Brownsberg > Watervallen, kikkers en slangen!

Dag 58: 5 april > geen internet
Deze dag komt veel te laat omdat ik deze dag helemaal geen internet had, en ik kon dus ook niet vermelden wanneer ik weg zou gaan richting Brownsberg. Henna had wat belletjes gepleegd en ik bleek nog niet naar Wonotobo te kunnen, wat oorspronkelijk het plan zou zijn. Dus hebben we op het laatste moment geregeld dat ik de volgende dag naar het natuurpark Brownsberg zou gaan. Dezelfde dag heb ik snel nog de kleren gewassen van het weekend en ’s avonds ben ik weer naar salsales gegaan waar we een les kregen in Zouk. Vrijdag zullen ze een les Bachata krijgen welke ik in zal moeten halen. En dinsdag beginnen we met salsa!
In eerste instantie vertelde Henna mij dat ik morgen niet zou kunnen gaan of ik zou vanaf het plaatste brownsweg de berg op moeten lopen, wat 16km bergop is. Maar aangezien ik geen tijd heb om te trainen voor de Nijmeegse 4-daagse dit jaar eind juli, omdat ik pas in juli terugkom vond ik het wel een leuk idee om dat te doen! Maar omdat ik dan wel mijn spullen mee moet sjouwen heb ik besloten alleen mijn cameratas mee te nemen en hierin wat onderbroeken en een zwembroek/handdoek bij te proppen.

Dag 59: 6 april > Op naar Brownsberg!
Bij deze trip is het niet noodzakelijk zo veel mogelijk soorten te inventariseren. Maar omdat Brownsberg een beschermd natuurpark is komen er erg veel soorten voor, wat ideaal is voor de foto’s als ik ergens anders een dier heb gezien maar het niet heb kunnen fotograferen is het voor mij mogelijk om hier de foto te gebruiken. Of anders gezegd ik hoop hier ontzettend veel soorten te vinden!
’s Morgens om kwart voor 8 vertrok ik richting de winkel om voor onderweg nog even wat eten te halen welke ik in plastik tasjes aan mijn tas moest hangen omdat er dus geen ruimte meer in was. Voor de winkel heb ik me op laten halen door een taxi welke mij naar Tomahawk; een winkel voor outdoorspullen zou brengen waar ik nog even snel een goed koplampje moest halen. Daarna heeft hij me afgezet bij een van de vele bussen die naar het plaatsje Brownsweg gingen. Om kwart voor 9 vertrokken we naar Brownsweg, waar we om 11 uur aankwamen. De chauffeur zette mij af op de plek waar normaal de busjes vertrekken richting Brownsberg, maar toen ik hem vertelde dat ik ging lopen keek hij mij toch wel erg raar aan. Ook vroeg hij mij hoelang het ongeveer lopen zal zijn om te kijken of ik wel wist waar ik aan begon. Mij was verteld dat ik er 4 á 5 uur mee bezig zou zijn. Ook aardig wat mensen in het dorp vroegen mij waar ik naar toe ging, maar uitleggen gaat toch nog wat moeilijk in het Saramaccaans dus ik hield het bij mijn uitleg maar op: Brownsberg, waarbij ze me stuk voor stuk raar aankeken.
Toen ik nog geen 5 minuten uit het dorp was en was begonnen aan de klim hoorde ik gepiep in de bosjes en toen ik ging kijken ontdekte ik 2 kleine kittens! Ze zagen er niet al te best uit, toch wel zielig 2 van die iele beestjes waarvan de ogen nog niet eens open waren. Maargoed meenemen was niet echt een optie. Dus ik liet de situatie maar voor wat het was en ging verder met de klim.
Niet veel later zag ik wat roodstuitbuidelspreeuwen wegvliegen, deze herkende ik meteen want deze hebben ze ook in burgers bush! Toevallig maar weer, de geelstuitbuidelspreeuw had ik al vaker gezien hier maar deze nog niet. Vrijwel tegelijkertijd hoorde ik wat wegschieten in de bosjes, wat waarschijnlijk een boskonijn (agouti) geweest zal zijn.
