobates trivittatussen tegengekomen en nog een Leaf litter toad (Bufo typhonius alatus) na een tijdje ben ik weer terug gelopen en ben helaas ook geen slangen tegengekomen waarvan hun holletjes waren volgelopen… gelukkig wilde Papada mij om half 7 in de stromende regen toch op komen halen! Anders had ik moeten zwemmen en dat die ik niet met mijn camera…
’s Avonds ben ik verder gegaan met het overzichtje over wat ik op Menimi en wat ik hier heb gezien.
Hopelijk houdt het regenen morgen eindelijk op want ik heb geen schone kleren meer en mijn gewassen kleren hangen al 3 dagen aan de waslijn om te drogen…

Dag 35: 13 maart > Plotselinge terugreis
Gisteravond vroeg Papada mij hoelang ik nog van plan was om te blijven. Ik had niet langer dan een week in gedachten omdat ik hun ook niet te erg wil belasten. Als ik goed wil inventariseren hier zou ik maanden kunnen blijven. Dit zei ik dan ook tegen hem maar hij zei dat Menno morgen in de richting van Atjoni (de bootaanlegplaats) zou gaan en mij aanbood om mee te gaan. Dit zou mij meer dan 100SRD schelen voor de bootreis richting Atjoni en omdat ik al erg weinig geld heb zou ik dit bijna niet al kunnen slaan. Ook heeft hij mij duidelijk gemaakt dat Menno mogen (vandaag) hierover met mij wilde praten.
Toen ik ’s ochtends wakker werd was er eindelijk geen regen! Maar vandaag wilde Menno met mij praten en ik had geen idee hoe laat en ben dus niet het bos in geweest. In plaats daarvan heb ik het Engelstalige boekje Robinson Crusoe gelezen wat Menno mij gister graag wilde uitlenen om te tijd de doden tijdens het vele regenen.
Terwijl ik aan het lezen was in mijn hut kwamen de kinderen hier langs met een kleine leguaan! Ze vertelde dat er hier veel zaten langs de waterkant en nog geen 5 minuten later waren ze terug met nog twee kleine leguanen! Ik kon er dus eindelijk wat goede (natuur) foto’s van maken. Maar omdat ik gisteravond zo in de regen gelopen heb was mijn tas ook nat geworden en daarmee de lenzen van mijn camera vochtig. Dus met constant de lenzen te verwisselen en schoon te maken heb ik toch nog wat redelijke foto’s weten te schieten. Ik heb daarna wel mijn lezen en camera in de zon gelegd. Waarna ik ze net voor de regen nog binnen kon halen!
Tegen 2e vertelde Papada dat hij mij naar Menno ging brengen. Daar eenmaal aangekomen heb ik hun wat foto’s laten zien over de soorten die ik hier ben tegen gekomen en later zijn we nog even het bos in geweest waarbij we nog een… (kikker met rode liezen) zijn tegen gekomen. Deze had ik nog niet goed op de foto en ik baalde enorm dat ik mijn camera niet bij had!
Ondertussen hebben we besproken wat ik morgen ging doen. Ook na Henna gebeld te hebben of ze het hiermee eens was bleek dat het beste zou zijn om morgen met Menno mee te gaan. Maar omdat wij nog langs twee andere plaatsten moeten en maar een 5pk motortje hebben zullen wij pas rond 4 uur bij Atjoni aankomen als hij mij daar af zou zetten en dan zouden de bussen naar Paramaribo allang vertrokken zijn. Dus hij zet mij af bij een plaatsje vlakbij Atjoni waar ik voor 30SRD kan overnachten en vanwaar ik de volgende ochtend gewoon naar Atjoni zou kunnen lopen en een bus te pakken. Morgen na 8 uur zal hij mij ophalen en zullen we vertrekken richting Atjoni.
Na het wandelen heb ik nog heerlijk bij hun kunnen eten en ’s avonds heb ik mijn laatste avondje bij de gastvrije en aardige mensen hier doorgebracht.
Tijdens mijn verblijf hier heb ik 15 reptielen weten te inventariseren waarvan 6 slangen, 8 hagedissen en 1 schildpad. Ook heb ik 11 soorten Amfibieën gevonden waarvan 8 kikkers en 3 padden. De reden waarom ik eerder terug kan gaan en toch mijn boekje zou kunnen maken is omdat Lydia in dit gebied is geweest in 2002 en 2009 met een groep enthousiaste herpetofaunaspecialisten en dus de gegevens voor mij kan opvragen. Zo zal ik alleen maar van een aantal soorten nog foto’s moeten maken!
Ik hoop dat het morgen droog is, omdat we zo langzaam varen en nog tussenstops maken zullen we grote kansen hebben om iets te zien. Maar als het regent zal de langzame reis het alleen maar ongemakkelijker en kouder maken.

Dag 36: 14 maart > De terugreis
Rond iets na half 9 kwamen Menno en Lydia mij ophalen. Na afscheid genomen te hebben van Papada, Teda en de kids vertrokken we richting Atjoni. Onderweg zijn we nog 5 keer gestopt op verschillende plaatsen waar Menno nog even snel iets kon maken of regelen voor de mensen, wat hij voor de kost doet. Het weer was erg goed om te varen, je verbrand namelijk er snel als je uren in de boot zit. Maar er stond een lekker warm briesje en de zon zat meestal achter de wolken. Na een tijdje brak die wel door en heb ik me toch nog maar even ingesmeerd. Onderweg hebben we nog een toekan zien vliegen, nog wat wouwen gezien en ook nog een visarend op de foto gezet! Later bood Menno mij aan om mee te gaan naar zijn huisje in de buurt van Atjoni zodat ik daar in het generatorhuisje kon slapen en gratis kon overnachten en dan ’s morgens de boot te pakken richting Atjoni. Dit sloeg ik zeker niet af, het zijn erg aardige mensen en ik voel me dan op zo’n laatste avondje in het binnenland toch fijner bij mensen die ik ken dan wéér bij onbekende slecht Nederlands pratende mensen. Maar dit zorgde er wel voor dat we wat tijd over hadden want omdat het water zo ontzettend hoog staat (zoals het normaal in de regentijd soms nog niet eens staat) waren de stroomversnellingen snel te overwinnen en waren we snel bijnedenstrooms. Dus besloten we nog even een aantal kreekjes te proberen. Het eerste kreekje waar we ingingen waren we snel weer uit want al snel hoorde we veel takken en noten naar beneden vallen en dachten we eigenlijk dat er apen zaten. Maar omdat we deze niet konden ontdekken en er toch uiteindelijk wel erg veel lawaai van de boom vandaan kwam, zei Menno dat de boom mogelijk ging omvallen! Het kraken kan nog wel een aantal dagen doorgaan maar het risico wilde we niet nemen. We zijn dus doorgegaan naar een volgend kreekje. Bij dit kreekje zag ik al snel twee vleermuizen op een boom zitten en aan de andere kant verstoorde we er een paar welke een tijdje bij ons in de buurt rondvlogen, maar deze zijn zo snel dat ik er geen goede foto’s van heb kunnen maken. Omdat we onweer hoorde zijn we toch maar verder gegaan richting Menno’s huisje. Hier hebben ze eerst alles even op orde gemaakt, mij even mijn slaapplek gewezen en daarna had ik even de tijd (en zij de spullen) om mijn ontstoken wondjes te verzorgen. De bult op mijn knie word steeds groter en krijgt een opening aan de bovenkant, dus ik begon me af te vragen of het niet zo’n larf was van een vlieg die onder de huid groeit en ademt door een ademgaatje. Dus ik vroeg het aan Menno maar de bult was nog groot genoeg om goed te oordelen.
Later toen we een beetje gesetteld waren hebben we heerlijk gegeten en na het eten even een wandelingetje gemaakt om te kijken of we nog leuke kikkers of slangen tegen konden komen, maar helaas. ’s Avonds hebben ze nog een heerlijke parbo bier open getrokken en een potje knakworstjes! Heerlijk!
Momenteel zit ik in het generatorhuisje wat ook een nieuwe ervaring voor mij is. De muren bestaan uit latten en het huisje is dus niet afgesloten. Ik zit op een stretcher en ik hoor de regen op het golfplaten dak vallen.
Morgen zal er om half 9 een boot gaan naar Atjoni en daar zal ik een busje pakken naar de stad waar Henna of Fred mij weer zal ophalen. Ik kan niet wachten om me helemaal vol te eten daar en een lekkere douche te nemen!