Later rook ik een vreemde lucht, een beetje te vergelijken met een typisch dierentuin luchtje. Omdat in Nederland de zwijnen ook te ruiken zijn voordat ze te zien zijn vermoede ik dat dit luchtje afkomstig was van pekari’s. Helaas was er nergens een pad en was de jungle te dicht om eropaf te gaan.
Ook hoorde na een tijd ineens een harde schreeuw van een grote vogel, ik had geen flauw idee wat het moest zijn. Na een tijdje gekeken te hebben bleek er geen beweging in te komen en klapte ik om te kijken of ze gingen vliegen. Maar grappig genoeg gingen ze juist meer geluid maken. Even later zag ik toch nog een vogel wegvliegen en deze was een stuk grote dan ik had verwacht! Maar door het licht kon ik geen kleuren zien en zag ik alleen een groot zwart silhouet. Maar later tijdens de wandeling hoorde ik dit geluid weer en hoorde dat het vrij snel dichterbij kwam en voor ik het wist vlogen er een stuk of 6 enorme zwarte vogels met een witte buik over! Niet al te ver bij mij vandaan ging er eentje zitten en ik kon met mijn zoomlens een foto maken. Maar al snel vlogen ze weer verder. Hier noemen ze het een zwarte kara kara. Maar ik neem aan dat dit niet de officiële naam is.
Even later begon er een flinke wind te waaien wat deed denken aan het begin van een flinke regenbui, dus ik besloot al wat langs de kant te gaan lopen maar ineens hoorde ik vlak boven mij wat ritselen. En nog geen 5 meter boven mij zaten 2 baardapen in de boom! Een daarvan had mij gehoord en was snel in een hogere boom verdwenen maar de ander had mij niet zo snel door en ging er wat later van door! Beide helaas natuurlijk veel te snel om mijn camera te pakken. Maar de wind had een goede timing want daardoor zullen ze me niet gehoord hebben.
Toen ik al een eind onderweg was zag ik een busje stilstaan op de weg en ben even een kijkje gaan nemen. Er zat nog 1 iemand in welke mij vertelde dat het te moeilijk was voor de auto om boven te komen vanaf daar. Maar het was nog maar een kilometertje ongeveer vanaf daar. Wat ik erg fijn vond om te horen want ik was al een tijdje door mijn watervoorraad heen! Ik had verwacht onderweg wel wat kreekjes tegen te komen maar helaas… en met een klim van 16 kilometer zweet je flink wat af dus drinken is noodzakelijk.
Toen ik boven kwam moet ik me melden bij de receptie waar ze me weer raar aankeken en me vertelde dat het erg gevaarlijk was wat ik gedaan had. Maar ik probeerde ze te vertellen dat ik wel redelijk wist welk risico ik nam na 4 weken Boven-Suriname. Bij de receptie heb ik geregeld dat ik in een hangmat kon slapen in het hangmattenkamp. En er werd mij verteld dat ik met de restauranteigenaar moest regelen over wat en wanneer ik wilde eten.
Bij het restaurant stonden nog een aantal mensen welke op het punt van vertrek stonden en ik vroeg ze nog even of ze nog leuke dieren en/of slangen hadden gezien. En ze bleken een groene slang te hebben gezien! De gids had hun verteld erg voorzichtig te doen omdat het een papegaaislang (boomlanspuntslang) was welke erg giftig zijn. Maar nadat ik de foto gezien had bleek het een groene spitsneusslang te zijn. Welke wel giftig is maar niet gevaarlijk en door de ver naar achter geplaatste giftanden worden ze niet eens tot de gifslangen gerekend. De gids ging niet eens in discussie maar nodigde me meteen uit voor een testtrip. Hij wil een trip plannen naar het binnenland op een locatie waar nog niets is. Hij had een paar ‘’bikkels’’ nodig die wat aankonden en geïnteresseerd waren. Het zou weinig kosten omdat er geen wist gemaakt hoeft te worden, er moet alleen gekeken worden of het geschikt is voor toerisme. Dus we hebben nummer uitgewisseld en daarna ze vertrokken. Zo gemakkelijk kunnen dit soort dingen gaan in Suriname.
Ik ben mijn hangmaat gaan ophangen en daarna heb ik het korte stukje gelopen naar het uitkijkpunt en hoogste stukje van de berg, maar onderweg begon het een beetje te regenen, wel kwam ik onder een stronk nog een schorpioen tegen maar dit was weer een erg kleintje. Op het uitkijkpunt aangekomen was er niet heel veel te zien door de mist.
’s Avonds na het eten hebben we bingo gespeeld… maar ondertussen kwam er ineens een enorme bidsprinkhaan aanvliegen! Helaas had ik mijn camera niet bij en heb ik geen foto gemaakt. Even later riep de restauranteigenaar ons omdat er 50 meter verder bij een (zelf ontworpen) lantaarnpaal een hert stond! Het was lastig te zien welk soort, maar het was toch erg bijzonder om van zo dichtbij er een te zien.
Later die avond ben ik nog een rondje gaan lopen om te kijken of ik nog wat kikkers of nachtactieve slangen kon vinden. Ik kwam nog een enorme kikker genaamd leptodactylus pallidrirostris tegen en bij een lamp vond ik een enorme neushoornkever! En wat is het lastig om zo’n ding vast te pakken zeg… overal op die pootjes zitten haakjes die met een beetje kracht zo je huid in gaan, en dit dier is echt enorm sterk! Vasthouden was bijna geen optie, maar na even proberen had ik een maniertje gevonden en heb ik het ergens neer kunnen zetten om te fotograferen.
Waarvan weet ik niet maar ’s avonds vlak voordat ik wilde gaan slapen kreeg ik een enorme allergische aanval. Mijn ogen jeukte als een malle en ik moest nonstop niezen. Normaal ben ik allergisch voor katachtigen en voor huisstofmijt. Maar voor huisstofmijt is het niet zo erg en bij katachtigen moet ik er echt met mijn neus inzitten wil ik zo’n reactie krijgen als deze. In mijn hangmat zweette ik als een gek en ik kon moeilijk in slaap komen door de jeuk en het niezen… maar na een uurtje ongeveer sliep ik eindelijk.

Dag 60: 7 april > Wittikreek
’s Nachts heb ik echt ENORM slecht geslapen… normaal houd het matras de warmte vast van onder maar bij een hangmat in de openlucht voel je constant de koude wind over je rug. Ik ben erg vaak wakker geworden en toen het eindelijk licht wilde ik eruit gaan maar juist op dat moment lag ik eindelijk lekker omdat het net wat minder koud was. Ik heb geslapen tot iets voor het ontbijt en toen ben ik eruit gegaan om wat foto’s te maken van de mist. Van sommige bomen kon je niet eens het bladerdak zien. Van vrijwel iedereen die ik ken en die hier geweest was hoorde ik dat ze wakker werden van de brullende brulapen maar deze heb ik helaas niet gehoord.
Na het ontbijt om half9 ben ik vertrokken naar de verste tocht de wittikreek. Al snel kwam ik een stephen’s rocketfrog tegen (Colostethus stepheni) maar ik twijfel hier nog een beetje bij, omdat deze een veel gelere buik had dan de andere kikkers die ik tegen gekomen ben. Onderweg ben ik deze kikker nog wel vaker tegen gekomen. Net zoals de leaf litter toad (Bufo typhonius), maar ook bij deze soort merkte ik op dat ze veel minder mooie gekleurd waren als de anderen die ik ben tegen gekomen. Deze waren allemaal egaal bruin met een streepje in het midden. Hoewel de kikkers die ik ben tegengekomen op de andere locaties allemaal zwarte vlekken of streepjes hadden en soms ook veel donkerder van kleur waren.