Dag 37: 15 maart > vervolg van de terugreis
Gisteravond toen ik wilde gaan slapen zag ik ineens een Turnip-tailed Gecko (Thecadactylus rapicauda) op mijn deurpost zitten! Terwijl ik deze gevangen had en aan het fotograferen was zat er ineens Reuzenfluitkikker (Leptodactylus pentadactylus) Op mijn bed! gelukkig bleef deze even zitten zodat ik de gekko kon fotograferen en daarna de kikker. Helaas was de kikker zo snel dat het moeilijk te vangen was en toen ik het eindelijk vast had was het zo sterk dat het tussen de latten door naar buiten sprong! Dus ik zal het moeten doen met 1 foto…
’s nachts werd ik een aantal keren wakker van geluiden in de buurt, mogelijk halsband pekari’s (bosvarkens) maar dit was wel nog op een flinke afstand. En ’s ochtends werd ik wakker van twee doodshoofdaapjes vlak naast mijn slaapplek! En omdat dit nogal nieuwsgierige diertjes zijn en gemakkelijk tussen de latten door naar binnen zouden kunnen komen, voelde ik me toch wat ongemakkelijk… maar na een tijdje waren ze weg, en het was inmiddels licht genoeg om naar het huisje te lopen waar Menno en Lydia sliepen. Daar hebben we lekker ontbeten met musli, cassavebrood met pindakaas(PINDAKAAS! Dit vind ik normaal echt supersmerig maar omat het enige andere smaakje was dat ik hier kon krijgen probeerde ik het toch maar. En omdat ze het hier vers stampen en bewerken stinkt het niet zo en is het echt héél lekker!) en een lekker kopje thee en koffie erbij. Een echt ontbijt! Kon ik wel gebruiken voor zo’n lange dag.
Om kwart voor 9 haalde een boot mij op en om iets over 9 waren we al op Atjoni. Hier heb ik nog lang moeten wachten voordat de goede bus kwam. Het is dan wel er opletten op je spullen want het is een erg onveilige plek en hoewel ik er wel foto’s van zou willen maken wilde ik het risico niet nemen om bestolen te worden.
Tegen 10e kwam de goede bus en kon ik mijn spullen inladen. Toen ben ik snel naar het winkeltje gesneld en heb 3 pakken verschillende soorten koekjes gehaald! Me lekker helemaal vol eten was het idee! Ook heb ik meteen wat drinken gehaald voor onderweg, maar niet te veel want ze stoppen niet voor plaspauzes.
Om 10 over 11 vertrokken we naar Paramaribo. Het was een grote bus voor 24 personen maar er waren er maar 10! Dus het was lekker ruim en erg gezellig. Al snel zag ik een teju over de weg rennen voor het busje langs! Erg kwellend om nu niet uit te kunnen stappen om erachteraan te gaan… en onderweg zag ik ook nog een skink op een tak zitten en één of andere agame, maar dit ging te snel om te determineren…
Voordat we op de verharde weg waren praatte iedereen volop en was het best gezellig. Ook kwam de bult boven mijn knie even ter sprake, voordat ik ze mijn gedachten verteld had zeiden ze dat het mogelijk een muskietenlarf was. En één man wist dat ze wel tot pinkdikte en lengte konden groeien! Dus als dit klopt, zal de bult nog een stuk gaan groeien! Ik kan er verder niets aan doen dat wachten tot de larf groot genoeg is om eruit te pulken…
Toen we op de verharde weg kwamen sliep ik al snel. En toen ik later even wakker werd bleek iedereen te slapen! Eindelijk rustig en het was ook erg warm, en dus slaapverwekkend.
Onderweg stopte we zoals ook op de heenweg een aantal keren om spullen af te leveren bij kleine kostgrondjes of dorpjes. En na een busreis van ruim 4 uur kwamen we eindelijk aan in Paramaribo, waar de buschauffeur voor mij een taxi regelde naar mijn huisje.
Toen ik daar aankwam was ik even vergeten dat Henna een vader en een zoontje in mijn huisje erbij had geplaatst. En er stonden ook 3 blaffende honden voor het hek. Dus ik ben toch nog maar even doorgereden naar Henna. Hier hebben we even bijgepraat en vertelde ze ook dat die man en zijn zoontje in haar bovenwoning zitten en dat er een vrouw met twee van haar dochters in mijn huisje zit. Dus ik ben er naartoe gegaan en heb me voorgesteld aan Rasilia(15), Evita (12) en hun moeder Rut. Erg aardige mensen en ik mocht ook meteen gebruik maken van de wasmachine voor al mijn uiterst smerige was en ’s avonds kon ik met hun mee eten zodat ik niet meteen inkopen hoefde te gaan doen. Erg fijn om zo verwelkomd te worden!
Ze vertelde me dat het weer hier ook zo erg was geweest het huisje heeft onder water gestaan, en toen ze eindelijk zover waren dat ze de ingangen van het water gesloten hadden kwam het door de vloer naar binnen! Het heeft ruim 30 cm hoog gestaan in huis! Ook in het boven-Suriname stond het hoger dan in sommige regentijden. Dus ik voel me bevoorrecht om deze zeldzaamheid mee te maken, NOT!
’s Avonds heb ik al mijn mailtjes, hyves en facebook even bijgewerkt en ook deze enorme blog zodat hij vanavond nog op internet kan!