Na een half uurtje lopen zag ik ineens iets in mijn ooghoek bewegen, en op ongeveer 7 meter liep er een boskalkoen! Deze had mij niet horen aankomen en toen ik de hoek omkwam en het mij zag bleef het even staan alsof het zich afvroeg of ik hem gezien had. Maar toen ik stopte om mijn camera te pakken vloog het op en ging het een klein eindje verder in de boom zitten. Helaas kon ik er op deze afstand niet zulke goede foto’s meer van maken.
Op een gegeven moment hoorde ik een hoop bladeren bewegen in de boomtoppen en na een tijdje kijken ontdekte ik een baardaap! Ik ben een stuk van het pad af gegaan om ze te volgen voor foto’s maar ze zaten zo hoog dat het erg lastig was foto’s te maken. Een aantal foto’s zijn wel gelukt, maar op afstand.
Na een flink wandeling kwam ik bij de wittikreek, en het eerste wat mij opviel is dat het erg helder was! Op sommige stukjes was het 2 meter diep maar ik kon zonder moeite zo naar de bodem kijken. De restauranteigenaar had mij verteld dat ik een stukje door moest lopen, omdat ik dan bij een plekje zou komen waar ik zou kunnen zwemmen. En toen ik er aankwam zag ik echt een prachtig stukje! Via een klein stroompje liep het water langs een grote steen een prachtig helder zwembadje in vol met visjes. Meteen ben ik het heerlijke water in gedoken. En het eerste wat me opviel was dat er dezelfde visjes zwommen als die om mijn voeten bleven zwemmen in de stroomversnelling bij het eiland Apiapaati waar ik verbleef in het Boven-Suriname. En ja hoor al snel was ik omringd met misschien wel 100 van deze visjes. Maar dit weerhield mij niet van de verfrissende duik. Gelukkig beten ze niet maar soms haalde ze wel even uit wat wel iets op bijten leek maar het kietelde meer. Later ben ik de kreek nog een stuk stroomafwaarts gevolgd. En al snel zag ik op een steen midden in het water een heel klein hagedisje zitten! Wat mij erg verbaasde, maar toen ik het probeerde te vangen dook het onder water en was het niet meer te volgen door de beweging van het water. En kon erg goed zwemmen, het leek wel een salamander maar zover ik weet komen die hier niet voor… later ben ik nog terug gekomen maar het zat niet meer op dezelfde plek.
Onder een stronk ben ik nog een kikker tegen gekomen welke ik nog niet op naam heb kunnen brengen. Ook ben ik nog een hoop vissen tegen gekomen waarvan sommige ook nog wel van redelijk formaat waren! Helaas verder geen kikkers of waterminnende slangen. En ben ik begonnen aan de terugweg wat weer een hele klim was.
Op de terugweg kwam ik weer dezelfde boskalkoen tegen maar hij had mij toch weer eerder door dan ik hem en ik kon dus weer geen goede foto maken. Wel ben ik bijna op het einde van het pad een minuscuul kikkertje tegen gekomen waarvan er misschien wel 2 of 3 op het puntje van mijn pink zouden passen.
Eenmaal terug bleek het half 3 te zijn en had ik 6 uur non-stop gelopen. Na een koude douche genomen te hebben ben ik even in mijn hangmat gaan liggen maar voor ik het wist sliep ik. En werd niet lang voor het avondeten wakker ik liep ik richting de bar waar ik onderweg een prachtige grote atlasvlinder op een boom tegenkwam! En toen ik bij de bar aan het praten was met wat nieuwe bezoekers viel mij ineens een kikker op. Tussen een rand van de bar zat een saai grijs boomkikkertje. Het was al avond en het diertje zou bijna actief gaan worden dus ik besloot het te storen en op een takje te zetten voor een foto. Maar toen ik het oppakte bleek het prachtige oranje flanken en poten te hebben! Het was een ?????????????????
Dit motiveerde mij om ’s avonds na het eten een flinke avondwandeling te maken. En onderweg ben ik dan ook een granular toad (Bufo granusolus), Smooth-sided toad (Bufo guttatus), White-banded tree frog (Hyla albomarginata), smokey tree frog (Leptodactylus pentadactylus) en nog 2 andere soorten die ik nog op naam moet brengen.
Toen ik bijna klaar was met mijn 3 uur durende zag ik ineens 2 grote rode ogen vanuit de boom mij aankijken! Ik bleef een tijdje terugstaren om te kijken of ik kon ontdekken wat het was. Er leek een staart naar beneden te hangen en ik dacht dat het misschien een kleine aap was. Ik heb mijn camera erbij gepakt en met de flits kon ik een vage foto maken. Het bleek een Awari (Opussum) te zijn. Deze was even later snel verdwenen via de lianen.

Dag 61: 8 april > 3 watervallen en veel dieren!
Alweer heb ik vreselijk geslapen. Ze zeiden dat het vorige nacht erg koud was en dat ik geen extra deken nodig had voor vannacht. Nou dus duidelijk wel. Maar vandaag werd ik wel wakker met het geluid van de brulapen op de achtergrond, prachtig!
Al snel werd ik geroepen door 2 andere bezoekers hier die een grote boomkikker bij hun hangmattenkamp hadden. Ik ben even gaan kijken het bleek een gladiatorboomkikker (Hyla boans) te zijn. Deze kikker had ik op Apiapaati op mijn hut zitten en deze mensen mogen zich gelukkig prijzen dat deze kikker vannacht niet is gaan kwaken anders hadden ze nog slechter geslapen.
Bij het ontbijt zaten dezelfde mensen met een probleempje, ze wilde graag nog een dagje blijven maar hun budget was niet genoeg om een gids in te huren en alleen durfde ze niet het bos in. Dus ik heb aangeboden om met hun mee te lopen. Dan kan ik ze nog wat vertellen en ik heb ook een wat gezelschap in het bos. Wilfred; een van de gidsen hielp ons een eindje op weg, we hebben een stukje over de rondwandeling gelopen en halverwege wees hij ons hoe we bij de Kumbuwaterval konden komen. Dit pad zijn we met z’n 3e gevolgd. Onderweg moesten we grotendeels erg stijl afdalen en we keken dan ook niet echt uit naar de terugweg. We zijn behalve een krab onderweg niets meer tegen gekomen.
Eenmaal aan bij de kreek was het onduidelijk waar de waterval was, het pad was niet duidelijk meer omdat de meeste mensen die naar Brownsberg komen maar 1 dag gaan, en omdat de Ireneval het mooiste schijnt te zijn gaat iedereen daar naartoe en worden de andere paden een beetje verwaarloosd. Maar ik ben een eindje vooruit gegaan langs de kreek en had na een tijdje zoeken een onduidelijk paadje gevonden. De waterval was niet erg groot of indrukwekkend maar wel erg rustgevend, het ging in verschillende etappes naar beneden en daardoor ontstonden er kleine poeltjes.
Eenmaal weer op de terugweg hoorde ik weer iets in de bomen bewegen en na 5 minuutjes zoeken kwam er hoog in een boom een prachtige rode brulaap te voorschijn! We zijn ongeveer een kwartiertje blijven kijken hoe deze aap zich verplaatste in de boom. Maar na een tijdje bleef het vrijwel uit het zicht zitten en zijn we weer verder gegaan.
Toen we rond op de splitsing aankwamen van de Irene/Leo -val en terug naar het kamp, zijn de mensen naar het kamp gegaan en ik besloot nog langs de Irene en de Leo watervallen te gaan.
Ik was nog niet zo lang alleen op pad en ik spotte een groep aapjes in de bomen na even gekeken te hebben zag ik een bruin aapje met een omhoog gekrulde staart lopen maar dit ging allemaal te snel om een goede determinatie of foto te maken. Ik ben ze een tijdje gevolgd maar ze hadden mij allang door en bleven op veilige afstand.