Afsluiting van dit avontuur
Het begin was erg verwarrend omdat ik weinig duidelijkheid had en alles natuurlijk erg nieuw is maar toen ik er uiteindelijk was en een beetje in het ritme was gekomen was het goed te doen. Het was even wennen aan de cultuur, de werkwijze maar ook de leefwijze. ’s Ochtends ’s avonds en ook vaak in de middag baden niet eens altijd recreatief maar gewoon puur om schoon te worden door al het zweet van het harde werken. Maar ook was het even wennen aan het wassen van mijn kleren in de rivier en hier ook uit drinken. Hoewel dat later meer regenwater werd ben ik uiteindelijk wel ziek van geworden maar mijn lichaam kon het vrij goed aan en dit was snel weer weg. Verder was het qua wondjes ook een totaal nieuwe ervaring, ik ben meer iemand die de wondjes veel lucht geeft (dus geen pleisters enzo) waardoor ze sneller dicht gaan. Maar ik heb een aantal dagen toch echt vol pleisters moeten zitten om de zalven vast te houden op de wond en de ontstekingen tegen te gaan. Ik heb ook een groeiende larf onder mijn huid boven mijn knie en dit zal wel te volgen zijn en de komende blogs.
Het is even wennen aan deze manier van leven maar ik moet zeggen dat ik denk dat ik me redelijk kon aanpassen en dat ik me er uiteindelijk best wel oké voelde. Hoewel de taal vaak wel echt een barrière was merk ik wel dat je daardoor creatiever word met handgebaren en dat die in deze cultuur toch wel vaak het zelfde betekenen. Over het algemeen zijn we er wel goed uitgekomen hoewel er ook momenten waren dat het mis ging. Waar van ik sommige te persoonlijk vind om hierin te benoemen.
Ik heb buiten de toeristenkampen waar ik gezeten heb ook veel dorpjes gezien en gezien hoe de mensen nog erg dicht op elkaar leven met weinig privacy en daarbij veel met tradities, welke naar mijn idee noodzakelijk zijn om de conflicten door het gebrek aan privacy op te lossen.
Qua natuur viel het mij tegen ik had meer verwacht. Automatisch maak je een persoonlijk beeld aan de hand van de dingen die je hoort van ervaringen van mensen en ook uit beelden die je ziet in tijdschriften, boeken en op tv. Hierbij had ik vooral meer ‘’junglegeluiden’’ verwacht. Ik hoorde, vooral op Menimi, erg weinig kikkers. En verder waren er ook weinig dieren als apen. Zodra een dier groot genoeg is om te eten, word het ook gegeten! En dieren als slangen worden afgemaakt omdat ze deze altijd als gevaarlijk beschouwen en ook vaak giftig. Terwijl er maar erg weinig gevaarlijk giftige slangen zijn hier. Van de slangen hebben de boa constrictor en de anaconda een speciale status waardoor ze niet worden afgemaakt zoals de meeste slangen, hierdoor had ik verwacht dat ik er veel van deze zou tegen komen. Maar in tegendeel; géén één! Ook zou ik me best voor kunnen stellen dat ze juist respect zouden hebben voor slangen omdat de mensen hier grotendeels leven van hun kostgrondjes en slangen houden de knaagdieren en vogels hierbij weg.
Ze zien je hier als blanke altijd als een toerist en dus bevooroordelen ze je. Maar ik wilde anders zijn, ik wilde een vriend zijn en geen standaard toerist, of ik wilde tenminste geaccepteerd worden en niet bevooroordeeld. Dit bleek erg lastig bij de meesten hoewel bij de mensen waar ik verbleef dit naar mijn idee wel lukte. Zo was ook het enthousiasme te merken bij de kinderen op Menimi toen ik langskwam in de boot bij Menno. Ik vond het geweldig om te zien hoe er 10 mensen juichend en zwaaiend op de kant stonden voor mij. Dit gaf mij toch wel het idee dat ik daar een beetje opgenomen was maar iniedergeval geaccepteerd.
Het reizen is ook een verhaal apart want iedereen reist hier d.m.v. kennissen en contacten, dit was voor mij niet mogelijk en zo vragen ze aan mij, een blanke, dus al snel meer. Gelukkig hebben Fred en Menno ervoor kunnen zorgen dat er nog wat geld over was in mijn portemonnee toen ik thuiskwam.
Uiteindelijk is het een grote leerervaring voor mij geweest op het gebied van natuur maar ook van cultuur. En Henna vandaag gesproken te hebben over de plannen die ze met mij heeft voor de komende locaties kan ik niet wachten op de rest van mijn stage!