Later kwam ik een San Jose white-liped frog (Leptodactylus stenodema) tegen, wat inmiddels een van mijn favorieten is, een prachtige kleine kikker familie van een van de grootste (Leptodactylus pentadactylus).
En dan eindelijk! Op de splitsing van het pad naar de Irene en de Leo lag een slangetje! Ik herkende het meteen het was het slangetje met de rode buik die ik in het bos bij Apiapaati ook tegen kwam. Ik heb het nog steeds niet op naam kunnen brengen… maar schijnbaar is het een vrij algemene slang en zal dit niet zo moeilijk moeten zijn…
Ik besloot eerst het pad naar Leo te nemen want die kon ik al horen. Het was meer een steile trap dan een pad. Onderweg kwam ik nog een Anolis roquet extremus tegen maar na 1 foto was het diertje er alweer vandoor… na 5 minuutjes steile trappen lopen kwam ik bij de Leoval. Een enorme hoge waterval die na een vrije val met gewelddadige kracht neerkomt! Vlakbij de waterval zag ik een grot in de muur waar ik veel vleermuizengeluiden hoorde, er kwam een stroompje uit de grot en het was er erg vier dus ik ben er niet in gegaan. Wel ik heb vanuit de opening een foto proberen te maken in de hoop er een vleermuis op te krijgen. Als je goed kijkt zijn de vleermuizen te zien maar helaas zijn ze niet goed te zien.
De 5 minuten trappen lopen omlaag was volgens mij wel 20 minuten naar boven… toen ben ik begonnen aan het pad naar de Ireneval.
Even later kwam ik de groep fransen tegen die ook bij mij in het hangmattenkamp sliepen voor 1 nacht. En ik vroeg of ze nog wat interessants hadden gezien maar helaas. Maar toen ik ze nog geen 10 meter voorbij was en een stronk omdraaide zag ik een wormsalamander!! Ik had nog nooit een wormsalamander gezien in mijn hele leven maar ik herkende het meteen van de plaatjes. Ik riep de fransen terug en op het zelfde moment kwam de gids Wilfred met een stagiaire die ik kende aan en haar ouders. In eerste instantie zei hij dat het een regenworm was maar toen ik hem de rudimentaire (nutteloze) oogjes liet zien geloofde hij mij. Het diertje bleek een kaups caecilian (Potomotyphlus kaupii) te zijn.
Ook deze groep had niets bijzonder gezien maar toen ik nog geen 2 minuten voorbij hun was, rook ik ineens het typische dierntuinluchtje weer maar dit keer kwam het gelijk met baardapen in de bomen. Dus waarschijnlijk was de lucht die ik rook op mijn 1e dag ook van apen en niet van pekari’s. Ik heb ze een tijdje gevolgd maar foto’s maken was toch erg lastig.
Toen ik doorliep hoorde ik ineens iets ritselen langs het pad, maar het ging heel gelijkmatig en dat duidde erop dat dit geen hagedis was! Toen ik keek zag ik een slang gaan met zijn kop lichtjes opgetild, waarschijnlijk dus een ringslangachtige, ik legde mijn tas op de grond en ben erachteraan gegaan maar het was zo stijl daar dat ik niet zo snel kon handelen anders zou ik zo tientallen meters naar beneden rollen en er staan genoeg planten hier met stekels dus dat risico wilde ik niet nemen. Maar helaas toen ik al van het pad afstapte zag ik de slang al niet meer. Zie ik eindelijk een grotere slang, ontsnapt die!
Gefrustreerd ben ik verder gegaan en niet veel later zag ik een ENORME sapacara(teju)! Maar deze lag vlak langs het pad en gleed/rende zo de helling af, binnen enkele seconden was het al een heel eind naar beneden, ik zou dat nooit bij kunnen houden. Ik wil nog zo graag zo’n dier goed op de foto kunnen zetten… maar ze zijn altijd veel te snel weg. Ik heb er hier al zo veel ‘’gezien’’ ik zie/hoor een schim wegrennen en ik kan het nog net herkennen maar kleuren heb ik nog niet eens kunne zien…
Na weer een flink stuk lopen kwam ik bij de Ireneval aan! En geweldig dat ze was. Een prachtige metershoge en brede waterval die op verschillende plaatsen nog contact heeft met de rots en uitkomt in een mooie poel welke overgaat in een kreek. Ook van deze waterval heb ik wat mooie foto’s gemaakt. En een heel hoop! Met het idee dat dit de eerste en de laatste keer zal zijn dat ik hier ben wilde ik liever te veel dan te weinig foto’s hebben. Toen ik hier wilde baden bleek dit toch lastiger dan gedacht omdat het water vrijwel nergens een vrije val heeft. En dus besloot ik op de terugweg nogmaals langs de Leoval te gaan weer met de gedachte dat ik hier waarschijnlijk nooit meer zal komen. Ook waren de rotsen bij Irene op sommige plaatsten door het water erg scherp geworden. En ik heb dan ook toen ik uitgleed een diepe snee in mijn hiel gekregen… gelukkig was het grotendeels eelt maar ik kon toch een halve centimeter naar binnen kijken…
Op de terugweg rook en zag ik weer dezelfde groep baardapen en heb een foto kunnen maken van eentje die op een tak van een mango zit te genieten! Wel op afstand maargoed ik heb de foto!
Later op de terugweg hoorde ik weer beweging in de boomtoppen, maar dit keer vlak boven mij. Maar het was zo weinig geluid dat ik in eerste instantie dacht dat het een vogel geweest was. Maar later hoorde ik het geluid weer en ben ik even blijven kijken. En voor ik het wist gingen er bijna recht boven mij een groep brulapen! Maar door het licht was het lastig fotograferen, en ik wilde op een andere plaats gaan staan maar precies op dat moment viel er een tak vlak voor mij op de grond en besloot ik maar een paar stappen achteruit te doen in plaats van vooruit! Toch ik heb ik nog een leuke foto kunnen maken van eentje die mij recht aankijkt.
Op de splitsen gekomen ben ik weer naar Leo gegaan en dit keer heb ik wat tempo gemaakt en ik was met een minuutje beneden waar ik meteen mijn kleren heb uitgetrokken en onder de waterval ben gaan staan! Deze heeft een vrije val van ik gok; ongeveer 10 meter en dit was dan ook te voelen! Aan de ene kant was het als een harde massagedouche maar soms deed het ook wel een beetje pijn. Ik heb hier even lekker gebaad en daarna ben ik terug gegaan naar het kamp.
Eenmaal terug was het al 6 uur! In 1 dag 3 watervallen beklommen waarbij ik 8 uur gelopen heb zonder middageten! Honger dat ik had, wow…
Ik had ’s avonds dan ook geen puf meer om nog een avondwandeling te gaan doen, ik heb een kwartiertje nog een rondje gelopen maar langer hield ik niet meer vol. Wel kwam ik bij een lamp een witte mot tegen met wel 30cm spanwijdte!
Toen ik wilde gaan slapen zag ik nog een grote knolstaartgekko tegen vlak bij mijn bed. en gelukkig heb ik voor deze nacht wel een extra laken weten te regelen.

Dag 62: 9 april > Terug vanaf Brownsberg
Eindelijk heb ik redelijk geslapen, vannacht nog wel 3 keer wakker geworden van de brulapen maar dat vond ik niet erg. Na het ontbijt gingen de bezoekers waar ik gister mee gelopen heb naar huis en ik heb geregeld dat ik met dezelfde auto mee terug kon. Na een uurtje hobbelen over de slechtste weg die ik ooit gezien heb kwamen we aan in Brownsweg. Waar een andere auto ons op stond te wachten. Deze heeft ons in de stad afgezet, waar ik in mijn vieze boskleding een bus heb gezocht en ben richting huis gegaan. Hier heb ik de foto’s op de computer gezet en de blogs gemaakt. Vanavond lekker slapen in mijn ‘’eigen’’ bedje!